آرتور هیلر، کارگردان کانادایی قصه عشق در سن ۹۲ سالگی در گذشت.

به غیر از فیلم بسیار مشهورش قصه عشق که بر اساس کتاب اریک سگال ساخته شد، او فیلم‌های دیگری نیز کارگردانی کرده است. آقای هیلر پیشتر رئیس آکادمی علوم و هنرهای سینما (اسکار) بود.

شرلی بون ایزاک، رییس فعلی این آکادمی درگذشت آقای میلر را بسیار "تاسف انگیز" خواند.

آرتور هیلر در دوران فعالیت کاری‌اش ارتباط خوبی با نمایشنامه نویسانی نظیر پدی چایفسکی و نیل سایمون و همچنین با کمدین هایی نظیر استیو مارتین و ریچارد پریر داشت.

فیلم قصه عشق آقای هیلر بسیار مورد توجه قرار گرفت. داستان دو عاشق با جمله معروف: "عشق اونه که هرگز نگی متاسفم."

بازیگران قصه عشق رایان اونیل و الی مک گرو بودند. این فیلم نامزد ۷ اسکار شد، اما فقط یک اسکار برد.

الی مک گرو در بیانیه‌ای به مناسب مرگ آقای هیلر نوشت: "او انسانی فوق العاده، با استعداد و سخاوتمند بود."

"آرتور هیلر بخش جدایی ناپذیر از یکی از تجربه‌های مهم زندگی من است."

"مل گیبسون" و "شان پن" دو بازیگر سرشناس سینمای هالیوود در اثری از یک کارگردان ایرانی تبار همبازی می شوند، این فیلم "پروفسور و مرد دیوانه" نام دارد و فرهاد صفی نیا آن را کارگردانی خواهد کرد.

فیلم اقتباسی است از کتاب پرفروش "جراح کراتون: داستان قتل، جنون و عشق به کلمات" نوشته "سیمون وینچستر" و گوشه هایی از زندگی "جیمز مورای" خالق دیکشنری یا فرهنگ لغت "آکسفورد" و رابطه نامتعارف او با "سی مینور" افسر بازنشسته ارتش را به تصویر می کشد.

در ابتدا قرار بود "مل گیبسون" کارگردان فیلم باشد، اما به دلیل مشکلاتی که در زمان بندی این پروژه وجود داشت، "فرهاد صفی نیا" به عنوان کارگردان برگزیده شد. او یکی از نویسندگان فیلمنامه است و رابطه نزدیکی با مل گیبسون دارد.

هر چند که هنوز حضور "شان پن" به صورت قطعی در این فیلم مشخص نیست، اما مذاکرات به مراحل نهایی رسیده و ظاهرأ این هنرمند مطرح آمریکایی رضایت ضمنی خود را برای حضور در این پروژه اعلام کرده است.

رسانه های هنری با شور و هیجان زیادی از همبازی شدن این دو ستاره بزرگ هالیوود در فیلم "پروفسور و مرد دیوانه" استقبال کرده اند.

مل گیبسون در نقش "جیمز مورای" بازی می کند و " شان پن" در نقش "سی مینور" افسر بازنشسته ارتش به هنرنمایی می پردازد که در آسایشگاه روانی بستری بود؛ اما بیش از ۱۰ هزار واژه به فرهنگ نامه آکسفورد اضافه کرد.

گیبسون و پن از جمله بازیگران موفق و جنجالی سینمای آمریکا هستند که در آثار محبوب و پرفروشی حضور داشتند و طرفداران زیادی در جهان دارند. آنها در سال های اخیر تجربیاتی هم در زمینه کارگردانی داشتند.

فرهاد صفی نیا در تهران متولد شده و زمانی که چهار سال داشت همراه با خانواده به پاریس مهاجرت کرد و در نهایت ساکن لندن شد. او در کینگز کالج در کمبریج اقتصاد خواند و در دوران تحصیل، فعالیت های گوناگونی در تأتر و هنرهای نمایشی داشت.

فرهاد صفی نیا پس از پایان دانشگاه به آمریکا رفت و در رشته فیلم و سینما در نیویورک تحصیل کرد. او فعالیت های حرفه ای خود را با پروژهای کوچک شروع کرد، اما با فیلم "آخر الزمان" به اوج شهرت رسید.

مل گیبسون، که تحت تأثیر دید و نگاه این هرمند ایرانی تبار قرار گرفت، از او خواست تا در تکمیل سناریوی این فیلم همکاری کند.

بسیاری از منتقدان هنری موفقیت نسبی "آخر الزمان" را مدیون سناریوی منسجم و حرفه ای این سینماگر ایرانی تبار می دانند؛ موضوعی که باعث تثبیت موقعیت فرهاد صفی نیا در هالیوود شد.

او در سال های اخیر بیشتر در تهیه و تولید سریال های تلویزیونی مشارکت داشت؛ از جمله سریال" رئیس" در شبکه "استارز" که بیننده های زیادی داشت.

"پروفسور و مرد دیوانه" نخستین فیلم بلند فرهاد صفی نیا در مقام کارگردان است و با توجه به حضور مل گیبسون و شان پن در آن، از ارزش و اهمیت زیادی برای این هنرمند برخوردار است.

براساس برنامه اعلام شده، فیلم برداری ​"پروفسور و مرد دیوانه" در ماه سپتامبر در اروپا آغار می شود.

مارنی نیکسون که با لقب خواننده نامرئی هالیوود شناخته می‌شد در سن ۸۶ سالگی درگذشت.این خواننده بدون آنکه نامی از او برده شود در بسیاری از فیلم‌های موزیکال هالیوود به جای هنرپیشه‌های مشهور آهنگ می‌خواند.

او در فیلم بانوی زیبای من آوازهای اودری هپبورن، ستاره محبوب هالیوود را خواند و در سلطان و من جای دبورا کار، خوانندگی کرد.صدای او روی صحنه‌های آوازخوانی مریلین مونرو و ناتالی وود هم در فیلم‌های کلاسیک هالیوود استفاده شده بود.

خانم نیکسون روز یکشنبه ۲۴ ژوئیه بر اثر سرطان پستان درگذشت.

او برای دوره‌ای طولانی از فعالیت حرفه‌ایش ناشناس بود چون استودیوهای بزرگ هالیوود در آن زمان با او قراردادی امضا کرده بودند که بر اساس آن خانم نیکسون نمی‌توانست هویت خود را به عنوان خواننده و اقعی فیلم‌های موزیکال فاش کند.هویت مارنی نیکسون زمانی آشکار شد که دبورا کار، ستاره سلطان و من، در یک مصاحبه از او یاد کرد و کارش را ستود.

خانم نیکسون کارش را مانند یک بدلکار و در ارتباط نزدیک با ستاره‌های فیلم دنبال می‌کرد تا بتواند حس آنها را روی پرده منتقل کند.او در مصاحبه‌ای به واشنگتن پست گفته بودکه دبورا کار دوست داشت نتیجه کار طوری باشد که انگار خودش واقعا دارد می‌خواند و می‌خواست حرکت ماهیچه‌ها و کش آمدن دهان و فک مثل حرکات خودش باشد.

اودری هپبورن زمان فیلمبرداری بانوی زیبای من مارنی نیکسون را با ماشینش به سر صحنه می‌برد و از نردیک با او کار می‌کرد تا مطمئن شوند اجرا و صدای روی آن با هم می‌خواند. 

با وجود این همه بازیگران و ستاره‌های هالیوود شیفته کار او نبودند.ناتالی وود که نقش ماریا را در داستان وست ساید بازی می‌کرد فکر می‌کرد که مارنی نیکسون فقط قرار است نوت‌های بالا را جای او بخواند. اما رابرت وایز، کارگردان فیلم، ایده دیگری داشت.

خانم نیکسون در مصاحبه‌ای گفت "او (ناتالی وود) نمی‌‌دانست هر چه خوانده قرار است دور ریخته شود و صدای من جایگزین آن شود. فکر نمی‌کنم این چندان با غرور ناتالی وود سازگار بوده باشد."

صفحه آهنگ‌های فیلم با نام ناتالی وود به بازار رفت و سه میلیون نسخه فروخت بدون آن که یک سنت از طرف استودیو نصیب مارنی نیکسون شود. اما سرانجام لئونارد برنشتاین، آهنگساز فیلم، یک چهارم از سهم خود را در اختیار مارنی نیکسون گذاشت.

از آغاز قرن بیستم کتاب "تارزان در قبیله میمون‌ها" اثر ادگار رایس باروز جهانیان را مجذوب خود کرده است. این اثر بارها و بارها در عرصه سینما و تلویزیون شخصیت‌پردازی شده است.

ابرانسان‌ها سینماهای سراسر جهان را فتح کرده‌اند و در حقیقت جهان سینما سرشار از ابرقهرمان‌هایی است که به انسان‌ها یادآوری می‌کنند که در دام روزمرگی گرفتار شده‌اند. از اوایل قرن پیش انسان مشتاق به ماجراهایی است که او را از محیط کار در دفتر و کارخانه دور کنند. فرار از واقعیات بسیار پیشتر از ظهور هنر هفتم ضرورت خلق اثری چون "تارزان در قبیله میمون‌ها" را ایجاب کرده است.

"ادگار رایس باروز"، خالق تارزان و همتای آمریکایی "کارل مای" نویسنده خیال‌پرداز آلمانی است. کارل مای همچون باروز تمام دارایی‌اش را صرف شخصیت داستان‌‌هایش "وینه‌تو" کرد. تارزان و وینه‌تو شخصیت اید‌آل رمانتیکی را تجسم می‌بخشند که در واقعیت وجود خارجی ندارد. 

باروز پس از دو بار تلاش ناموفق سرانجام در سال ۱۹۱۴ با انتشار کتاب "تارزان در قبیله میمون‌ها" در نیویورک به شهرت و رفاه رسید. سرنوشت مرد نجیب‌زاده‌ای که در کودکی پس از گم شدن در جنگلی در آفریقا توسط میمون‌ها بزرگ می‌شود، همه را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

درست ۴ سال بعد فیلمی صامت بر اساس این کتاب در هالیوود به روی پرده رفت که ابتدا بلافاصله با استقبال زیادی مواجه شد ولی در ادامه درخشش چندانی در عرصه سینما نداشت.

در سال ۱۹۳۲ هالیوود جانی ویسمولر قهرمان شنا را به عنوان بهترین بازیگر نقش تارزان برگزید. او برنده ۵ مدال طلا و رکوردشکن شنای کرال مسافت بلند در بازیهای المپیک بود که قرار شد به عنوان سلطان جنگل ایفای نقش کند و به قدری هوادار پیدا کرد که تنها یک سال بعد ارنست شودسک با فیلم کینگ‌کنگ توانست گوی شهرت را در سینمای تخیلی از او برباید.

ویسمولر بارها و بارها از درختی به درخت دیگر تاب خورد تا خود را به جین برساند و چیتا در این میان شاهد دلدادگی آن دو بود.

مارین سالیوان بین سالهای ۱۹۳۲ تا ۱۹۴۲ روی هم ۶ بار در نقش "جین" نورچشمی تارزان بازی کرده است. داستان عشق این دو بی‌شباهت به داستان آفرینش و زوج آدم و حوا نیست.

زیبایی معصومانه ویسمولر در هیچ بازیگر دیگری که تا کنون به عنوان تارزان ایفای نقش کرده، دیده نمی‌شود، نه در "لکس بارکرز" و نه در "گوردون اسکات" و نه "رن الی" . کریستوف لامبرت آخرین بازیگری بود که نقش این ابرانسان جنگل را در فیلم "افسانه تارزان" محصول ۱۹۸۴ ایفا کرد.

تازه‌ترین نسخه فیلم "افسانه تارزان" (Legend of Tarzan) محصول ۲۰۱۶ و به کارگرانی دیوید یتس ساخته شده است. بازیگران این فیلم الکساندر اسکارسگارد سوئدی در نقش تارزان و مارگو رابی استرالیایی در نقش جین هستند.

در این فیلم تارزان بعد از مدتی زندگی با حیوانات درنده برای تجربه زندگی در شهر به کنگو باز می‌گردد. او برای یکی از بازرگانان شهر مشغول به کار می‌شود، غافل از این که در دام یک تله مرگبار افتاده و راه نجاتی ندارد.

آنتون یلچین، هنرپیشه‌ای که با فیلم‌"پیشتازان فضا" شهرت پیدا کرده بود در سن ۲۷ سالگی درگذشت. یلچین در شیب تند جلوی خانه‌اش زیر چرخ‌های خودروی خود رفت و جان باخت.

به گزارش پلیس لس‌آنجلس آنتون یلچین، هنرپیشه جوان روس‌تبار در مقابل خانه‌اش در محله استودیو سیتی ایستاده بود که ناگهان خودرویش شروع به حرکت کرد و او را میان نرده های کنار خیابان و صندوق پستی له کرد. علت راه افتادن خودروی او هنوز روشن نیست. جسد او را دوستانش پیدا کردند که با او قرار داشتند و زمانی که سر قرار حاضر نشد، نگران او شدند.

جنیفر آلن، سخنگوی او از مرگ یلچین به عنوان حقیقتی دردناک یاد کرده است. او سال ۱۹۸۹ در سن ‌پترزبورگ به دنیا آمد و زمانی که هنوز بسیار خردسال بود با خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کرد. مادر و پدر او هردو ورزشکاران حرفه‌ای در رشته پاتیناژ بودند.

آنتون یلچین از کودکی وارد صحنه نمایش شد و در فیلم‌های زیادی نقش بازی کرد. او شهرت خود را مدیون بازی در فیلم "پیشتازان فضا" در سال ۲۰۰۹ در نقش پاول چخوف، یکی از افسران تیم فرماندهی سفینه بود. یلچین در سال ۲۰۱۳ در "پیشتازان فضا، به سوی تاریکی‌" و در فیلم جدید "آنسوی پیشتازان فضا" نیز بازی کرده است که در ماه ژوئیه به نمایش در خواهد آمد.

یلچین در سال ۲۰۱۱ در فیلم "دیوانه وار" و در سال ۲۰۱۵ نیز در فیلم اتاق سبز بازی کرده بود.

جان چو یکی از بازیگران پیشتازان فضا در توییتر نوشته است که ‌به آنتون یلچین نهایت عشق و علاقه را داشته و از خبر مرگ او "دیوانه" شده است. جان چو از همکار جوان خود به عنوان یک هنرمند واقعی یاد کرده است: «یلچین کنجکاو، زیبا و شجاع و یک دوست عالی و پسری فوق العاده بود.»

نورما جین بیکر، معروف به مریلین مونرو، از بازیگران مشهوری است که زود از دنیا رفته‌اند. این ستاره‌‌ی زیباروی هالیوود اگر چه سن ۳۶ سالگی درگذشت، اما چهره‌ و فیلم‌هایی فراموش‌نشدنی او در ذهن سینما‌دوستان نقش بسته است.روز اول ژوئن ۲۰۱۶ نود سال از تولد مریلین مونرو می‌گذرد؛ ستاره‌ای که زودهنگام چشم از جهان فرو بست، اما یاد و خاطره‌ی او در اذهان شیفتگان و دوستدارنش زنده است. شاید همین مرگ زودرس بود که سبب شد مانند ستارگانی چون الویس پریسلی و جیمز دین اسطوره شود.

او در پانزده سالی که به بازیگری مشغول بود، در ده‌ها اثر سینمایی نقش‌آفرینی کرد که برخی از آنها از آثار کلاسیک تاریخ سینما محسوب می‌شوند. مريلين مونرو در اول ژوئن ۱۹۲۶ از مادرى اسكاتلندى‌تبار و پدری نروژی در لس‌آنجلس زاده شد. نام واقعى‌اش "نورما جين بيكر" بود. پدر و مادرش ازدواج نکرده بودند. مادر که سرپرستی فرزند را به عهده داشت، توان رسیدگی به او را نداشت و به همین دلیل بود که سرپرستی نورمای کوچک نخست به چندین خانواده دیگر و سرانجام به يتيم‌خانه سپرده شد.

او در همان دوران جوانی نخستین بار طعم ازدواج را چشید. نورما جین که در آن سال‌ها ۱۶ سال بیش نداشت، مجبور به ازدواج با پسر یکی از همسایگان شد. این ازدواج ناموفق پس از چهار سال به جدایی انجامید.نورما جين بعدها تحصيلات دبيرستان را نيمه‌كاره رها كرد و در جريان جنگ جهانى دوم در كارخانه‌ى هواپيماسازى لس‌آنجلس مشغول به كار شد. در همين دوران بود که یک عکاس او را به عنوان مدل کشف کرد و به او پیشنهاد کرد که به عنوان مدل عکاسی به کار بپردازد. چندی نگذشت که عكس‌هاى این چهره جوان زينت‌بخش مجله‌هاى پرفروش آمريكايى گرديد.نورما جين پس از مدتی راهی هالیوود شد تا رویای هنرپیشگی را محقق سازد. او در استودیوی فیلمسازی کلمبیا دوره‌های آموزش بازیگری را طی کرد و در نخستین سال‌های فعالیت هنری‌اش نقش‌های کوچکی را در فیلم‌ها برعهده گرفت.او در کنار فعالیت‌های هنرپیشگی‌اش همچنان در برابر دوربین عکاسان قرار می‌گرفت.

در سال ۱۹۵۶ بود که نام هنری "مریلین مونرو" را رسما به ثبت رساند.فيلمسازان هاليوود در آغاز نسبت به توانایی‌های بازيگرى مریلین مونرو ترديد داشتند و او بیشتر به عنوان نماد جاذبه‌ى جنسى زبانزد بود. درخشش مريلين در فيلم‌هايى چون «جنگل آسفالت» (محصول ۱۹۵۰) و نيز «نياگارا» (محصول ۱۹۵۳) سبب شد که این پيشداورى‌ها به تدریج از میان برود.مريلين مونرو به ویژه با نشان دادن استعداد خود براى نقش‌هاى كمدى در فيلم‌هايى چون "آقايان موطلايى‌ها را ترجيح مى‌دهند" (محصول ۱۹۵۳) و نيز "چگونه مى‌توان با يك ميليونر ازدواج كرد" (محصول ۱۹۵۳) توجه سينماگران را به خود جلب كرد.

در همين دو فيلم بود كه توانایی‌های او در عرصه رقص و آواز هم نمایان شد.مونرو در طول فعالیت‌های خود با ستارگان مشهور هالیوود همکاری داشت، از جمله کری گرانت.یکی از فیلم‌هایی معروف مریلین مونرو "خارش هفت ساله" (محصول ۱۹۵۵) است که کارگردانی آن را بیلی وایلدر بر عهده داشت. مونرو به خاطر نقش‌آفرینی در این فیلم نامزد دریافت جایزه فیلم آکادمی بریتانیا شد.

مريلين مونرو در سال ۱۹۵۴ به مدرسه هنرهای دراماتیک نیویورک رفت تا به شهرت خود به عنوان نماد جاذبه‌ى جنسى پایان دهد. او زير نظر استادانی چون لى استراسبرگ دوره‌ى بازيگرى را طی کرد. مونرو پس از آن در فيلم "ايستگاه اتوبوس" (محصول ۱۹۵۶) نقش‌آفرینی کرد و با درخشش خود در این اثر ستایش منتقدان فيلم را برانگیخت.

مريلين مونرو در مجموع سه بار ازدواج كرد كه سومين بار آن با آرتور ميلر نويسنده‌ى آمريكايى بود. وى دو سال آرام و بى‌جنجال هنرى را در كنار آرتور ميلر در لندن و نيويورك گذرانيد.مونرو در سال ۱۹۵۸ به هاليوود بازگشت تا در كنار جک لمون و تونی کورتیس در فیلم به‌یادماندنی "بعضی‌ها داغش را دوست دارند"، هنرنمایی کند. این فیلم موفقیت زیادی کسب کرد. از آن پس بود که زندگی مريلين مونرو به سراشیبی افتاد. آخرین سال زندگی مشترک او با آرتور ميلر، با بحران‌هاى روحى مريلين و اعتیاد او به مواد مخدر و الكل همراه بود. همین مسئله نیز به جدايى این زوج منجر شد.در اين ايام شايعه‌ى روابط پنهانى او با برادران كندى بر سر زبان‌ها بود.

حضور مريلين مونرو در جشن تولد جان كندى، رئيس‌جمهور آمريكا در ماه مه ۱۹۶۲ و آواز خواندن او برای کندی به شايعات بيشتر دامن ‌زد.مريلين مونرو در سال ۱۹۶۱ در آخرين فيلم خود "ناجورها" در كنار کلارک گيبل ظاهر شد؛ فیلمی که موفقیت چندانی به دست نیاورد. فیلمنامه این اثر را آرتور ميلر نوشته بود.مريلين مونرو در روز ۵ اوت ۱۹۶۲ در برنت‌وود نزديكى هوليوود و ظاهرا به دليل استفاده‌ى بيش از حد از داروى خواب‌آور چشم از جهان فروبست. درباره مرگ او افسانه‌های زیادی ساخته‌اند، از خودکشی گرفت تا قتل برنامه‌ریزی شده. مرلین مونرو، چهره‌ی افسانه‌ای هالیوود اگر در قید حیات می‌بود، روز ۱ ژوئن ۲۰۱۶ تولد نود سالگی خود را جشن می‌گرفت.

dw

مجله ورایتی از آغاز مذاکره رسمی اصغر فرهادی کارگردان سرشناس ایران با پنه‌لوپه کروز و خاویر باردِم، دو بازیگر سرشناس سینمای اسپانیا، خبر داده است.

در گزارش ورایتی به موفقیت اخیر آقای فرهادی در جشنواره کن اشاره شده است، که جایزه بهترین فیلمنامه را برای فیلم "فروشنده" دریافت کرد و شهاب حسینی بازیگر این فیلم، نیز برنده جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره امسال کن شد.

هنوز اسم فیلم جدید آقای فرهادی مشخص نیست، اما پنه‌لوپه کروز و خاویر باردم قرار است شخصیت‌های اصلی درام جدید فرهادی باشند، که به زبان اسپانیایی به تصویر کشیده خواهد شد.

مجله ورایتی به دست اندرکاران تولید و تهیه فیلم که از کمپانی های اسپانیایی است، اشاره کرده است.

اصغر فرهادی پیشتر در گفت وگوی اختصاصی با صدای آمریکا گفته بود که سناریویی برای یک فیلم در اسپانیا در دست دارد. گزارش های جدید حاکی از آن است که نگارش سناریوی اصلی به مراحل پایانی رسیده و قرار است ماه آینده برای انتخاب لوکیشن‌های فیلم انتخاب شود.

اصغر فرهادی، ۴۴ ساله، در دو دهه گذشته ده فیلم ساخته که مشهورترین آنها "جدایی نادر از سیمین" است، که جایزه اسکار سال ۲۰۱۲ را برای او به ارمغان آورد، تا تنها ایرانی برنده جایزه آکادمی علوم و هنرهای سینما باشد.

ماله گای، تهیه کننده دو فیلم قبلی اصغر فرهادی درباره فیلم جدید فرهادی گفته، این پروژه یک تریلر روان‌شناسانه و آمیخته به رگه‌هایی از داستان‌های آگاتا کریستی است. فیلمنامه به معنای واقعی کلمه هیجان‌انگیز است.

به گزارش ورایتی، نطفه همکاری فرهادی و پنه لوپه کروز زمانی بسته شد که آنها در زمان اکران فیلم "گذشته" با هم دیدار کردند و تمایل برای همکاری نشان دادند.

پنه‌لوپه کروز ، ۴۲ ساله، بازیگر اسپانیایی است که پیشتر برای فیلم ویکی کریستینا بارسلونا در سال ۲۰۰۸ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را کسب کرد.

از سوی دیگر، خاویر باردم، ۴۷ ساله، نیز از برندگان جایزه اسکار است. از او به عنوان یکی از موفق‌ترین بازیگران غیرآمریکایی دهه اخیر نام برده می شود.

کروز و و باردم از سال ۲۰۰۷ با هم ارتباط داشتند و در سال ۲۰۱۰ ازدواج کردند.

شهاب حسینی، هنرپیشه برجسته ایرانی به عنوان بهترین بازیگر مرد جشنواره کن برگزیده شد. اصغر فرهادی جایزه بهترین فیلمنامه را گرفت. نخل طلایی کن نیز به فیلم "من، دانیل بلیک" به کارگردانی کن لوچ، فیلمساز بریتانیایی رسید.

شامگاه یکشنبه (۲۲ ماه مه/ ۲ خرداد) مراسم اهدای جوایز اصلی شصت و نهمین دوره از جشنواره سینمایی کن برگزار شد.

نخل طلایی این دوره از فستیوال کن به فیلم "من، دانیل بلیک" تعلق گرفت. کارگردانی این درام اجتماعی را کن لوچ، فیلمساز معروف بریتانیایی برعهده داشته است. این دومین بار است که لوچ نخل طلایی کن را دریافت می‌کند. او در سال ۲۰۰۶ نیز به این موفقیت دست یافته بود.

شهاب حسینی، هنرپیشه صاحبنام ایرانی به خاطر درخشش در فیلم "فروشنده"، جدیدترین ساخته‌ی اصغر فرهادی، به عنوان بهترین بازیگر نقش اول جایزه نخل کوچک طلایی را دریافت کرد.

حسینی در هنگام دریافت این جایزه گفت که این جایزه متعلق به مردم ایران است و او آن را از صمیم قلب به ایرانیان تقدیم می‌کند.

اصفر فرهادی نیز موفقیتی بزرگ در جشنواره کن را جشن گرفت و جایزه بهترین فیلمنامه را برای "فروشنده" دریافت کرد.جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن به جکلین خوزه، هنرپیشه فیلیپینی رسید. این بازیگر ۵۲ ساله این جایزه را به خاطر نقش‌آفرینی در فیلم Ma‘ Rosa، اثر برلیانته مندوزا کسب کرد.

dw

جیمز متیلد استوارت در ۲۰ می ۱۹۰۸ در ایندیانای ایالت پنسیلوانیا به دنیا آمد. خانواده اصالتاً اسکاتلندی- ایرلندی‌اش از آن آمریکایی‌های قدیمی و متعهد به وطن بودند و پدربزرگش هم ژنرال بود. این فرهنگ خانوادگی در جیمز استوارت تبلور خاصی پیدا کرد.

پس از این‌که بدون هیچ آموزش بازیگری به سینما وارد شد، در فیلم‌های کارگردانان معروفی چون کاپرا، هیچکاک، آلدریچ، آنتونی مان و ... بازی کرد و در دوران رکورد اقتصادی آمریکای پس از جنگ جهانی به قلب‌های مردم راه گشود و میان همه قشرها محبوبیت زیادی پیدا کرد. ا

و در اکثر فیلم‌هایش نقش مردی خوب و ساده‌لوح را ایفا کرد و در وسترن‌هایش قوی و ثابت‌قدم نشان داد. بلندی قدش ۱۹۱ سانتی‌متر بود و او را از دوستان و همکارانش متمایز می‌کرد.

ستوارت در سال‌هایی که به اوج محبوبیت رسیده بود -در حدود چهل سالگی- ازدواج کرد و تا آخر عمر به همسرش متعهد ماند. همیشه با طرفداران‌اش خوش برخورد و سخاوتمند بود ولی در مورد زندگی خصوصی و خانواده‌اش با کسی شوخی نداشت و به شدت از آن‌ها حمایت می ‍ کرد. او اولین بازیگر ستاره سینما بود که داوطلب حضور در جنگ جهانی دوم شد، آن هم با اصرار فراوان! در طول جنگ فداکاری‌ها و رشادت‌های زیادی از خودش نشان داد و یک مدال هم دریافت کرد. اما بعد از جنگ دیگر فیلم جنگی بازی نکرد.

تأثیرات جنگ را هم بر پختگی بازی و هم در انتخاب فیلم‌های او -که به سمت فیلم‌های سیاه‌تر رفتند- به خوبی می‌توان دید. حتی مخالف این بود که از او به عنوان قهرمان جنگ جهانی دوم یاد کنند. وقتی از او دربارهٔ جنگ سؤال می‌کردند، از جواب دادن طفره می‌رفت و یا به کل می‌گفت که سؤال در مورد جنگ را فراموش کنند.

استوارت مثل دیگر ستاره‌های هالیوود به هیچ وجه در قید و بند تجملات نبود. هرگز به عمل جراحی زیبایی تن نداد. لباس‌هایی که می‌پوشید و ماشینی که سوار می‌شد معمولی معمولی بودند. برای همین به او لقب قهرمان معمولی دادند. هر کسی او را با آن سر و وضع می‌دید باور نمی‌کرد که او جیمز استوارت ستاره بزرگ سینما است.

حتی با این‌که در طول جنگ جهانی دوم موهایش ریزش پیدا کرده بود و تقریباً کچل شده بود در فیلمهای‌اش از موی مصنوعی استفاده می‌کردند، ولی خود استوارت همیشه با چهره و موی واقعی در بین مردم ظاهر می‌شد.

اعتقاد داشت که مردم، بزرگ‌ترین منتقدش هستند و اگر آن‌ها او را نخواهند هیچ‌کس دیگر هم نمی‌خواهد. هیچ وقت کلاس بازیگری نرفته بود و معتقد بود دیدن رفتار مردم بهترین کلاس درس برای او است.

در فوریه ۱۹۹۴ که همسرش فوت کرد او نتوانست با این اتفاق کنار بیاید. بعد از مراسم خاکسپاری زیاد در مجامع عمومی ظاهر نشد و بیشتر وقت‌اش را در اتاق خواب همسرش می‌گذراند. به گفته روزنامه‌های آن زمان پس از مدتی بیماری آلزایمر گرفت. به هر حال آن قدر این اتفاق برای استوارت سنگین بود که دیگر نتوانست به زندگی عادی برگردد و در نهایت ۳ سال بعد در ۲ ژوئیه ۱۹۹۷ درگذشت. بیش از ۳۰۰۰ نفر که عمدتاً از آدم‌های مشهور هالیوود بودند در مراسم خاکسپاری او شرکت داشتند.او در لیست صد ستاره تمام دوران مجله امپایر در جای دهم ایستاد. در نظرسنجی سال ۱۹۹۹ اینترتینمنت ویکلی بهترین هنرپیشه کلاسیک لقب گرفت. انستیتوی فیلم آمریکا او را به عنوان سومین فرد در لیست پنجاه بازیگر اسطوره‌ای قرار داد. ستاره‌ای که بی‌رنگ درخشید.

آلیسیا ویکندر در نقش آلیسیا ویکندر در نقش لارا کرافت بازی می‌کند در تازه‌ترین سری فیلم‌ مهاجم مقبره ایفای نقش می‌کند.

طی چند سال گذشته، بارها شایعه ساخت این فیلم منتشر شده بود و از بازیگران مختلفی برای ایفای نقش لارا کرافت نام برده شده بود.

او اخیرا در فیلم اکس‎مکینا حضور داشت و به تازگی فیلمبرداری فیلم جیسون بورن با بازی مت دیمون را به پایان رسانده است.

فیلم لارا کرافت در سال ۱۹۹۶ به دنبال ارائه بازی مهاجم مقبره ساخته شد.لارا کرافت یکی از شناخته شده‌ترین چهره‌های بازی‌های کامپیوتری است.

bbc news

در فصل ششم مجموعه «بازی تاج و تخت» یکی از شخصیت‌های این عالم تخیلی به نام «آزور آهای» نقش مهمی خواهد داشت. شخصیتی که خصایص اهورا مزدا، خدای آیین زرتشت را داراست.

پخش ششمین فصل از مجموعه تلویزیونی «بازی تاج و تخت» که براساس مجموعه داستان‌های تخیلی جرج آر.آر. مارتین ساخته شده، از روز ۲۴ آوریل توسط شبکه تلویزیونی اچ‌بی‌او آغاز شد.

به نوشته مقاله‌ای در ستون دیدگاه‌های روزنامه واشنگتن پست، کسی از جزییات داستان فصل ششم «بازی تاج و تخت» اطلاع دقيقی ندارد ولی براساس کتاب جرج آر.آر. مارتین و پنج فصل قبلی این مجموعه پر طرفدار، «آزور آهای» جنگجوی خداگونه‌ای است از دوران باستان که در نبردی عظیم بر تاریکی پیروز شده و اسلحه‌ای دارد که خدای آتش یا ارباب نور آن‌را تبرک کرده است. گمان زده می‌شود که او در شرایط خطیر و مشابهی در فصل ششم مجموعه «بازی تاج و تخت» دوباره ظهور خواهد کرد.

در بخشی از کتاب دوم جرج آر.آر. مارتین آمده است: «پس از یک تابستان طولانی، روزی فراخواهد رسید که ستاره‌ها خونریزی خواهند کرد و تاریکی بر جهان سایه خواهد انداخت. در این لحظات خطیر، جنگجویی از درون آتش شمشیر سوزانش را برخواهد کشید. آن شمشیر، شمشیر سرخ پهلوانان، که نور را با خود خواهد آورد، در دست «آزور آهای» خواهد بود که دوباره ظهور می‌کند و تاریکی را فراری می دهد.»

داستان‌های مسیحیایی که از ظهور مجدد ناجیان سخن می‌گویند، جهان‌شمولند. بسیاری از مذاهب جهان چنین اساطیری دارند و همواره یکی از عوامل مهم در تحریک تخیل انسان بوده‌اند.

اما در میان علاقمندان مجموعه تلویزیونی «بازی تاج و تخت» به افسانه «آزور آهای» و منشا تاریخی این شخصیت توجه ویژه ای می‌شود. جرج آر.آر. مارتین خود گفته است که آن را براساس اساطیر مذهب زرتشت خلق کرده است.

مذهب زرتشت که هزاران سال قبل در سرزمینی که امروز ایران نامیده می‌شود ظهور کرد، نه تنها در تثبیت عنصر تطهیرکننده آتش بلکه در تدوین جهانبینی متکی بر اصل دوگانه خوب و شر(نیکی و پلیدی)نقش مهمی داشت که بعدها بر فلسفه ادیانی که در خاورمیانه ظهور کردند بی تاثیر نبود.

در آیین زرتشت، خدا، اهورا مزدا نامیده می شود که قادر و خالق مطلق است. در آیین های مذهبی باستانی‌تر در فلات قاره ایران، اعتقاد بر این بود که اهورا مزدا دو روح نیکی و بدی را خلق کرده است. روح نیکی سپنته مینو و پلیدی انگره منیو و یا اهریمن نامیده می‌شود. اما در آیین زرتشت اهورا مزدا فقط با سپنته مینو در ارتباط است که خالقی زندگی بخش است و اهریمن موجودی است که باید شکست داده شود.

در دانشنامه بریتانیکا چنین آمده است:«اهریمن برای حمله به نور گله‌ای از شیاطین آفرید که نماد حسادت و خصوصیاتی مشابه آن بودند. با وجود مصائب و آشوبی که بر اثر هجوم او در جهان بوجود آمد، معتقدان انتظار دارند که در نهایت اهریمن توسط اهورا مزدا شکست خواهد خورد. شیاطین به قلمرو خود خواهند گریخت و در آنجا یکدیگر را خواهند درید و موجودیت اهریمن نیز به پایان خواهد رسید.»

این مبارزه ابدی با اهریمن فقط مختص آیین زرتشت نیست. در مجموعه تلویزیونی «بازی تاج و تخت» نیز هر چند به شکلی کمیک، روال داستان به سمتی پیش می‌رود که «رئیلهور» و «آزور آهای» که در مجموع خصایص و قدرت اهورا مزدا را دارند، به نبرد یک اهریمن بی رحم می روند که نماد تاریکی است.

تاکنون پنج فصل از این مجموعه پخش شده و فصل ششم تا اواسط تابستان پخش خواهد شد. برنامه ریزی برای تولید فصل هفتم این سریال برای پخش در سال ۲۰۱۷ نیز انجام شده است.

سازندگان «بازی تاج و تخت»،پیش‌بینی می‌کنند که سری کامل کتاب‌های این مجموعه،قابلیت تولید حدود ۸۰ ساعت فیلم، یعنی مدت زمان کافی برای تولید ۸ فصل را دارد.

سال گذشته فصل پنجم سریال «بازی تاج و تخت» با دریافت ۱۲ جایزه در مراسم «امی» که به اسکار تلویزیونی آمریکا معروف است،‌ توانست رکورد جدیدی از خود برجای گذارد.

دهه ۱۹۶۰ میلادی برای سینمای اروپا و سینمای مستقل آمریکا دهه‌ای پربار بود. بسیاری از فیلمسازان معروف اروپا اوج فعالیت خود را تجربه می‌کردند و در آمریکا نیز سینماگران "هالیوود نو" فرم‌ها و قالب‌های جدیدی را محک می‌زدند. جولی کریستی، بازیگر معروف بریتانیایی، چهره‌ای بود که بسیاری از فیلمسازان به همکاری با او مایل بودند. جولی کریستی به یکی از چهره‌های برجسته سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ بدل شد.نخستین فیلمی که جولی کریستی در آن حضور یافت، Crooks Anonymous (محصول ۱۹۶۲) بود. این فیلم کمدی که به دست فراموشی سپرده شده و نام آن به گوش کمتر فیلم‌دوستی آشناست، از کیفیت هنری بالایی برخوردار نیست.

البته چندی نگذشت که کریستی توانست قابلیت‌های خود را در آثار سینمایی باکیفیت به نمایش بگذارد.در سال ۱۹۶۵ فیلم به‌یادماندنی "دکتر ژیواگو" به سینماهای جهان راه یافت. "دکتر ژیواگو" داستان پزشکی را روایت می‌کند که به دو زن دل می‌بندد و سرنوشت این سه شخصیت هم‌زمان است با انقلاب ۱۹۱۷ در روسیه و همچنین جنگ داخلی در این کشور که بین سال‌های ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۰ روی می‌دهد.نقش‌آفرینی کارکتر‌های اصلی زن در این فیلم را جولی کریستی (بازیگر نقش لارا) و جرالدین چاپلین (بازیگر نقش تونیا) برعهده داشتند. به ویژه درخشش جولی کریستی در این فیلم ستایش منتقدان را برانگیخت. "دکتر ژیواگو" که یک درام عشقی و حماسی است، بر اساس رمانی به همین نام، اثر بوریس پاسترناک ساخته شده است.جولی کریستی با بازی در دو فیلم جان شلزینگر، کارگردان بریتانیایی نیز توانست بر محبوبیت خود بیافزاید.

یکی فیلم "بیلی چاخان" (محصول (۱۹۶۳) بود و دیگر فیلم "عزیز" که در سال ۱۹۶۵ به نمایش درآمد. به‌ویژه درخشش او در فیلم "عزیز" جایزه اسکار و جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اصلی زن را برای او به ارمغان آورد. یک سال پس از موفقیت فیلم "دکتر ژیواگو" بود که جولی کریستی طعم همکاری با فرانسوا تروفو، سینماگر معروف فرانسوی را چشید. حاصل این همکاری فیلم معروف "فارنهایت ۴۵۱" است که بر اساس داستانی بلند به همین نام اثر ری برادبری ساخته شده است.

نقش‌آفرینی در فیلم معروف و موفق "تروآ"

ین فیلم علمی‌تخیلی در سینماهای ایران با چند سال تأخیر اکران شد.ریچارد لستر، سینماگر بریتانیایی که نامش در دهه ۱۹۶۰ میلادی سر زبان‌ها افتاده بود، در سال ۱۹۶۷ فیلم پتولیا را با بازی جولی کریستی و جرج اسکات ارائه کرد. این فیلم پر از عناصر سینمایی خاص دهه‌ی ۶۰ است، از جمله حرکت سریع دوربین، دیزالو، تکنیک تدوین تجربی و همچنین موسیقی سایکدلیا.در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی بود که توانایی‌ها و شهرت جولی کریستی توجه فیلمسازان و تهیه‌کنندگان هالیوود را به خود جلب کرد. به ویژه سینماگران مستقلی که "هالیوود نو" را نمایندگی می‌کردند، به همکاری با او مایل بودند. حاصل یکی از این همکاری‌ها فیلم "مک‌بی و خانم میلر" بود که نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را برای کریستی به دنبال داشت.جولی کریستی در دهه ۱۹۷۰ میلادی نیز با برجسته‌ترین سینماگران بریتانیا همکاری داشت. یکی از آنها نیکلاس روگ بود که با درخشش کریستی و دونالد ساترلند فیلم " حالا نگاه نکن" را ارائه کرد؛ فیلمی که در ژانر وحشت ساخته شده است. درخشش کریستی در این فیلم، داستان پر رمز و راز فیلم و نیز فضای فیلم که در شهر ونیز فیلمبرداری شده، هنوز هم فیلم‌دوستان را مجذوب می‌کند.در اواسط دهه هفتاد میلادی بود که جولی کریستی بار دیگر در فیلمی هالیوودی حضور یافت.

او در فیلم "شامپو" (محصول ۱۹۷۵) که فیلمی کمدی عشقی است، بار دیگر در کنار وارن بیتی ظاهر شد. این دو چند سالی نیز با یکدیگر نامزد بودند و از زوج‌های محبوب هالیوود محسوب می‌شدند. بنیاد فیلم آمریکا "شامپو" را در رده ۴۷ بهترین فیلم‌های کمدی تاریخ سینما قرار داده است.جولی کریستی پس از آنکه در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی در فیلم‌های فراموش‌نشدنی زیادی خوش درخشید، به تدریج خود را تا اندازه‌ای از صحنه کنار کشید و در دهه هشتاد میلادی نسبتا کم‌کار بود. او در دهه نود میلادی با درخشش در فیلم "هملت" (محصول ۱۹۶۹) بازگشتی موفق به صحنه را جشن گرفت. جولی کریستی همکاری با سینماگران آلمانی را نیز تجربه کرده است. او در سال ۱۹۸۶ در مجموعه تلویزیونی "پدران و پسران؛ یک تراژدی آلمانی"، به کارگردانی برنهارد زینکل هنرنمایی کرد.

دیگر تجربه او در این عرصه، نقش‌آفرینی در فیلم معروف و موفق "تروآ"، ساخته ولفگانگ پترسن، کارگردان آلمانی است. این فیلم در سال ۲۰۰۴ اکران شد.فعالیت‌های جولی کریستی در قرن بیست و یکم نیز ادامه داشت. یکی از فیلم‌هایی که جولی کریستی به خاطر بازیگری در آن مورد ستایش منتقدان قرار گرفت، فیلم "زندگی اسرارآمیز واژگان" است که او در آن نقش یک روانکاو را ایفا می‌کند. او در فیلم بازیگر نقشی اصلی نیست، اما همان حضور کوتاه و پرتوانش سبب شد که تحسین منتقدان را بار دیگر برانگیزد.جولی کریستی از محبوبیت خاصی میان سینماگران و همچنین دیگر ستارگان سینما برخوردار بوده. ال پاچینو، اسطوره هالیوود در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود که همیشه دوست داشته در کنار جولی کریستی بازیگری کند، چون او را شاعرانه‌ترین هنرپیشه می‌داند. روز ۱۴ آوریل ۲۰۱۶ مصادف است با تولد ۷۵ سالگی‌اش "عشق دکتر ژیواگو".

dw

کریس راک، مجری هشتاد وهشتمین مراسم اهدای جوایز سالانه آکادمی علوم و هنرهای سینما، اسکار، مراسم را با انتقاد از فقدان گوناگونی نژادی و نامزدن نشدن سیاه پوستان آغاز کرد.

مجری سیاهپوست برنامه گفت: «اینجا آکادمی اسکار است. آکادمی جوایز مخصوص سفید پوستان. اگر قرار بود برای میزبانی مراسم رای گیری شود تا نامزدها را انتخاب کنند‬‎، لابد من الان اینجا نبودم.»

شگفتی مراسم اسکار امسال، فیلم «اسپات لایت» بود که جایزه بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه را از آن خود کرد. میکائل شوگر، تهیه کننده فیلم، جایزه را از دستان مورگان فریمن گرفت. فیلم «اسپات لایت» داستان گروهی ازروزنامه نگاران بوستون گلوب است که رسوایی سوء استفاده جنسی کشیشان از کودکان را افشا کردند.

میکائل شوگر، تهیه کننده فیلم هنگام دریافت جایزه گفت: «این فیلم صدای بازماندگان است. اسکار هم برای همین است، برای شنیدن صدای این افراد که امیدواریم در واتیکان هم طنین انداز شود.»

تندیس طلایی اسکار بالاخره در دستان لئوناردو دی کاپریو ۴۱ ساله قرار گرفت. وی به خاطر بازی در فیلم «برخاسته از گور» (بازگشته) جایزه بهترین هنرپیشه مرد نقش اصلی را از آن خود کرد.

دی کاپریو طی ۲۵ سال حرفه هنرپیشگی تا کنون سه بار نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر مرد نقش اول، و یک بار نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش دوم مرد شده بود. این بار همه بخت او را برای بردن جایزه بهترین هنرپیشه مرد بیش از بقیه می دانستند. او در فیلم «بازگشته»، نقش شکارچی پوست را بازی کرده است که پس از حمله خرس به تصور این که می میرد در سرزمینی وحشی به حال خود رها می شود.

وی پس از دریافت جایزه به تغییرات آب و هوایی اشاره کرد و گفت: «فیلم درباره رابطه انسان با طبیعت است. طبیعتی که در سال ۲۰۱۵ گرمترین سال را در تاریخ ثبت شده اش از سرگذراند. گروه فیلم برداری ما مجبور شد به جنوبی ترین نقطه زمین برود تا سرزمینی پوشیده از برف پیدا کند. تغییرات آب و هوایی واقعیتی است که همین الان رخ می دهد.»

گرچه جایزه بهترین فیلم نصیب فیلم «بازگشته» نشد اما آلخاندرو اینیاریتو، کارگردان صاحب سبک مکزیکی، جایزه بهترین کارگردان را به خاطر این فیلم دریافت کرد. به این ترتیب او سومین کارگردانی است که دو سال پیاپی جایزه اسکار در این رشته را دریافت کرده است. سال پیش او جایزه بهترین کارگردان را برای فیلم «بردمن» از آن خود کرده بود.

بری لارسون اسکار بهترین هنرپیشه نقش اول زن را برای بازی در فیلم «اتاق» ربود. لارسون در فیلم نقش زنی را بازی می کند که مدتهای طولانی در فضایی کوچک، توسط ربایندگانش زندانی شده است. داستان فیلم «اتاق» ساختگی است، اما فیلم بازتابنده اتفاقاتی است که بر سر بسیاری از قربانیان آدم دزدی آمده است، کسانی مثل ناتاشا کامپوش اتریشی که هشت سال در اسارت نگاه داشته شدند.

مارک رایلنس، بازیگر فیلم «پل جاسوسان» جایزه اسکار در رشته بهترین هنرپیشه نقش مکمل مرد را از آن خود کرد. وی در این فیلم نقش یک مامور اطلاعاتی شورروی سابق را بازی می کند .این اسکار، اولین اسکار راینلس است. او را بیشتر بعنوان هنرپیشه تئاتر می شناسند و بازی در فیلمی ساخته اسپیلبرگ یکی از درخشان ترین نقشهای سینمایی هنر پیشه ۵۵ ساله بریتانیایی است.

آلیسیا ویکاندراسکار بهترین هنرپیشه نقش مکمل زن را دریافت کرد. این جایزه برای ایفای نقش در فیلم «دختر دانمارکی» به هنرپیشه سوئدی رسید. فیلم داستان نخستین مردی است که برای تغییر جنسیت عمل جراحی انجام می دهد. الیسیا ویکاندر در فیلم نقش همسر این مرد را بازی می کند. ویکاندر ۲۷ ساله جوان ترین نامزد دریافت این جایزه بود و هنرپیشه های باتجربه ای چون کیت وینسلت و ریچل مک آدامز با وی در این رشته رقابت می کردند.

فیلم «مد مکس، جاده خشم» شش جایزه اسکار را در رشته های فنی و هنری از آن خود کرد: جوایز رشته های بهترین صداگذاری، بهترین تدوین صدا، بهترین تدوین، بهترین طراحی لباس، بهترین گریم و بهترین طراحی صحنه به این فیلم رسید. انتظار می رفت فیلم «مد مکس، جاده خشم» جایزه بهترین فیلمبرداری را هم از آن خود کند، که البته اعضای آکادمی اسکار فیلم «برخاسته از گور» را برای این جایزه انتخاب کردند.

اسکار بهترین فیلم خارجی هم به درام هولوکاستی “پسر شائول” ساخته لازلو نِمِش، کارگردان مجار رسید. فیلم داستان مقاومت گروهی از اسراء را در زمان نسل کشی یهودیان روایت می کند.

بالاخره پس از شش بار نامزد شدن در رشته بهترین موسیقی فیلم، انیو موریکونه، آهنگساز ۸۷ ساله ایتالیایی که به خاطر موسیقی فیلم های کلاسیک وسترن «خوب، بد، زشت»، معروف است، اولین جایزه اسکار بهترین آهنگسازی را برای فیلم «هشت نفرت انگیز» ساخته کوئنتین تارانتینو با خود به خانه برد.

موریکونه قبلا در سال ۲۰۰۷ اسکار افتخاری یک عمر فعالیت هنری را دریافت کرده بود. چند روز قبل از مراسم امسال در پیاده روی مشاهیر هالیوود ستاره ای به نام او ثبت شد. 

euronews 

"جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد"، هفتمین اپیزود از مجموعه فیلم‌های جنگ ستارگان است که اکران افتتاحیه خود را دوشنبه شب (۱۴ دسامبر) در لس آنجلس جشن گرفت.

نه تنها هواداران این مجموعه که فرصت حضور در اکران افتتاحیه را داشتند، تازه‌ترین قسمت "جنگ ستارگان" را ستودند، بلکه جف بوک، یکی از منتقدان مطرح فیلم به خبرگزاری فرانسه گفت: «احتمالا این بزرگ‌ترین اکران افتتاحیه چند دهه اخیر است.»مضمون و جزییات این فیلم اگر چه هنوز برملا نشده و باید تا آغاز اکران عمومی همچنان منتظر ماند، اما نخستین واکنش‌های منتقدانی که در نمایش افتتاحیه حضور داشته‌اند، ستایش‌آمیز بوده است.

ربکا کیگان، منتقد نشریه لس‌آنجلس تایمز هواداران "جنگ ستارگان" را خطاب قرار داده و فقط پیشاپیش گفته است: «این، فیلم شما خواهد بود!، از لحاظ داستان، نقش‌ها، طراحی و طنز».جرج لوکاس، تهیه‌کننده و کارگردان صاحبنام هالیوود و خالق جنگ ستارگان قصد ساخت قسمتی تازه را نداشت و از این رو، حقوق تهیه این فیلم را به کمپانی دیزنی فروخت. قسمت هفتم این مجموعه "جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد" رسما در روز ۱۷ دسامبر در سینماهای آلمان به اکران عمومی در خواهد آمد. کارگردانی این اپیزود را جی‌.جی. آبرامز برعهده داشته است.شماری از هواداران پروپاقرص "جنگ ستارگان" برای آنکه لحظه‌ای از این رویداد مهم را از دست ندهند و از نزدیک شاهد کم‌وکیف و حاشیه‌های اکران افتتاحیه باشند، یک شب پیش از نمایش افتتاحیه بساط خود را جلوی محل برگزاری پهن کرده و ساعت‌ها انتظار کشیدند. برخی از آن‌ها هم حتی برای خوابیدن، لباس‌هایی خاص بر تن کردند، تا عشق و علاقه خود به جنگ ستارگان را نشان دهند.

شب پیش از نمایش دمای لس آنجلس به تنها ۸ درجه سانتیگراد رسید، اما طرفداران "جنگ ستارگان" صبورانه منتظر ماندند و احتمالا کوشیدند با بحث و گمانه‌زنی درباره داستان و قهرمانان اپیزود جدید، خود را بیدار و سرحال نگه دارند.در سال ۱۹۷۷ میلادی بود که نخستین فیلم جنگ ستارگان به نمایش درآمد. در آن زمان هیچکس حتی تصورش را هم نمی‌کرد که این فیلم به این درجه از محبوبیت و شهرت در جهان برسد. "جنگ ستارگان" در یک کلام "نبرد نیک و شر" در کهکشان‌های دوردست را روایت می‌کند. مجموعه فیلم‌های "جنگ ستارگان" از لحاظ فروش یکه‌تاز است و تا سال ۲۰۱۲ میلادی ۲۴ میلیارد یورو فروش داشته است.

 داستان و جزییات تازه‌ترین قسمت از مجموعه "جنگ ستارگان" از مسائلی بود که دست‌اندکاران این فیلم‌ها تا آخرین لحظه کوشیدند، از برملا شدن آن جلوگیری کنند. دیزی ریدلر که از نقش‌آفرینان این فیلم است، گفت که اجازه نداشته است، در مورد بازیگری‌اش در این فیلم چیزی به دیگران بگوید و تنها پدرومادرش و یکی از خواهران او از اینکه او در اپیزود هفتم نقش‌آفرینی کرده، آگاه بوده‌اند. مارک همیل که امروز ۶۴ ساله است، نقش لوک اسکای‌واکر را در اپیزودهای چهارم تا ششم فیلم "جنگ ستارگان" که در سال ۱۹۷۷ اکران شد، برعهده داشت. او با توجه به نقش‌آفرینی در اپیزود هفتم نیز دوشنبه شب (۱۴ دسامبر) در اکران افتتاحیه "جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد" حضور داشت.

dw

کرک داگلاس، هنرپیشه اسطوره‌ای هالیوود، روز ۹ دسامبر تولد ۹۹ سالگی‌اش را جشن گرفت. وی که یکی از هنرپیشه‌های دوران طلایی هالیوود در سال‌های دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی به شمار می‌رود در بیش از ۸۰ فیلم ایفای نقش کرده است. از جمله نقش‌های ماندگار کرک داگلاس "اسپارتاکوس" است. پسر او مایکل داگلاس نیز راه پدر را در پیش گرفت و اکنون یکی از چهره‌های شناخته شده سینمای هالیوود به شمار می‌رود.

dw

فرانک سیناترا در طی شش دهه فعالیت هنری خود موفق شد به سبکی منحصربه‌فرد دست یابد و در عین حال علیرغم تغییر سلیقه و ذائقه مخاطبان موسیقی موفقیت تجاری ترانه‌هایش را حفظ کند. او با گذشت زمان به یکی از مهم‌ترین چهره‌های موسیقی در آمریکا و جهان بدل شد.

سیناترا به عنوان خواننده، هنرپیشه و چهره‌ای که با تکیه بر هنرهای گوناگون مخاطبان را جذب و سرگرم می‌کنند، الگوی بسیاری‌ بوده است.

او با ضبط ۱۸۰۰ ترانه، بازیگری در ۶۰ فیلم، کسب ۹ جایزه گرمی و یک جایزه اسکار به جایگاهی در صنعت فیلم و موسیقی دست یافت که بسیاری‌ها رویای آن را در سر می‌پرورانده و می‌پرورانند.در بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۹۵ همواره یکی از ترانه‌های فرانک سیناترا در بین فهرست ترانه‌های پرفروش هفته که مجله معتبر بیلبورد منتشر می‌کرد، به چشم می‌خورد.Something stupid یکی از این ترانه‌ها بود که فرانک سیناترا آن را به همراه دخترش، نانسی اجرا کرده است.این ترانه در سال ۱۹۶۷ توانست گوی سبقت را از دیگر ترانه‌ها برباید و به ترانه‌ی شماری یک در آمریکا و بریتانیا بدل شود.

استعدادی که کشف شد

فرانک سیناترا در ۲ دسامبر سال ۱۹۱۵ در نیو جرسی به دنیا آمد. پدرش بوکسور آماتور و مأمور آتش‌نشانی بود و مادر ایتالیایی‌تبارش نیز رئیس شعبه محلی حزب دموکرات در هوبوکن (Hoboken) در ایالت نیو جرسی.

در بهار سال ۱۹۳۹ هری جیمز، یکی از ترومپت‌نوازان معروف به استعداد فرانک سیناترا پی برد و به این ترتیب رویای سیناترا برای ضبط نخستین صفحه محقق شد. این دو چهره در طول چند دهه همکاری بیش از ۱۸۰ قطعه مشترک ضبط کردند که بسیاری از آن‌ها به جمع ده‌‌ترانه ‌پرفروش روز راه یافتند و ماندگار شدند، از جمله ترانه I’ll never smile again.

سیناترا در بهار ۱۹۴۲ فعالیت انفرادی خود را آغاز کرد؛ فعالیتی که در عالم موسیقی و فیلم کم‌نظیر بوده و است. بازیگری درخشان او در تئاتر پارامونت در نیویورک سبب شد که سیناترا به نخستین الگوی نوجوانان و جوانان آمریکایی بدل شود.

در همین دوران بود که طرفدارانش به او لقب The Voice (صدا) را دادند. سیناترا با صدای ویژه و منحصربه‌فردش توانست رنگی خاص و بی‌نظیر به شماری از ترانه‌های مشهور و کلاسیک آمریکایی ببخشد.

بسیاری از ترانه‌هایی که با صدای او اجرا شده‌اند، از ترانه‌های خاطره‌انگیز و همیشه‌سبز دنیای موسیقی محسوب می‌شوند. یکی از این ترانه‌ها My Way (راه من) است که به گوش کمتر علاقمند موسیقی ناآشناست.

در سال ۱۹۵۰ تارهای صوتی فرانک سیناترا دچار بیماری شد و او به مدت پنج سال از صحنه موسیقی دور بود تا اینکه با ترانه‌ی حزن‌انگیز In the wee small hours بازگشتی موفق را جشن گرفت. آلبوم Songs for swinging lovers که در سال ۱۹۵۶ به انتشار رسید، ۶۶ هفته‌ی تمام در بین آلبوم‌های پرفروش فهرست نشریه بیلبورد بود.

چهره محبوب سینما

فرانک سیناترا را می‌توان هنرمندی همه‌فن‌حریف دانست. او در طی چندین دهه فعالیت هنری در ۶۰ فیلم نقش‌آفرینی کرد و در سال ۱۹۵۳ حتی موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین نقش مکمل مرد برای بازیگری در فیلم "از اینجا تا ابدیت" شد. از آن پس بود که در‌های هالیوود نیز به روی او گشوده شد.

سیناترا به خاطر صدای فوق‌العاده‌اش هم در فیلم‌های موزیکال حضور یافت و هم در فیلم‌هایی جدی مانند "مرد بازوطلایی".

بازیگری در این فیلم حتی نامزدی جایزه اسکار برای بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای سیناترا به ارمغان آورد.فرانک سیناترا تنها به خاطر نقش پررنگ‌اش در صحنه فیلم و موسیقی خبرساز نبود. او از روحی باز و آزاد برخوردار بود، اما این بعد از ابعاد شخصیتی او کمتر مورد توجه رسانه‌ها قرار داشت تا ارتباطاتی که گفته می‌شد با مافیا دارد.این هنرمند محبوب که میلیون‌ها دلار کمک‌های خیریه انجام داد از دشمنان و مخالفان صریح نژادپرستی بود. او بود که توانست هنرمندانی سیاهپوست چون سمی دیویس جونیر را به موفقیت برساند.از این دو ترانه‌هایی خاطره‌انگیز نیز به جای مانده است، از جمله ترانه‌ی "من و سایه‌ام" که در سال ۱۹۵۸ روانه بازار شد.

سیناترا و زنان

روابط شخصی و عاشقانه فرانک سیناترا نیز از دیگر دلایلی بود که او را در کانون توجه رسانه‌ها قرار داد.سیناترا در سال ۱۹۳۹ با نانسی بارباتو، عشق دوران دبیرستانی‌اش ازدواج کرد و سه فرزند نیز حاصل این زناشویی بود.او اما همسرش را ترک کرد تا در سال ۱۹۵۱ با آوا گاردنر، چهره‌ی زیباروی هالیوود ازدواج کند. زندگی مشترک این زوج تنها دو سال دوام یافت و چند سال طول کشید تا آنها رسما از هم طلاق بگیرند.

سیناترا‌ در سال ۱۹۶۶ با میا فارو ازدواج کرد؛ رویدادی که از دید رسانه‌های آن دوران رسوایی‌برانگیز بود. سیناترا در آن زمان ۵۰ سال داشت و میا فارو ۲۰ سال! عمر این زناشویی نیز پس از ۲ سال به پایان رسید.باربارا مارکس چهارمین و آخرین همسر فرانک سیناترا بود. این دو در سال ۱۹۷۶ با یکدیگر ازدواج کردند.

آخرین ترانه‌ی جاودانی فرانک سیناترا "نیویورک نیویورک" است که در سال ۱۹۷۷ اجرا شد و ترانه‌ی متن فیلمی به همین نام به کارگردانی مارتین اسکورسیزی و بازیگری رابرت دونیرو و لایزا مینلی بود. این ترانه را می‌توان به نوعی سرود غیر رسمی نیویورک نیز دانست.فرانک سیناترا در دهه نود میلادی آلبومی تحت عنوان "ترانه‌های دوصدایی" منتشر کرد که قطعات معروف قدیمی را با اجرا و همکاری ستارگان محبوب آن زمان، از جمله بونو، خواننده گروه معروف U2 دربرمی‌گرفت.

سیناترا در ۱۴ ماه مه ۱۹۹۸ درگذشت. او علیرغم تمامی خبرهای منفی و شایعات و بدنامی‌هایی که در رسانه‌ها نصیبش شد، توانست به جایگاهی ویژه در آسمان فیلم و موسیقی دست یابد و به چهره‌ای بدل شود که توانست "رؤیای آمریکایی" را محقق سازد؛ رؤیای اینکه می‌توان با استعداد و پشتکار از هیچ به همه چیز رسید.

dw

مورین اوهارا در سن ۹۵ سالگی در منزل مسکونی خود در ایالت آیداهو در غرب آمریکا درگذشت. او در سال ۱۹۲۰ در جنوب دوبلین (ایرلند) متولد شده بود. مایکل هیگینز، رئیس جمهوری ایرلند خبر درگذشت اوهارا را "اندوهی بزرگ" توصیف کرد.

اوهارا را "بازیگری برجسته و انعطاف‌پذیر" می‌دانند. او پس از چند تجربه‌ی تئاتری و نقش‌آفرینی در چند فیلم در بریتانیا، در سال ۱۹۳۹ به آمریکا رفت و نامش با بازی در فیلم سیاه و سفید "گوژپشت نوتردام" به کارگردانی ویلیام دیترله بر سر زبان‌ها افتاد.

نقش‌آفرینی در فیلم‌های جان فورد، کارگردان و تهیه‌کننده‌ی سرشناس آمریکایی، را می‌توان نقطه عطف زندگی هنری مورین اوهارا دانست.

او در سال ۱۹۴۱ به دلیل نقش‌آفرینی در درام "دره من چه سرسبز بود" به شهرت جهانی رسید. جان فورد کارگردان این فیلم بود. "دره من چه سرسبز بود" نامزد دریافت ۱۰ جایزه اسکار شد و در نهایت ۵ اسکار، از جمله اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد.

"ملکه تکنی کالر"

مورین اوهارا در مجموع در پنج فیلم جان فورد جلوی دوربین رفت. او در وسترن "ریو گرانده" به کارگردانی فورد، همبازی جان وِین بود.

با رنگی‌شدن فیلم‌ها و مشخص‌شدن سرخی مو و سبزی چشمان اوهارا، لقب "ملکه‌ی تکنی کالر" (فرایند رنگی کردن فیلم‌های سیاه و سفید) به او اهدا شد.

اوهارا یکی از زیباروترین بازیگران زن هالیوود شمرده می‌شد. او که ستاره‌ای در پیاده‌رو شهرت هالیوود دارد، در زندگی‌نامه‌اش می‌نویسد: «در جوانی، به نظر خودم اصلا زیبا نبودم. به من می‌گفتند چهره‌ای اخمو دارم. برعکس وقتی وارد هالیوود شدم ناراحت بودم که به خاطر خوش‌عکس بودن، نقش‌های غمگین به من پیشنهاد نمی‌شد.»

مورین اوهارا در سال‌های دهه‌ی ۱۹۶۰ عموما نقش‌های کمدی ایفا و تقریبا فقط در برنامه‌های تلویزیونی بازی می‌کرد.

او در دهه‌ی ۱۹۷۰ به فعالیت هنری خود پایان داد و با همکاری همسر سومش، چارلز بلر، مدیریت یک شرکت هواپیمایی را برعهده گرفت. پس از مرگ بلر، اوهارا نخستین زن تاریخ آمریکا لقب گرفت که هدایت یک شرکت هواپیمایی تجاری را بر عهده دارد.

مورین اوهارا سال گذشته اسکار افتخاری یک عمر فعالیت هنری را دریافت کرد.

dw

طبق گزارش وب‌سایت جوایز جشنواره آسیا پاسیفیک، مایکل هاوکینگز، رئیس این جشنواره پنجشنبه (۲۲ اکتبر/ ۳۰ مهر) نامزدهای دریافت جوایز نهمین دوره از این جشنواره را معرفی کرد. فاطمه معتمدآریا از ایران برای بازی در فیلم "بهمن"، به کارگردانی مرتضی فرشباف، نامزد کسب جایزه بهترین بازیگر زن نقش اول شده است.

در این دوره از جشنواره فاطمه معتمدآریا با چهار زن دیگر از روسیه، فیلیپین، ژاپن و کره جنوبی برای دریافت جایزه بهترین بازیگر زن رقابت می‌کند.

مایکل هاوکینگز ضمن معرفی نامزدها گفت: «فیلم یکی از قدرتمندترین ابزارهایی است که با استفاده از آن ما با فرهنگ‌های دیگر ارتباط برقرار می‌کنیم و از آنها یاد می‌گیریم.»

فیلم "آدمکش"، ساخته هو شیائو شین از تایوان با سه نامزدی بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین تصویربرداری پیشروی این رویداد سینمایی است. این فیلم در جشنواره کن امسال (۲۰۱۵) جایزه بهترین کارگردانی را از آن خود کرد.

زیبایی طبیعی، طبع آرام و استعداد چشمگیر اینگرید برگمن را به یکی از ستارگان دوران طلایی هالیوود بدل ساخت. تماشاگران شیفته‌اش بودند، هالیوود او را می‌ستود و منتقدان او را "ترکیبی از دلفریبی و معصومیت" لقب داده بودند.یکصد سال از تولد اینگرید برگمن می‌گذرد، بازیگری که از ستارگان فراموش‌نشدنی آسمان سینما محسوب می‌شود. در تاریخ فیلم و سینما شاید کمتر هنرپیشه زنی را بتوان یافت که در چنین طیف گسترده‌ای از چهره‌های برجسته و محبوب سینمایی همکاری کرده باشد، از آلفرد هیچکاک و روبروتو روسلینی گرفته تا همفری بوگارت، گری کوپر، کری گرانت، آنتونی کوئین، یول برینر و عمر شریف.اینگرید برگمن روز ۲۹ اوت ۱۹۱۵ از مادری آلمانی و پدری سوئدی در استکهلم متولد شد. پس از فوت والدینش در سال‌های کودکی به نزد اقوامش فرستاده شد.

۱۷ ساله بود که در یک مسابقه هنرپیشگی توجه داوران را به خود جلب کرد و توانست بورس تحصیلی تئاتر سلطنتی در استکهلم را به دست آورد.استعداد چشمگیر اینگرید در بازیگری به زودی کشف شد. او در سال ۱۹۳۲ نخستین پیشنهادها را برای ایفای نقش در فیلم دریافت کرد.بازی درخشان برگمن در سال ۱۹۴۶ در نمایشنامه‌ی Joan of Lorraine اینگرید برگمن برای نخستین بار در سال ۱۹۳۹ به هالیوود رفت. او در آن زمان در زادگاهش سوئد هنرپیشه‌ای شناخته‌شده بود. او که در سال ۱۹۳۶ در فیلم سوئدی "میان‌پرده" (Intermezzo) بازی کرده بود، در آمریکا در بازسازی دوباره همین فیلم ایفای نقش کرد. استقبال مخاطبان از این محصول هالیوودی چشمگیر بود و نوید ظهور یک ستاره جدید را می‌داد. نمایی از نسخه آمریکایی "میان‌پرده" با بازیگری برگمن و لسلی هاوارد.فیلمی که اینگرید برگمن را به شهرتی جهانی رساند و جاودانه کرد، "کازابلانکا" بود. اینگرید برگمن در نقش الزا لاند در فیلم "کازابلانکا" در کنار همفری بوگارت یکی از به یادماندنی‌ترین نقش‌های خود در سینما را به جای گذاشت.

زوج هنری برگمن و بوگارت در این فیلم به یکی از عاشقانه‌ترین زوج‌های تاریخ سینما تبدیل شدند.در سال ۱۹۴۴ فیلم "چراغ گاز" با بازیگری اینگرید برگمن به نمایش درآمد؛ فیلمی که یک سال بعد جوایز متعددی را برای او به ارمغان آورد، از جمله جایزه اسکار و گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش اول زن.اینگرید برگمن و کری گرانت در سال ۱۹۴۶ در فیلم "بدنام" ساخته آلفرد هیچکاک در کنار یکدیگر قرار گرفتند. بوسه مشهور آن دو در این فیلم، در آن زمان به عنوان طولانی‌ترین صحنه‌ی بوسه در تاریخ سینما به ثبت رسید.اینگرید برگمن و روبرتو روسلینی، کارگردان شهیر ایتالیایی نخستین فیلم مشترکشان را در سال ۱۹۴۹ ساختند.

برگمن که در آن زمان متأهل بود، به روسلینی دل بست و از او باردار شد. انتشار این خبر رسوایی و جنجال بزرگی در آمریکا به راه انداخت. اینگرید برگمن اندکی بعد از همسرش، یک دنداپزشک سوئدی، طلاق گرفت و همراه با روبرتو روسلینی به رم رفت. آن دو در سال ۱۹۵۰ با یکدیگر ازدواج کردند.دوران زناشویی روسلینی و برگمن بیش از ۸ سال دوام نداشت. آنها در سال ۱۹۵۷ رسما از هم جدا شدند؛ اما از زندگی مشترک آنها ۷ فیلم سینمایی و ۳ فرزند باقی ماند: در سال ۱۹۵۰ پسری به نام روبرتینو به دنیا آمد، و در سال ۱۹۵۲ دو دختر دوقلو در رم پا به جهان گذاشتند که ایزابلا یکی از آنها بود.ایزابلا روسلینی ۵ ساله بود که پدر و مادرش از هم جدا شدند.

او نخست نزد پدر نامدار خود در رم ماند، سال‌های کودکی و جوانی را در ایتالیا و فرانسه گذراند و با سه زبان انگلیسی و ایتالیایی و فرانسوی بزرگ شد. ایزابلا روسلینی امروزه یکی از چهره‌های محبوب و موفق عالم سینما به شمار می‌رود و افزون بر بازیگری تا کنون چندین بار در جمع داوران جشنواره‌های بزرگ بین‌المللی حضور داشته است. جایزه "تونی" را برایش به ارمغان آورد. این جایزه از سال ۱۹۴۷ هر ساله به نقش‌های ایفا شده و تولیدات نمایشی برادوی (نیویورک) داده و به عنوان مهمترین جایزه عرصه تئاتر آمریکا شناخته می‌شود.

اینگرید برگمن و کری گرانت ۱۲ سال بعد از نخستین همکاری‌شان بار دیگر در فیلم "بی‌احتیاط" Indiscreet همبازی شدند. "بی‌احتیاط" دومین نمونه موفقیت‌آمیز از بازی مشترک این دو ستاره‌ی بزرگ است. برگمن و گرانت در سال ۱۹۵۹ به خاطر بازی در این فیلم نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب برای بهترین هنرپیشگان نقش اول مرد و زن شدند.

اینگرید برگمن که پس از جدایی از روبرتو روسلینی به آمریکا برگشته بود، به زودی جایگاه خود را در سینمای هالیوود بازیافت. او پس از بازی در شماری از فیلم‌های اروپایی، در سال ۱۹۵۷ برای دومین بار به خاطر بازی در فیلم "آناستازیا" جایزه اسکار را برنده شد.کری گرانت و اینگرید برگمن دوستانی خوب در هالیوود به شمار می‌رفتند. در سال ۱۹۵۶ زمانی که جایزه اسکار بهترین هنرپیشه زن برای بازی در فیلم "آناستازیا" به اینگرید برگمن تعلق گرفت، کری گرانت برای دریافت جایزه به جای وی به روی صحنه رفت. برگمن در آن زمان هنوز آمادگی رویارویی با جامعه آمریکا را به دلیل رابطه جنجالی‌اش با روسلینی نداشت.اینگرید برگمن یک سال پس از جدایی از روبرتو روسلینی بار دیگر ازدواج کرد. همسر جدید او لارس اشمیت، تهیه‌کننده‌ی سوئدی بود. پیوند این دو چهره در سال ۱۹۷۵ شکسته شد.سال ۱۹۷۵ اگرچه سال جدایی برگمن لارس اشمیت بود، اما از لحاظ هنری موفقیت‌هایی نیز برای برگمن به همراه داشت. او به خاطر بازی در فیلم "قتل در قطار سریع‌السیر شرق" (محصول ۱۹۷۴) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد.اینگرید برگمن یک سال بعد نیز مورد ستایش قرار گرفت و جایزه افتخاری اسکار به پاس یک عمر فعالیت هنری به او اهدا شد.اینگرید برگمن یک سال بعد نیز مورد ستایش قرار گرفت و جایزه افتخاری اسکار به پاس یک عمر فعالیت هنری به او اهدا شد.

مجله فوربس می‌گوید جنیفر لارنس، هنرپیشه سرشناس برنده اسکار، پردرآمدترین هنرپیشه زن دنیا در سال ۲۰۱۵ بوده است.

درآمد این هنرپیشه ۲۵ ساله در این سال به ۵۲ میلیون دلار رسیده است.

پردرآمدترین بازیگران زن هالیوود در سال ۲۰۱۵ به نوشته فوربس

جنیفر لارنس : ۵۲ میلیون دلار اسکارلت یوهانسن : ۳۵.۵ میلیون دلار ملیسا مک‌کارتی : ۲۳ میلیون دلار فن بینگ‌بینگ : ۲۱ میلیون دلار جنیفر انیستون : ۱۶.۵ میلیون دلار جولیا رابرتس : ۱۶ میلیون دلار آنجلینا جولی : ۱۵ میلیون دلار ریز ویتراسپون : ۱۵ میلیون دلار آن هتووی : ۱۲ میلیون دلار کریستین استیوارت : ۱۲ میلیون دلار

پردرآمدترین بازیگران مرد هالیوود در سال ۲۰۱۵ به نوشته فوربس

رابرت داونی جونیور : ۸۰ میلیون دلار جکی چان : ۵۰ میلیون دلار وین دیزل : ۴۷ میلیون دلار بردلی کوپر : ۴۱.۵ میلیون دلار آدام سندلر : ۴۱ میلیون دلار تام کروز : ۴۰ میلیون دلار آمیتاب باچان : ۳۳.۵ میلیون دلار سلمان خان : ۳۳.۵ میلیون دلار آکشی کومار : ۳۲.۵ میلیون دلار مارک والبرگ : ۳۲ میلیون دلار

dw

"دنیای ژوراسیک ۲"

تهیه‌کنندگان فیلم "دنیای ژوراسیک" از نمایش دنباله این فیلم در سال ۲۰۱۸ خبر دادند. در "دنیای ژوراسیک ۲" نیز همانند قسمت اول، کریس پرت و برایس دالاس هاوارد ایفای نقش خواهند کرد. کارگردانی این فیلم را کالین ترورو برعهده خواهد داشت و استیون اسپیلبرگ و فرانک مارشال نیز همانند قسمت اول اعضای تیم تهیه‌کننده آن را تشکیل خواهند داد. هنوز جزئیاتی در مورد داستان "دنیای ژوراسیک ۲" اعلام نشده است.

صدرنشینی "مأموریت غیرممکن ۵"

پنجمین قسمت از مجموعه فیلم‌های "مأموریت غیرممکن" با بازی تام کروز گیشه‌های فروش بلیط در سینماهای آمریکا را به تسخیر خود درآورده است. قسمت جدید که "مأموریت غیرممکن: ملت یاغی" نام دارد در نخستین آخر هفته نمایش‌اش در آمریکا و کانادا ۵۶ میلیون دلار فروش داشت.

بازی کالین فرل در مجموعه جدید هری پاتر

انتظار علاقمندان داستان‌های هری پاتر سال ۲۰۱۶ به سر خواهد آمد. فیلمی جدید از این مجموعه قرار است با شرکت هنرپیشه‌های مشهور در سینماها به نمایش درآید. در این فیلم که "جانوران شگفت‌انگیز و زیستگاه آنها" نام دارد، از جمله کالین فرل، هنرپیشه ۳۹ ساله بازی می‌کند. این فیلم در اصل نام کتابی به قلم جی کی رولینگ، خالق هری پاتر است که از مهمترین کتاب‌های آموزش جادوگری در مدرسه هاگوارتز به شمار می‌رود.

۴۰ سالگی شارلیز ترون

شارلیز ترون روز ۷ اوت تولد ۴۰ سالگی‌اش را جشن گرفت. این هنرپیشه محبوب هالیوود که متولد آفریقای جنوبی است در سال ۲۰۰۴ موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین هنرپیشه زن شد. شارلیز ترون اخیرا یک دختربچه را به سرپرستی پذیرفته است. او پیش‌تر نیز پسری را به فرزندخواندگی پذیرفته بود.

استفانی میر (به انگلیسی: Stephenie Meyer) زاده شده با نام استفانی مورگان (Stephenie Morgan) (متولد ۲۴ دسامبر ۱۹۷۳)، نویسنده آمریکایی است که بیشتر به خاطر نگارش سری گرگ و میش مشهور است.

این سری بیش از صد میلیون نسخه در سراسر دنیا فروش رفت و به ۳۷ زبان دنیا ترجمه شد.. در سال ۲۰۰۳، هنگامی که همراه با سه فرزند خود در خانه به سر می برد، رویای خلق بلا و ادوارد به ذهنش رسید تا داستانی بنویسد که آن داستان تبدیل به گرگ و میش شد.

این کتاب در سال ۲۰۰۵ منتشر شد و ناگهان میر با نویسندگان معروفی چون جوآن رولینگ مقایسه شد. میر چندین دنباله برای گرگ و میش نوشت که شامل ماه نو در سال ۲۰۰۶، کسوف در ۲۰۰۷ و سپیده‌دم در ۲۰۰۸ می‌شد. میر همچنین در سال ۲۰۰۸، اولین رمان بزرگسال خود با ناممیزبان که یک رمان علمی–تخیلی و رمانتیک است را منتشر کرد.

میر در هفته‌نامه تایم از بین ۱۰۰ انسان تاثیرگذار در سال ۲۰۰۸، در مکان ۴۹ قرار گرفت همچنین در سال ۲۰۱۰، مجله فوربز او را به عنوان ۵۹مین شخص نامدار با درآمد سالانه ۴۰ میلیون دلار قرار داد.قبل از فارغ‌التحصیلی، میر دوباره با دوست دوران کودکی خود کریستیئن (ملقب به پانچو) آشنا شد و در سال ۱۹۹۴، در ۲۱ سالگی با او ازدواج کرد. آن‌ها صاحب سه فرزند پسر با نامهای گبی، ست و الی شدند. بعد از فارغ‌التحصیلی در رشته ادبیات انگلیسی از دانشگاه بریگهم یانگ در سال ۱۹۹۷، میر تصمیم گرفت یک خانم خانه دار شود و فرزندان خود را بزرگ کند.

عمر شریف بعدازظهر یکشنبه (۱۲ ژوئیه/ ۲۱ تیر) در آرامگاه بساتین در جنوب قاهره به خاک سپرده شد.در مراسم خاکسپاری علاوه بر طارق شریف، پسر عمر شریف، گروهی از خویشاوندان و دوستان عمر شریف، عده‌ای از هنرمندان سینمای مصر، در کنار چند صد نفر از طرفداران و دوستداران او شرکت داشتند و به هنرپیشه نامدار ادای احترام کردند.

پیش از آن مراسم تشییع جنازه در "مسجد مشیر طنطاوی" در بخش شرقی پایتخت مصر انجام گرفت. تابوت عمر شریف در پارچه‌ای سیاه و پرچم مصر پیچیده شده بود.عمر شریف تنها هنرپیشه سینمای عرب بود که به هالیوود راه یافت و موفقیت زیادی در سینمای بین‌المللی کسب کرد.او به دنبال موفقیت‌هایش در سینمای جهان در دنیای عرب نیز به محبوبیتی بی نظیر دست یافت، اما به گزارش خبرگزاری‌ها مرگ و خاکسپاری او روی هم رفته در آرامش و بدون جنجال زیاد صورت گرفت.

عمر شریف با نام اصلی میشل دیمیتری شلهوب (به انگلیسی: Michel Demitri Chalhoub) در شهر اسکندریه، مصر به دنیا آمد. وی از خانواده‌ای متعلق به کلیسای کاتولیک یونانی بود که اصالتاً فلسطینی-سوری-لبنانی بودند. پدر وی «یوسف شهلوب» زادهٔ لبنان بود.وی پس از ورود به سینمای مصر با یکی از ستارگان وقت سینمای مصر به نام فاتن حمامه آشنا شد و رفته رفته عاشق وی شد. به طوری که برای ازدواج با فاتن حمامه که یک مسلمان بود، به اسلام گروید و نامش را به عمر الشریف تغییر داد.حاصل ازدواج فاتن حمامه و عمر شریف پسری است به نام طارق شریف که در سال ۱۹۵۷ به دنیا آمد. زندگی مشترک عمر شریف و فاتن حمامه، ۲۰ سال ادامه داشت تا سرانجام در سال ۱۹۷۴، از یکدیگر جدا شدند. عمر شریف پس از جدایی از فاتن حمامه دیگر هیچگاه ازدواج نکرد.

وی در سال ۱۹۶۳ برای بازی در فیلم لورنس عربستان نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.عمر شریف همچنین در سال ۱۹۶۵ برای بازی در فیلم دکتر ژیواگو برنده جایزه گوی زرین برای بهترین نقش اول مرد شد. وی در فیلم سیزدهمین سلحشور و سریال جزیره اسرارآمیز نیز ایفای نقش کرده است.وی همچنین برنده «جایزه سزار بهترین بازیگر نقش اول مرد» در سال ۲۰۰۴ و «نشان سرگئی آیزنشتاین» در نوامبر ۲۰۰۵ شد.

با بلند شدن موج اسلام‌گرایی در جهان عرب، محبوبیت عمر شریف رو به زوال گذاشت. او از سوی اسلام‌گرایان به رفتارهای "غیراسلامی" متهم بود. از اتهام‌های اصلی او این بود که در فیلم‌های سینمایی با ستارگانی یهودی مانند الیزابت تیلور و باربارا استرایسند همبازی شده و آنها را بوسیده است.اتهام دیگر او این بود که بخشی از زندگی او صرف قماربازی می‌شد و در مصر صاحب یک کازینوی بزرگ بود.

عمر شریف از دخالت در سیاست پرهیز داشت اما همواره از اسلام افراطی انتقاد می‌کرد. او از جنبش ملی مردم مصر علیه حکومت حسنی مبارک و انقلاب ژانویه ۲۰۱۱ پشتیبانی کرد.در مصر بسیاری از مردم از مرگ و خاکسپاری عمر شریف بی‌تفاوت گذشتند. رسانه‌های جمعی نیز، برخلاف انتظار، علاقه زیادی به این رویداد نشان ندادند.عمر شریف روز جمعه گذشته (۱۰ ژوئیه ۲۰۱۵) در ۸۳ سالگی بر اثر ایست قلبی در بیمارستانی در قاهره درگذشت. او از چند سال پیش به بیماری آلزایمر مبتلا بود.

آدری هپبورن، ستاره‌ درخشان دهه‌های پنجاه و شصت میلادی بود؛ چهره‌ای که بر پرده سینما قلب پسران و دختران جوان آن دوران را به تپش می‌انداخت. نمایشگاهی در گالری ملی پرتره در لندن که روز پنجشنبه (۲ ژوئیه) گشایش یافته است، علاقمندان را به دنیای ستاره‌ی زیباروی هالیوود می‌برد.

 آدری هپبورن در روز ۴ مه ۱۹۲۹ در خانواده‌ای با پیشینه‌ اشرافی در بروکسل به دنیا آمد و سپس به همراه خانواده‌ راهی هلند شد. شانزده ساله بود که برای همیشه هلند را ترک کرد و به انگلستان رفت. با توجه به آشنایی‌اش با باله آرام‌آرام به صحنه رقص و نمایش نزدیک شد و نقش‌های کوچکی در تئاتر و سپس سینما به عهده گرفت. آدری هپبورن در صحنه‌ای از فیلم "صبحانه در تیفانی".استعداد بازیگری آدری هپبورن روی صحنه تئاتر و با نمایش "ژی‌ژی" شکوفا شد. این اثر که "کولت"، نویسنده‌ فرانسوی آن را خلق کرده، قبلا در سینما و تئاتر اجرا شده بود، اما در صحنه‌ برادوی نیویورک و با بازی هنرمندانه‌ آدری هپبورن بود که سیمای دخترکی ساده‌دل و مهربان به نام ژی‌ژی به طور واقعی جان گرفت.هپبورن در سال ۱۹۵۳ در اولین فیلم آمریکایی خود به نام "تعطیلات رمی" به کارگردانی ویلیام وایلر شرکت کرد و در کنار گریگوری پک بازی دلنشین و ماهرانه‌ای ارائه داد که برای او یک جایزه اسکار به ارمغان آورد.

درخور توجه آنکه تهیه‌کنندگان این فیلم در ابتدا الیزابت تیلور را برای این نقش در نظر داشتند، اما کارگردان این فیلم سخت تحت تاثیر تست‌ صحنه آدری هپبورن قرار گرفت و نقش را به او واگذار کرد.آدری هپبورن از سال ۱۹۵۲ و پس از ایفای نقش ژی‌ژی نامی آشنا برای دنیای نمایش بود. او در رشته‌ای از فیلم‌های سینمایی ماندگار نقش آفرید.

هپبورن با چشمان درشت، چهره پراحساس و اندام ظریف خود به زودی در بسیاری دل‌ها جای گرفت.آدری هپبورن در سال ۱۹۵۴ با بازی در فیلم "سابرینا" به کارگردانی بیلی وایلدر، در کنار دو غول سینمایی آن دوران، یعنی همفری بوگارت و ویلیام هولدن بار دیگر درخشید. او در سال ۱۹۵۷ باز هم برای بیلی وایلدر در فیلم "عشق در بعدازظهر" نقش‌آفرینی کرد. به باور برخی منتقدان، هپبورن در این فیلم‌ها وجه تازه‌ای از اروتیسم را به تماشاگران سینما معرفی کرد.هپبورن در سال ۱۹۵۴ با مل فرر ازدواج کرد. این زوج هنری در فیلم "جنگ و صلح"، اقتباسی ادبی از اثری هم‌نام از تولستوی، نیز بطور مشترک در صحنه ظاهر شدند. این ازدواج نزدیک به پانزده سال به طول انجامید.آدری هپبورن سه ماه از تولد پسرش نگذشته بود که در سال ۱۹۶۱ بازی در فیلم "صبحانه در تیفانی" به کارگردانی بلیک ادواردز را شروع کرد. شمایلی که هپبورن از یک زن آزاد ساخت، بعدها به عنوان "زن دهه‌ شصتی" شهرت پیدا کرد.هپبورن با این فیلم برای چهارمین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد. بسیاری از دوستداران فیلم و سینما، چهره‌ هپبورن را در پیوند با "صبحانه در تیفانی" در ذهن دارند.

این فیلم با اقتباس از داستانی به همین نام از ترومن کاپوتی ساخته شده است.هپبورن در طول فعالیت‌های هنری خود با هنرپیشگان صاحب‌نامی همکاری داشت، از جمله با کری گرانت در فیلم معروف "معما". این فیلم که کارگردانی آن را استنلی دانن برعهده داشت، در سال ۱۹۶۳ به پرده‌ سینما‌ها راه یافت. جالب آنکه گرانت پیشتر بازی در مقابل آدری در فیلم‌های "تعطیلات رمی" و "سابرینا" را رد کرده بود، اما پس از همکاری مشترک در "معما" عاشق شوخ‌طبعی هپبورن شد.هپبورن با فیلم‌هایی چون "صبحانه در تیفانی"، "معما" و "چگونه یک میلیون دلار بدزدیم؟" مهارت خود را در ایفای نقش‌های شاد و خنده‌آور نشان داد و چهره‌ زنی ظریف و زیبا را به تصویر کشید که با سیمای بشاش و نگاه خیره، مردان را با شیطنت و شیرین‌کاری به دنبال خود می‌کشد.بهترین جلوه این تیپ سینمایی تازه در فیلم موزیکال "بانوی زیبای من" دیده می‌شود که در سال ۱۹۶۴ به کارگردانی جورج کیوکر ساخته شد.

این فیلم با فضای رنگین، لحن شاد و آهنگ‌های زیبایش یکی از بهترین موزیکال‌های تاریخ سینما به شمار می‌رود. آدری هپبورن با مهارتی خیره‌کننده در نقش دخترکی عامی و فقیر ظاهر می‌شود که به محافل اشرافی راه پیدا می‌کند. آهنگ‌هایی که او در این فیلم خواند، همه جا ورد زبان شد."ابین و ماریان" یکی از دو فیلمی است که در دهه‌ ۱۹۷۰ با بازیگری آدری هپبورن ساخته شد. هپبورن در این فیلم که داستانی کم و بیش متفاوت از ماجرای رابین هود را به تصویر می‌کشد، در کنار شان کانری نقش‌آفرینی کرد.آدری هپبورن در عرصه‌ مدل مو و به ویژه مد لباس نیز الگوی بسیاری از دختران و زنان بود. درخور توجه آنکه طراحی و دوخت لباس‌های او در فیلم‌ها را همواره ژیوانشی، طراح پرآوازه مد، برعهده داشت. لباسی که هپبورن در ابتدای فیلم "صبحانه در تیفانی" بر تن دارد، در سال ۲۰۰۶ در حراج کریستی به مبلغ ۶۹۲ هزار دلار به فروش رفت.آدری هپبورن از اوایل دهه ۱۹۷۰ که هنوز جوان و پرآوازه بود، هرچه کمتر به کار در سینما و بیشتر به فعالیت‌های نیکوکارانه پرداخت.

در ماه مارس سال ۱۹۸۸ سازمان یونسکو آدری هپبورن را به عنوان فرستاده‌ ویژه برای یاری به کودکان فقیر و گرسنه تعیین کرد. او بارها به مناطق بحرانی و قحطی‌زده‌ آفریقا سفر کرد تا اندکی از رنج محرومان بکاهد. آدری هپبورن در ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳ در سوییس بر اثر بیماری سرطان درگذشت.نمایشگاه ویژه گالری ملی پرتره در لندن که به آدری هپبورن اختصاص دارد، تا روز ۱۸ اکتبر سال جاری دایر است. در این نمایشگاه از جمله عکس‌های تماشایی، پوسترهای سینمایی و تصاویر هپبورن بر روی جلد نشریات گوناگون عرضه شده است.

سر کریستوفر لی، ستاره سینما که برای ایفای نقش دراکولا به شهرت رسید در ۹۳ سالگی درگذشت.

کریستوفر لی در بیش از ۲۵۰ فیلم ایفای نقش کرد و برای بازی شخصیت‌های شرور مشهور است.

اما بازی در نقش دراکولا و فرانکنشتاین، از سری فیلم‌های شرکت همر فیلم پروداکشنز، در اواخر دههٔ ۵۰ میلادی باعث شد که به شهرت جهانی دست یابد.

سارومان سفید، جادوگر شیطان صفت در سه‌گانه ارباب حلقه‌ها نام او را در قرن بیست و یکم بر سر زبان‌ها انداخت.

سر کریستوفر لی برای خدماتی که در رشته هنرهای نمایشی انجام داد در سال ۲۰۰۹ نشان فرمان امپراتوری بریتانیا (CBE) را کسب کرد و در ۲۰۱۱ به عضویت افتخاری انجمن بفتا درآمد.

این بازیگر بریتانیایی در ۲۷ مه ۱۹۲۲ در بلگریویای لندن متولد شد و روز یکشنبه ۷ ژوئن ۲۰۱۵در بیمارستان چلسی اند وست‌مینستر به دلیل اختلالات تنفسی و ایست قلبی درگذشت.

کریستوفر لی در خانواده‌ای متمول و بانفوذ به دنیا آمد و شجره نامه خانواده اش نشان می دهد که خاندان او به امپراطوری رم می رسد.

پس از فارغ التحصیل شدن از بهترین مدارس در انگلستان (کالج ایتون و ولینگتون) در طی جنگ جهانی دوم به نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا پیوست.

پس از پایان جنگ و در سال ۱۹۴۷ وارد حوزه فیلم و سینما شد و برای مدتی در سازمان رنک (Rank Organsation) در رشته بازیگری آموزش دید.

اما آشنایی او با استودیوی فیلمسازی همر و بازی در نقش شخصیت‌ فیلم‌های ترسناک از جمله دراکولا، مومیایی و هیولای فرانکنشتاین در دهه ۵۰ میلادی او را تبدیل به یک ستاره کرد.

کریستوفر لی در طول دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ همچنان در نقش دراکولا ظاهر می‌شد و تقریبا همزمان (دهه ۶۰) نقش فو منچو را نیز در چندین فیلم مربوط به این شخصیت بازی کرد.

پس از آن هم به‌خاطر داشتن قد ۶ فوت و ۵ اینچی (۱۹۵ سانتی‌متر) همواره نقش شخصیت‌های بد داستان به او پیشنهاد می‌شد.

ایان فلمینگ، نویسنده کتاب‌های جیمز باند که از اقوام دور او بود، قصد داشت که نقش دکتر نو (Dr No) را به او بدهد اما این نقش نصیب جوزف وایزمن شد.

سرانجام کریستوفر لی در ۱۹۷۴ در فیلم جیمز باندی 'مرد تپانچه طلایی' در نقش اسکارامانگا بازی کرد.

اما بازی در نقش سارومان در سه‌گانه موفق ارباب حلقه‌های پیتر جکسون و نقش کنت دوکو در یکی از فیلم‌های جنگ ستارگان از نظر تجاری بیشترین موفقیت را برای کریستوفر لی به همراه داشت.

او با تیم برتون، گارگردان هالییود در فیلم‌های اسلیپی هالو (۱۹۹۹) چارلی و کارخانه شکلات‌سازی (۲۰۰۵) و آلیس در سرزمین عجایب (۲۰۱۰) همکاری داشت.

کریستوفر لی در گفتگویی که در سال ۲۰۰۱ با بی‌بی‌سی داشت گفته بود: "من در فیلم‌های زیادی بازی کرده‌ام که نسبت به زمان خود بسیار پیشرو بودند - بعضی از آنها بسیار عالی بودند اما بعضی‌‌شان خیلی خوب نبودند."

کریستوفر لی به اپرا نیز علاقه زیادی داشت و در ۱۹۹۰ آلبومی را با صدای خود، از مجموعه آهنگهای معروف تاترهای موزیکال برادوی را منتشر کرد.

شاید باعث شگفتی باشد که کریستوفر لی عاشق موسیقی راک هوی متال نیز بود و در ۲۰۱۰ آلبوم او تحت عنوان "قسم به شمشیر و صلیب" برنده جایزه مجله هوی متال شد.

همچنین سال گذشته، به مناسبت تولد ۹۲ سالگی، آلبومی از آهنگهای معروف هوی متال را با صدای خودش منتشر کرد. 

فیلم اشک‌ها و لبخندها (با عنوان فرعی آوای موسیقی) هنگام اکران آن پنجاه سال پیش به یکی از موفق ترین آثار سینمایی بدل شد.

داستان آن ظاهرا بر مبنای حوادث واقعی زندگی خانواده فون تراپ بود. اما اعضای این خانواده در مورد فیلم چه نظری دارند؟ و آیا اشک‌ها و لبخندها یک تصویر واقعی از زندگی این خانواده بود؟

یوهانس فون تراپ کوچکترین پسر این خانواده است. پدر آنها گئورگ فون تراپ یک فرمانده شاخص نیروی دریایی اتریش و مادرش به نام ماریا، یک راهبه آوازه خوان بود که پس از مرگ اولین همسر گئورگ مدیریت خانه و سرپرستی از هفت فرزند از آن ازدواج به او سپرده شد. مدتی بعد گئورگ و ماریا ازدواج کرده و خانواده آنها گسترش یافت.

یوهانس می گوید: " شاید همه بیننده ها فکر می کردند که فیلم اشک‌ها و لبخندها یک تصویر دقیق و واقعی از همه ماجراهای زندگی ما بود. ولی اینطور نیست چون یک پرداخت داستانی و سینمایی است . در حقیقت این فیلم یک نسخه اقتباسی هالیوود از نمایشنامه موزیکالی بود که خود آن نیز اقتباسی بود از یک فیلم آلمانی که سالها پیش براساس کتابی به قلم مادر من ساخته شده بود. در هر یک از این اقتباس ها بخشی از واقعیت حذف و کم رنگ شده و به جای آن عناصر داستانی و سینمایی افزوده شده بود."

درست همزمان با اکران فیلم اشک‌ها و لبخندها در ماه مارس ۱۹۶۵ شرکت تولید کننده فیلم یعنی فاکس قرن بیستم، یک نمایش ویژه از فیلم را در شهر نیویورک برای اعضای خانواده فون تراپ ترتیب داد. یوهانس در آن زمان خدمت سربازی در ارتش آمریکا را می گذراند. او برای دیدن فیلم تقاضای مرخصی کرد ولی با مرخصی او موافقت نشد.

یوهانس در مصاحبه ای با بی‌بی‌سی گفت: "من بدون اجازه پادگان را ترک کردم. اتومبیل یکی از دوستان را قرض گرفتم و با پول کمی که داشتم خود را به شهر نیویورک رساندم. تعداد زیادی از دوستان خانوادگی ما و البته مادرم و همه خواهران و برادرانم آنجا بودند. لحظات بسیار عاطفی و تکان دهنده ای بود. دقیق به یاد می آورم که در صحنه نشان دادن ازدواج ، مادرم از روی صندلی بلند شد و ناخودآگاه به سمت پرده سینما رفت. در آن لحظه واقعا تحت تاثیر قرار گرفته بود."

در عالم واقعیت فرزند ارشد خانواده فون تراپ پسری به نام روپرت بود ولی در فیلم اشک‌ها و لبخندها فرزند ارشد دختری شانزده ساله به نام لیزل است که عاشق پسری می شود به نام رولفه. این پسر یک پستچی است که تلگراف ها را به خانه آنها می آورد.

یوهانس می گوید:"در عالم واقعیت خواهر بزرگ ما آگاتا بود که شخصیت بسیار درون گرایی داشت. وقتی که آن صحنه های رقص و آواز خواهر بزرگمان با پسر پستچی را در فیلم دیدیم، نمی توانستیم خنده خود را کنترل کنیم."

نکات دیگری در فیلم هست که با واقعیت انطباق ندارد.

به عنوان مثال یوهانس کوچکترین فرزند خانواده در سال ۱۹۳۹ متولد شد. در آن تاریخ ۱۲ سال از ازدواج پدر و مادرش می گذشت و آنها از ازدواج خود دو فرزند داشتند. با هفت فرزند کاپیتان فون تراپ از ازدواج قبلی روی هم رفته خانواده نه فرزند داشت.

اما در فیلم این زوج در سال ۱۹۳۸ ازدواج می کنند. یوهانس می گوید: "به نظر من حتی منظور کردن هفت بچه در داستان برای تهیه کنندگان فیلم به حد کافی دشوار بود و به همین خاطر آنها از خیر دو بچه آخری گذشتند."

فرزندان خانواده فون تراپ قبل از ورود ماریا به زندگی آنها اهل موسیقی بودند. یوهانس می گوید: مادرم انرژی و مشوق اصلی بود که کار موسیقی بچه ها را بهتر کرد و ما را به سطح تقریبا حرفه ای ارتقا داد."

در عالم وقعیت یک شخصیت دیگر در تشویق کار موسیقی فرزندان خانواده نقش موثری داشت. یک کشیش به نام پدر روحانی فرانز وازنر که در برنامه ریزی کنسرت آنها در اروپا و آمریکا نقش کلیدی داشت. اما این شخصیت هم در نمایشنامه ای که در تاترهای نیویورک اجرا شد و هم در فیلم اشک‌ها و لبخندها حذف شده است.

یک تغییر مهم دیگر که برای خانواده دردناک بود، تصویری است که از گئورگ فون تراپ پدر خانواده در این فیلم ارائه شده است. یوهانس می گوید برخلاف شخصیت سرد و متکبری که از او در این فیلم ارائه شده "پدر ما مردی بسیار خوش برخورد، سخاوتمند و رفتار بسیار بازی داشت. مادرم سعی کرد به سازندگان فیلم این موضوع را تفهیم کند ولی آنها نپذیرفتند."

کتابی به قلم ماریا مادر خانواده با عنوان داستان خوانندگان خانواده فون تراپ که در سال ۱۹۴۹ منتشر شد، منبع الهام نمایشنامه موزیکال و بعدها ساخت فیلم اشک‌ها و لبخندها بود.

در سالهای دهه سی میلادی با ورشکستگی یک بانک اتریشی خانواده فون تراپ تمام پول خود را که در این بانک پس انداز کرده بود از دست داد. ولی آنها توانستند ویلای خود در حومه شهر زالتسبورگ را حفظ کنند. اما پس از الحاق اتریش به قلمرو آلمان نازی در سال ۱۹۳۸ زندگی برای این خانواده بسیار دشوار شد و اواخر همان سال آنها تصمیم گرفتند اتریش را ترک کنند.

برخلاف آنچه در فیلم نشان داده می شود آنها از مرزهای کوهستانی فرار نکردند بلکه ظاهرا به قصد اجرای یک کنسرت با قطار سفر کردند و از اتریش خارج شده اما دیگر هیچگاه بازنگشتند. آنها بالاخره با کشتی به نیویورک رفته و به هنگام ورود به آمریکا فقط چند دلار داشتند.

آنها اجرای برنامه های موسیقی را در آمریکا از سر گرفتند و ادامه دادند و بعدها در ورمونت یک مزرعه خریدند. این خانواده در ورمونت هنوز هم یک هتل دارد. در سال ۱۹۴۷ گئورگ پدر خانواده درگذشت و ماریا به تنهایی مجبور بود از ده فرزند خانواده سرپرستی کند.

او در همین سالها کتاب خود را نوشت که به یک اثر پرفروش بدل شد. یک فیلم آلمانی و بعدها نمایشنامه موزیکال در تاترهای نیویورک به دنبال آن ساخته شدند.

ماریا فون تراپ سالها بعد در مصاحبه ای با بی بی سی گفت که از طریق خواندن خبر در جرائد متوجه شد که هالیوود در حال تهیه فیلمی براساس کتاب اوست.

او افزود:"من خیلی نگران شدم. نمی دانستم که در این فیلم با داستان زندگی ما چه خواهند کرد. با شناختی که از داستانپردازی های سبک هالیوودی داشتم فکر می کردم که در این فیلم ممکن است من را سه بار طلاق بدهند. ولی بعد دیدم که فیلم خیلی زیبا ساخته شده و به خصوص صحنه های شروع فیلم که کوهستانهای منطقه و عبور من از علفزار را نشان می دهد، بسیار قشنگ است."

ترانه های موزیکال آوای موسیقی توسط اسکار همرستاین سروده شده و موسیقی آن را ریچارد راجرز ساخته است. در سال ۱۹۶۵ رابرت وایز از روی آن فیلمی ساخت به یکی از ماندگارترین موزیکال‌های تاریخ سینما تبدیل شد. این فیلم پنج اسکار از جمله جایزه های بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را به دست آورد.

آوای موسیقی در ایران به عنوان اشک‌ها و لبخندها دوبله شد. ترانه‌های آن را کریم فکور و تورج نگهبان شاعر و ترانه‌سراهای ایرانی به فارسی برگرداندند و علی کسمایی مدیریت دوبله آن را برعهده گرفت.

دوبله این فیلم در ایران توسط منتقدان به عنوان بهترین دوبله فیلم های خارجی به فارسی برگزیده شده است. هر شخصیت فیلم را دو گوینده دوبله کردند؛ یکی برای بخش های آوازی و دیگری برای بخش های غیر آوازی.

ژاله کاظمی (ماریا)، علی کسمایی (کاپیتان فون تراپ)، رفعت هاشم پور (بارونس شرایدر) و خسرو خسروشاهی (ماکس) از گویندگان بخش‌های غیر آوازی دوبله فارسی این فیلم بودند.

با این همه ماریا در مورد ایفای نقش شخصیت او توسط جولی اندروز ایرادهایی داشت. "مشکلی که من با نحوه پرداخت شخصیتم در این فیلم و نمایشنامه موزیکال دارم این است که چهره ای بسیار رام شده و به اصطلاح خانمانه از من ارائه شده در حالیکه من در آن سن و سال اصلا اینطور نبودم."

یوهانس پسر کوچک خانواده می گوید در آن زمان مادرش یک شخصیت بسیار قوی و سرکشی بود."مخالفت با مادرم اصلا ساده نبود. ولی او با انرژی و شور بی پایانش خانواده را حفظ می کرد. او یک شخصیت قوی و خارق العاده ای بود که گاه بسیار عالی و گاه کمی دشوار بود. او همه کارهایش را سریع انجام می داد، سریع راه می رفت، سریع غذا می خورد و سریع رانندگی می کرد."

موسیقی همیشه در زندگی خانواده فون تراپ نقش مهمی داشت، حتی زمانیکه آنها مشغول اجرای برنامه نبودند.

یوهانس در ادامه مصاحبه با بی بی سی می گوید: "من قشنگ به یاد دارم که حتی در لحظاتی که من و خواهر و برادرانم در آشپزخانه مشغول پخت و پز و یا شستن ظرف ها بودیم، قطعه های موسیقی را تمرین می کردیم. گاهی اوقات وقتی که مهمان داشتیم، آنها از اطاق نهار خوری به آشپزخانه می آمدند تا به آواز خواندن ما گوش بدهند."

یوهانس اذعان دارد که گاهی اوقات زندگی کردن زیرسایه فیلم هالیوودی اشک‌ها و لبخندها دشوار بوده و می افزاید: "ولی بالاخره من به این موضوع عادت کرده ام. سالهای زیادی من به خاطر این فیلم دلخور بودم. ولی وقتی که می شنوم این فیلم برای خیلی ها مثبت و حتی یک منبع الهام بوده به مرورعادت کردم که این فیلم را هم بخشی از برنامه های هنری و علنی خانواده تلقی کرده و به زندگی خصوصی و شخصی خود بچسبم."

لئونارد نیمونی، که نقش آقای اسپاک در مجموعه علمی تخیلی "پیشتازان فضا" را بازی می کرد، در ۸۳ سالگی در لس آنجلس درگذشت.

پسر او، آدام، گفت که او روز جمعه در اثر یک بیماری مزمن ریوی درگذشت.

نیمونی سال ها بازیگری و کارگردانی کرد.

با این حال مشهورترین نقشش بازی در مجموعه فیلم ها و سریال پیشتازان فضا در قالب موجودی نیمه زمینی، نیمه والکانی (اهل سیاره والکان) بود.

اولین قسمت از مجموعه سینمایی با عنوان "پیشتازان فضا: فیلم سینمایی" در سال ۱۹۷۹ و پس از موفقیت سریال تلویزیونی اش ساخته شد.

اوایل هفته جاری گزارش شد که او پس از ابتلا به درد سینه شدید روز ۱۹ فوریه به بیمارستان برده شده بود.

او بعدتر در توییترش نوشت: "زندگی مثل باغ است. لحظه های بی نقص می توان داشت، ولی نمی توان جز در حافظه [در جایی دیگر] نگه داشت."

bbc news

فیلم بردمن با کسب چهار جایزه بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه غیراقتباسی و فیلمبرداری، برنده اصلی مراسم اسکار سال ۲۰۱۵ بود.

این کمدی سیاه، داستان هنرپیشه‌ای است که قبلا بازیگر نقش یک ابرقهرمان (بردمن یا مرد پرنده‌ای) بوده و با افول ستاره شهرتش تلاش می‌کند با روی صحنه بردن یک نمایش در برودوی، شهرت ازدست رفته را بازیابد.

الخاندرو گونزالس ایناریتو، کارگردان بردمن با دریافت سه اسکار موفق‌ترین چهره مراسم بود. علاوه بر جایزه کارگردانی او به عنوان یکی از نویسندگان و تهیه‌کنندگان فیلم هم جایزه گرفت.

در مراسم اسکار امسال که یکشنبه شب (۲۲ فوریه) در سالن "دالبی‌تیتر" لس‌آنجلس برگزار شد، ادی ردمین، بازیگر بریتانیایی نقش پروفسور استیون هاوکینگ در فیلم تئوری همه‌چیز بهترین بازیگر مرد شد.

جولین مور اولین اسکارش را دیشب در رشته بهترین بازیگر اول زن، برای ایفای نقش یک استاد زبان‌شناسی مبتلا به آلزایمر در فیلم هنوز آلیس گرفت. او سخنان بعد از دریافت جایزه‌اش را به آگاهی‌رسانی درباره این بیماری اختصاص داد که با استقبال حاضران روبرو شد.

پاتریشیا آرکت و جی‌کی سیمونز به ترتیب برای بازی در فیلم‌های پسربچگی و ویپلش به ترتیب برنده اسکار بهترین بازیگر نقش دوم زن و مرد شدند.

بر خلاف بسیاری از پیش‌بینی‌ها، جایزه پاتریشیا آرکت تنها اسکار فیلم پسربچگی بود که پیش از این بسیاری آن را شانس اول اسکار بهترین فیلم می‌دانستند.

فیلم تحسین‌شده هتل بزرگ بوداپست که مانند بردمن در ۹ رشته نامزد بود، در چهار رشته اسکار بهترین موسیقی، طراحی لباس، چهره‌آرایی و طراحی تولید را به دست آورد.

فیلم بریتانیایی بازی تقلید هم که در هشت رشته نامزد بود تنها توانست اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را کسب کند.

فیلم سیاه و سفید ایدا از لهستان هم برنده اسکار بهترین فیلم خارجی شد.

اسکار بهترین مستند بلند به شهروند چهار، روایتگر داستان یکی از بزرگ‌ترین افشاگری‌های اطلاعاتی تاریخ آمریکا با محوریت ادوارد اسنودن رسید.

نیل پاتریک هریس، هنرپیشه آمریکایی برای اولین بار اجرای مراسم را به عهده داشت و آن طور که از واکنش‌ها برمی‌آید تا حد زیادی در برآوردن انتظارها ناکام ماند.

در مراسم دیشب لیدی‌گاگا خواننده مشهور آمریکایی در پنجاهمین سالگرد فیلم آوای موسیقی (اشک‌ها و لبخندها) آهنگ‌هایی از این فیلم را اجرا کرد.

 2015 euronews

 2015 euronews

2015 euronews

آکادمی علوم و هنرهای سینمایی" روز پنجشنبه (۱۵ ژانویه) نامزدهای جوایز اسکار ۲۰۱۵ را اعلام کرد بنا به لیست ارائه شده ۸ فیلم برای دریافت جایزه بهترین اثر سینمایی سال گذشته معرفی شده‌اند که عبارتند از: بردمن، هتل بزرگ بوداپست، تک‌تیرانداز آمریکایی،‌پسربچگی، بازی تقلید، سلما، تئوری همه چیز و "ویپلش".

دو فیلم "پسربچگی" و "هتل بزرگ بوداپست" که برندگان اصلی هفتاد و دومین دوره جایزه گلدن گلوب بودند، در اسکار نیز برای جوایز بسیاری نامزد هستند.

"پسربچگی" یک درام نیرومند اجتماعی شناخته شده است. فیلم روایت ۱۲ سال از زندگی پسری اهل تگزاس به نام میسون (با بازی اِلار کولترین) است و سرگذشت او را از ۶ سالگی تا دوران بلوغ تصویر می‌کند. فیلم مورد ستایش بسیاری از منتقدان قرار گرفته و نقدهای مثبت زیادی بر آن نوشته شده است.

در آخرین دوره جشنواره سینمایی برلین (برلیناله) ریچارد لینکلیتر به خاطر کارگردانی فیلم "پسر بچگی" یک جایزه خرس نقره‌ای دریافت کرد.

هتل بزرگ بوداپست (Grand Budapest Hotel) به کارگردانی وس اندرسون، فیلمی تخیلی با فضاهایی عجیب و رویدادهایی تخیلی است. فیلم که با الهام از داستان‌های اشتفان تسوایگ، نویسندۀ نامدار اتریشی، ساخته شده، ماجراهایی سوررئالیستی را میان دو جنگ جهانی قرن بیستم روایت می‌کند.بردمن (Birdman) یا "مرد پرنده‌ای" به کارگردانی آلخاندرو ایناریتو، کارگردان صاحب‌نام مکزیکی، یک "کمدی سیاه" خوانده شده است. فیلم سرگذشت ریگان تامسون (با بازی مایکل کیتون)، یک بازیگر را روایت می‌کند که در نقش قهرمانی به نام "بردمن" به شهرت رسیده و اکنون در نیویورک با چهره واقعی زندگی روبرو می‌شود. مایکل کیتون به خاطر بازی در این فیلم جایزه گلدن گلوب را به عنوان بهترین بازیگر مرد نقش اول از آن خود کرد.

"بازی تقلید" به کارگردانی مورتن تیلدم در ۸ رشته برای دریافت جایزه اسکار نامزد شده است. این فیلم سرگذشت آلن تورینگ، ریاضی‌دان بریتانیایی را روایت می‌کند که در جنگ جهانی دوم با طراحی دستگاهی که تبار کامپیوترهای امروزی دانسته می‌شود، موفق شد از سیستم اطلاعاتی آلمان نازی رمزگشایی کند.

دو چهره باسابقه

از چهره‌های شناخته‌شده‌ی هالیوود که پیش از این اسکار گرفته‌اند، دو هنرمند برای جوایز نقش مکمل نامزد هستند: مریل استریپ، که پیش از این ۴ بار اسکار دریافت کرده، این بار برای ایفای نقش مکمل در فیلم "درون جنگل" نامزد دریافت اسکار است. دیگری رابرت دووال است که امروز ۸۴ سال دارد. این بازیگر کهنه‌کار در سال ۱۹۸۳ جایزه بهترین ایفاگر نقش اول را دریافت کرد.

برای جایزه بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان، فیلم‌هایی از کشورهای لهستان، روسیه، استونی، موریتانی و آرژانتین نامزد هستند.

هشتاد و هفتمین دوره مراسم جوایز اسکار شامگاه ۲۲ فوریه در لس‌آنجلس برگزار می‌شود.

محبوب‌ترین جایزه سینمای هالیوود، هرسال به بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بهترین هنرپیشه نقش اول، بهترین هنرپیشه زن و مرد نقش دوم، بهترین موسیقی متن، بهترین جلوه‌های ویژه و بهترین فیلمنامه اقتباسی و اوریژینال اهدا می‌شود.

dw-bbc news

احمد رسول‌زاده، دوبلور، مدیر دوبلاژ و گوینده پیشکسوت، در ۸۴ سالگی در پی سکته قلبی درگذشت.

آقای رسول زاده که از چند سال پیش مبتلا به پارکینسون بود، صبح امروز ۱۹ دی در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت.

او در سال های فعالیت هنری اش دوبلور هنرپیشگان مشهوری چون آنتونی کویین (در فیلم های "عمر مختار")، اورسون ولز (از جمله در فیلم "مردی برای تمام فصول") و رالف ریچاردسون (در "دکتر ژیواگو") بود.

احمد رسول زاده در گفتگویی تلویزیونی، دوبله صدای اسپنسر تریسی در فیلم "پیرمرد و دریا" اثر ارنست همینگوی را از محبوب ترین کارهای خود دانسته بود.

او در شماری از فیلم ها و سریال های تلویزیونی به جای محمدعلی کشاورز و در چند فیلم به جای جمشید مشایخی و داوود رشیدی نیز صحبت کرده بود.

گویندگی چندین برنامه مستند تلویزیونی از جمله "مستند حیات وحش" و صداپیشگی نقش دایی‌جان سرهنگ در سریال دایی‌جان ناپلئون (با بازی محمد علی کشاورز) از دیگر آثار به یادماندنی احمد رسول زاده بود.

احمد رسول‌زاده در سال ۱۳۰۹ در تبریز به دنیا آمد، در مدرسه دارالفنون تحصیل کرد و با هنرپیشگی در تئاتر وارد دنیای هنر شد.

او در سال ۱۳۳۵ به طور حرفه ای در استودیو سانترال به کار دوبله مشغول شد.

احمد رسول زاده همچنین در طول سالهای فعالیتش مدیریت دوبلاژ فیلم‌هایی چون "پدرخوانده ۱"، "بن هور"، "تابستان گرم و طولانی"، "جدال در آفتاب"، "وداع با اسلحه" و "فراربزرگ" را برعهده داشت.

bbc news

هنرپیشه کم‌سود

آدام سندلر، کمدین آمریکایی، برای دومین بار در صدر فهرست هنرپیشه‌هایی قرار گرفته که دستمزدشان تناسبی با سوددهی آنان ندارد. او به ازای هر دلاری که برایش هزینه شده، تنها توانسته ۳ دلار و ۲۰ سنت برای تهیه‌کنندگان سوددهی داشته باشد که نرخ چندان چشم‌گیری در هالیوود به شمار نمی‌رود. 

کادوی ۲۹ هزار یورویی

کیم کارداشیان، ستاره آمریکایی، به دختر ۱۷ ماهه‌اش کادوی ۲۹ هزار یورویی برای کریسمس هدیه داد. این کادو یک خانه عروسکی است که حمامش با سنگ مرمر فرش شده و شیر‌های آبش نیز از جنس طلا هستند.

بازگشت به دنیای مجردها

کلینت ایستوود پس از ۱۸ سال زندگی مشترک از همسرش طلاق گرفت. دینا ایستوود همسر ۴۹ ساله این کارگردان و هنرپیشه نامی هالیوود ‌پیش‌تر در ماه اکتبر درخواست رسمی برای طلاق را ارائه داده بود، اما دعوا بر سر حق حضانت فرزند مشترک و نیز مسائل مالی موجب شد تا روند طلاق این دو به طول انجامد. کلینت ایستوود ۸۴ ساله و همسر سابقش یک دختر ۱۸ ساله دارند.

هنرپیشه پولساز

جنیفر لارنس، طبق فهرست منتشره از سوی مجله فوربس، موفق‌ترین هنرپیشه سال ۲۰۱۴ بوده است. مجموع فیلم‌هایی که این هنرپیشه ۲۴ ساله هالیوود در آن‌ها بازی کرده، در مجموع یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار فروش داشته‌اند. 

۶۰ سالگی واشنگتن

دنزل واشنگتن، هنرپیشه آمریکایی و برنده دو جایزه اسکار، روز ۲۸ دسامبر تولد ۶۰‌سالگی‌اش را جشن گرفت. وی نه تنها هنرپیشه‌ای موفق در هالیوود به شمار می‌رود بلکه در میان تماشاگران نیز بسیار محبوب است. دنزل واشنگتن و همسرش پاولتا ۳۰ سال است که با یکدیگر ازدواج کرده‌اند و ۴ فرزند دارند.

جدایی برتون و بونهام کارتر

تیم برتون، کارگردان و هلنا بونهام کارتر، هنرپیشه، پس از ۱۳ سال زندگی مشترک زیر یک سقف، از یکدیگر جدا شدند. این دو البته هیچگاه به طور رسمی با یکدیگر ازدواج نکرده بودند. برتون و بونهام کارتر به هنگام فیلمبرداری فیلم "سیاره میمون‌ها" با یکدیگر آشنا شدند. آنها اعلام کرده‌اند که به طور مشترک سرپرستی فرزندشان را در آینده بر عهده خواهند داشت.

dw

فیلم با صحنه هایی از وقایع یازدهم سپتامبر در مرکز تجارت بین المللی نیویورک آغاز می شود و پس از صحنه بازداشت "علی" (با بازی پیمان معادی) در آلمان، به هشت سال بعد و زمان ورود نگهبان تازه ای به نام "ایمی کول" (کریستن استوارت) به گوانتانامو می رسد.

ایمی که برای فرار از زادگاه کوچکش به ارتش پیوسته، در اثر تحقیر و آزار جنسی سربازان دیگر تبدیل به یک فرمانبردار مطیع شده است. اما در نهایت، با دوستی‌ای دور از جنبه های جنسی که بین او و علی به وجود می آید، کم کم حالت دفاعی اش فرو می ریزد و نوری از مهر و امید در درونش روشن می شود.

فیلمساز در کمپ ایکس ری، کوشیده است تا تنها وسیله ای برای بر ملا ساختن شرایط دردآور زندان و نمایش اعمالی که یادآور هر نوع شکنجه ای است نباشد.

او درطول فیلم در رابطه با گناه یا بی گناهی زندانیان، از جمله علی بی طرف باقی می ماند. اما در عین حال خشم و تنفر شدیدی را که این زندانیان نسبت به زندانبانان خود احساس می کنند هم به نمایش می گذارد.

استیون هولدن، منتقد سینمایی نیویورک تایمز می نویسد: "فیلم کمپ ایکس ری به تماشاگر نشان می دهد که بازداشتگاه نیروی دریایی آمریکا در خلیج گوانتاناموی کوبا، چه برای زندانی و چه برای زندانبان یک جهنم است. اما نه جهنمی بدیهی و آشکار. "

"زندانیانی که شبانه روز تحت مراقبتند و محافظان هر سه دقیقه یک بار به داخل سلول آن ها نگاه می اندازند تا درصورت لزوم از خودکشی آن ها جلوگیری کنند."

"تماشاگر هرلحظه با این حس بیمارگونه روبروست که گروهی افراد فلک زده، در شرایطی غیرقابل تحمل و به شدت غیرانسانی قرارگرفته اند. شرایطی که فرار از آن غیرممکن و محال است. زندانیانی که "زندانی" خوانده نمی شوند چرا که در این صورت مفاد قوانین معاهده ژنو در مورد زندانیان جنگی، باید شامل حال آن ها هم بشود."

پیترساتلر، چند روز پیش از گشایش فیلمش در هالیوود، در جلسه پرسش و پاسخی که در دانشگاه نیویورک برگزار شد به حاضران گفت: "وقایع ۱۱ سپتامبر اثر وحشتناکی بر روح و روان مردم آمریکا داشته است. من در آن زمان تازه از مدرسه فیلم فارغ التحصیل شده بودم. بزرگترین چالش من هم این بوده که فیلمی از زندان گونتانامو که مردم می کوشند آن را فراموش کنند بسازم. فیلمی که مردم شب تعطیل آخر هفته برای تماشای آن به سینما بروند."

آقای ساتلر با پایان مدرسه فیلم در کارولینای شمالی به لس آنجلس نقل مکان کرد و ابتدا به عنوان گرافیست و بعد هم به عنوان فیلمنامه نویس در یکی از استودیوهای فیلمسازی این شهر مشغول به کار شد. فیلمنامه هایی که هیچ یک از آنها تا به امروز به مرحله تهیه و تولید نرسیده است.

سوژه فیلم کمپ ایکس ری، ضمن پژوهش های ساتلر، با دیدن عکسی از چرخ حامل کتاب های مورد درخواست زندانیان گوانتانامو به سراغش آمد. چرخی پر از ترجمه کتاب های "هری پاتر" به زبان عربی: "برای من برخورد قوانین سخت و تشریفات قراردادی ارتش با اموری که به صورتی بنیادی با این مسائل بی ارتباط است خیلی جالب بود. اموری مثل تاسیس کتابخانه در چنین زندان مخوفی و یا رساندن کتابی مثل هری پاتر به دست زندانیان. به نظرم واقعا عجیب و غریب آمد."

اما همین مسئله در خط داستانی فیلم، بهانه ای می شود برای ملاقات اولیه دو قهرمان اصلی، ایمی، محافظی که مشغول پخش کتاب بین زندانیان است و علی، زندانی عرب - تونسی بزرگ شده آلمان که زندانبانش را بخاطر نداشتن تازه ترین جلد "هری پاتر" به شدت سرزنش می کند.

در واقع کتاب هری پاتر در فیلم، سمبلی است از نیاز مبرم زندانیان به گریز از دنیای واقعی و گشت و گذاری هر چند خیالی و محال در قلمرو جادو و افسانه. کتاب در عین حال قصه ای است دنباله دار، حجیم و طولانی "با تعداد صفحاتی به اندازه یک کتاب آسمانی".پیمان معادی، بازیگر ایرانی، پس از موفقیت فیلم" جدایی نادر از سیمین" از طرف ساتلر برای بازی در فیلم کمپ ایکس دعوت به همکاری شد.

در مراسم اکران فیلم در لس آنجلس که چند شب پیش برگزار شد، حضور کریستن استوارت، که بیشتر به دلیل نقش آفرینی در فیلم های فانتزی "گرگ و میش" شناخته می شود در نقش نگهبان زندان گوانتانامو، یکی از مسائل مورد بحث تماشاگران و منتقدان بود.

کریستن استوارت که پیش از سری فیلم های خون آشامی "گرگ و میش" در چند فیلم جدی از جمله "اتاق وحشت" در نقش دختر جودی فاستر بازی کرده است می گوید: "این برای من فرصتی بود تا بتوانم خودم را از چهره کلیشه ای که هالیوود برایم ساخته نجات بدهم. برای همین هم وقتی فرصت مناسب پیش آمد، هرچند ریسک بود، اما پیشنهاد بازی در این نقش را با کمال میل قبول کردم. "

آقای هولدن منتقد نیویورک تایمز دراین مورد می نویسد: "کمپ ایکس ری اولین فیلمی است که در آن خانم استوارت ثابت می کند می تواند بازیگر جدی خوبی باشد. او در این فیلم چهره عبوس و پیچیده دختری ازشهرکی خفقان آور را که در آن احساس زندانی بودن می کرده است با مهارت ارائه می دهد."

همین منتقد درباره بازی پیمان معادی می نویسد: "آقای معادی از تمام امکاناتی که به عنوان یک بازیگر به او داده شده استفاده کرده و توانسته ابعاد گوناگونی به نقشی که عمدا هر گونه سابقه پیشین آن حذف شده ببخشد. شخصیتی خشن، به ناچار فرصت طلب و به شدت خشمگین، در عین حال با جنبه هایی انسانی عمیق و دوست‌داشتنی."

bbc news

بیست و چهارمین فیلم جیمز باند با عنوان "اسپکتر" روز ۲۳ اکتبر ۲۰۱۵ در بریتانیا اکران خواهد شد.

سام مندس، کارگردان این فیلم، این خبر را در مراسمی در روز پنجشنبه ۴ دسامبر، در استودیو پاینوود اعلام کرد.

در فیلم اسپکتر، دنیل کریگ برای چهارمین بار نقش ۰۰۷ را بازی خواهد کرد.

اندرو اسکات، دیو باتسیتا، مونیکا بلوچی،‌ بازیگر ایتالیایی و لئا سیدو، بازیگر فرانسوی، از دیگر بازیگران این فیلم‌اند.

همچنین کریستوف والتز،‌ بازیگر برنده دو جایزه اسکار،‌ نیز در نقش شخصیتی به نام اوبرهاوزر در این فیلم بازی خواهد کرد.

گفته می شود که کریستف والتز در نقش ارنست استاورو بلوفلد، دشمن دیرینه جیمز باند، هم بازی خواهد کرد.

اسپکتر (Spectre) که در زبان انگلیسی خلاصه شده عنوان "مدیریت ویژه ضدجاسوسی، تروریسم، انتقام و اخاذی" (Special Executive for Counter-intelligence, Terrorism, Revenge and Extortion) است، نام یک سندیکای جنایی بین المللی است که "مرد شماره یک" آن ارنست استاورو بلوفلد است.

این سندیکا در فیلم های جیمز باند در سال های دهه ۶۰ حضور داشت و پس از سال ها درگیری حقوقی سازندگان با یک تهیه کننده فیلم بر سر آن، اکنون دوباره در این فیلم وارد شده است.

در مراسم روز پنجشنبه، همچنین استون مارتین مدل DB10‌،‌ خودرویی که باند در فیلم جدید می راند، رونمایی شد.

کارخانه سازنده این خودرو همکاری دیرینه ای با فیلم های جیمز باند دارد. استون مارتین برای نخستین بار در سومین فیلم جیمز باند ( گلدفینگر محصول ۱۹۶۴) دیده شد.

فیلمبرداری این فیلم در استودیو پاینوود و در چند شهر از جمله لندن، مکزیکو سیتی، رم، تنجه و ارفود (از شهرهای مراکش) صورت خواهد گرفت. جیمز باند در طول فیلم به دنیای برفی هم باز می گردد و بخشی از فیلم در شهرهای سولدن و چند شهر دیگر اتریش فیلمبرداری می شود.

سام مندس گفت:‌ "همه این شهرها عالی اند. من از رفتن به این شهرها طی هفت ماه، که مدت زمان فیلمبرداری این فیلم خواهد بود، بسیار شگفت زده ام."

جان لوگان سرپرستی نویسندگان فیلمنامه اسپکتر را بر عهده دارد.

اسکای فال فیلم قبلی جیمز باند پرفروش ترین فیلم تاریخ بریتانیا بود و فروش جهانی اش بالغ بر یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار (۷۰۵ میلیون پوند) شد.

این فیلم همچنین برنده دو جایزه اسکار شد: یکی برای ادل، خواننده ترانه تیتراژ و یکی هم برای تدوین صدا.

bbc news

در سال 1937 در لوس آنجلس آمریکا به دنیا آمد.پدرش یهودی روسی الاصل بود وعلاوه بر طراحی مبلمان به عنوان خیاط در کمپانی کلمبیا کار می کرد و مادرش یکهنرپیشه آماتور تئاتر بود.

هافمن در ابتدای دهه 1960 کارش را با بازی در نقش های فرعی سریال های تلویزیونی شروع کرد اما اولین نقش جدی او در سینما برایش یک موفقیت بزرگ محسوب می شد.

در سال 1970 داستین هافمن با بازی در فیلم بزرگ مرد کوچک به کارگردانی آرتور پن مقام خود را به عنوان یک بازیگر پولساز تثبیت کرد.

در سال 1971 هافمن این فرصت را یافت تا در برابر دوربین سام پکین پا ایفای نقش کند. وی که پس از ساخت این گروه خشن بسیار مشهور شده بود هافمن جوان را برای بازی در نقش دیوید سامنر در فیلم سگ های پوشالی برگزید.

داستین هافمن پس از دریافت دومین اسکارش، تقریبا به محاق رفت. در سال های دهه 90 که شاهد اوجگیری دوباره هم نسلان او هستیم او نقش آنچنان چالش برانگیزی نیافت تا خودش را احیا کند.

فیلم «شهر دیوانه» ساخته کوستا گاوراس تا حدودی بار دیگر نام او را بر سر زبان ها انداخت؛ اما نقشی بنیادی برای بازیگری که دو بار جایزه اسکار گرفته نبود.

هافمن تا پیش از «راه مهتاب» 3 سال از سینما دور بود. او دلیل این کار را استراحت و دوری از مناسباتی می داند که با آنها بیگانه است.

در آوریل سال 1999 هافمن در یک مراسم تلویزیونی مورد ستایش قرار گرفت و جایزه دستاوردهای مادام العمر را دریافت کرد که این عنوان در سال 2003 تکرار شد.

داستین هافمن یکی از مؤثرترین و مهم ترین بازیگران تاریخ سینما در 2 ژانر کمدی و درام به حساب می آید و همانند بازیگران ممتاز هم نسل خود مثل آل پاچینو، رابرت دنیرو و مارلون براندو همیشه جاودانه است.

او 7 بار کاندیدای دریافت اسکار شده و 2 بار این جایزه را به خاطر بازی در فیلم های کریمر علیه کریمر و مرد بارانی تصاحب کرده است.

برخی از افتخارات داستین هافمن:

نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در فارغ التحصیل - 1967

نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در کابوی نیمه شب - 1969

نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در فیلم لنی - 1974

نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در توتسی - 1982

برنده اسکار بهترین بازیگر مرد به خاطر بازی در کرامر علیه کرامر - 1979

برنده اسکار بهترین بازیگر مرد به خاطر بازی در فیلم مرد بارانی - 1988

برخی از آثار هنری داستین هافمن:

ببر موفق می شود - ۱۹۶۷

فارغ التحصیل - ۱۹۶۷

کابوی نیمه شب - ۱۹۶۹

جان و ماری - ۱۹۶۹

بزرگ مرد کوچک - ۱۹۷۰

هری کلرمن کیست و چرا این حرف های وحشتناک را درباره ام می زند - ۱۹۷۱

سگ های پوشالی - ۱۹۷۱

آلفردو، آلفردو - ۱۹۷۲

پاپیون -۱۹۷۳

لنی -۱۹۷۴

همه مردان رئیس جمهور - ۱۹۷۶

ماراتن من - ۱۹۷۶

زمان درستکاری - ۱۹۷۸

کرامر علیه کرامر - ۱۹۷۹

آگاتا - ۱۹۷۹

توتسی - ۱۹۸۲

مرگ دستفروش - ۱۹۸۵

گفتگوی خصوصی - ۱۹۸۶

ایشتار - ۱۹۸۷

مرد بارانی - ۱۹۸۸

کسب و کار خانوادگی - ۱۹۸۹

دیک تریسی - ۱۹۹۰

بیلی بتگیت - ۱۹۹۰

هوک - ۱۹۹۱

قهرمان - ۱۹۹۲

هورتون صدای یک هو را می شنود! - ۱۹۹۲

شیوع - ۱۹۹۵

بوفالوی آمریکایی - ۱۹۹۶

خواب گردها - ۱۹۹۶

شهر دیوانه - ۱۹۹۷

سگ را بجنبان - ۱۹۹۷

کره - ۱۹۹۸

پیام آور: سرگذشت ژاندارک - ۱۹۹۹

مسیر مهتابی - ۲۰۰۲

اعتماد - ۲۰۰۳

هیئت منصفه فراری - ۲۰۰۳

در جستجوی ناکجاآباد - ۲۰۰۴

هاکبی ها را دوست دارم - ۲۰۰۴

ملاقات با فاکرها - ۲۰۰۴

راه های مسابقه، صدا - ۲۰۰۵

شهر گمشده - ۲۰۰۵

عطر: قصه یک آدمکش - ۲۰۰۶

عجیب تر از داستان - ۲۰۰۶

تعطیلات - ۲۰۰۶

فروشگاه عجیب آقای مگوریوم - ۲۰۰۷

پاندای کونگ فوکار - ۲۰۰۸

داستان دسپروکس - ۲۰۰۸

آخرین شانس هاروی - ۲۰۰۸

روایت بارنی - ۲۰۱۰

فاکرهای کوچک - 2010

پاندای کونگ فو کار، صدا - 2011

The Giver - 2011

 گردآوری وارسال:آقای مجتبی ابراهیمی

او دختری بود لاغر و نحیف و سبزه به نام سوفیا ویلانی شوکولونه که روز بیستم سپتامبر ۱۹۳۴ از رابطه‌ای "نامشروع" در رم به دنیا آمد و در شهر کوچک پوتسولی نزدیک ناپل بزرگ شد.

مادرش، که مثل بیشتر دختران فقیر سال‌ها با آرزوی هنرپیشه شدن زندگی کرده بود، دختر خاموش و خجالتی را مدام به مسابقات زیبایی و "انتخاب دختر شایسته" می‌فرستاد، تا این که تلاش و پشتکار او سرانجام نتیجه داد و دختر چهارده ساله‌اش در مسابقه‌ای نفر دوم شد.

با این "پیروزی" توجه مجلات مصور به دختر جلب شد. در چند فیلم سیاه‌لشکر بود و از همه مهمتر توجه تهیه‌کننده‌ای ثروتمند را جلب کرد به نام کارلو پونتی، که از او ۲۲ سال بزرگتر بود، اما می‌توانست در سینما را به روی او باز کند. تهیه کننده با نفوذ سینما ظرف دو سه سال از او ستاره‌ای آفرید به نام سوفیا لورن.

داستان پرماجرای عشق پنهان و ازدواج آشکار سوفیا لورن با کارلو پونتی به سرعت از سوژه‌های داغ مجلات شد. به خاطر قوانین رسمی ایتالیای زیر سلطه کلیسای کاتولیک، کارلو پونتی نمی‌توانست از همسر پیشین خود جدا شود، مگر احتمالا با ترفندهایی یادآور "طلاق به سبک ایتالیایی" (فیلمی دلنشین از پیترو جرمی).

کارلو پونتی و سوفیا لورن پس از ماجراهای طولانی سرانجام در سال ۱۹۶۶ به شکل رسمی ازدواج کردند، آن هم پس از گرفتن تابعیت فرانسه، که اینجا هم باید از فیلم "ازدواج به سبک ایتالیایی" یاد کرد.

تکه جواهری از ناپل و حومه

ویتوریو دسیکا، کارگردان "دزد دوچرخه" و چزاره زاواتینی، فیلمنامه‌نویس نامدار او، پس از دردسرهای فیلم نئورئالیستی "اومبرتو د" از فشار سانسور به ستوه آمده بودند و قصد داشتند به جای "سیاه‌نمایی" فیلمی کمدی و سبک با مایه‌های اجتماعی بسازند.

کارلو پونتی که به همراه دینو د لورنتیس تهیه‌کنندگان فیلم بودند، بر آن بودند که نقش اول داستان اصلی را به سوفیا لورن بدهند. این فیلم به نام "طلای ناپل" به نمایش در آمد و با موفقیت تجارتی بزرگی روبرو شد. دسیکا در هنرپیشه جوانی که ناگهان "ستاره" شده بود به دو استعداد کم‌یاب پی برد.

نخست آن که سوفیا لورن تجسم چیزی بود که "زیبایی ایتالیایی" خوانده می‌شود: اندامی ظریف و کشیده، کمر باریک با انحناها و برجستگی‌های چشمگیر با گام‌های خوش‌خرام؛ چشمان درشت "وحشی"، نگاه گیرا و عمیق، ابروهای کمانی، لبان برجسته و دهان وسوسه‌انگیز با عشوه‌ها و خنده‌ها و ناز و غمزه‌های زنانه...

و به همین اندازه پراهمیت، استعداد مادرزاد سوفیا لورن در جان بخشیدن به نقش‌های دشواری بود که از دنیای "ستارگان" بس دور هستند، به ویژه نقش زنان ساده و عامی. در "طلای ناپل" سوفیا لورن هنرپیشه‌ای ۱۹ ساله و کم‌تجربه است،، اما در ایفای نقش زن کارگر پیتزاپزی، مهارت و پختگی بی‌حدی نشان می‌دهد.

پس از پایان فیلمبرداری "طلای ناپل" کارلو پونتی فیلمی کمدی تهیه کرد به نام "حیف که تو آدم بی سروپایی هستی" (۱۹۵۴) در این فیلم نقش مقابل سوفیا لورن را هنرپیشه‌ای جوان به نام مارچلو ماسترویانی ایفا کرد.

در این فیلم ویتوریو دسیکا نقش پدر کلاهبردار دختر را ایفا کرد و کارگردانی به عهده الساندرو بلازتی بود. با این فیلم سوفیا و مارچلو محبوبترین زوج هنری اروپا را ساختند و در چندین فیلم کمدی اجتماعی ظاهر شدند، از "ازدواج به سبک ایتالیایی" (۱۹۵۴) تا ملودرام‌هایی مانند "گلهای آفتابگردان" و "دیروز، امروز، فردا" (۱۹۶۳)...

سوفیا لورن، شاید برخلاف تنها رقیب نامدارش جینا لولوبریجیدا، تنها زیبا و "بانمک" نبود، بلکه از عهده نقش‌های جدی و تراژیک هم به خوبی بر می‌آمد، باید اشاره کرد به فیلم‌های "دو زن" (۱۹۶۰) و "گوشه‌نشینان آلتونا" (۱۹۶۲) هردو به کارگردانی ویتوریو دسیکا.

سوفیا لورن در فیلم "دو زن" نقش مادری ساده و بی‌نوا را ایفا کرد که در جریان جنگ جهانی دوم به همراه دختر سیزده ساله‌اش مورد تجاوز سربازان نازی قرار می‌گیرند. (فیلم در ایران به نمایش در آمد و فیلمنامه آن هم به فارسی ترجمه شده است).

سوفیا لورن با این فیلم به افتخاری بزرگ دست یافت به عنوان تنها هنرمندی که اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی را برای بازی در فیلمی غیرامریکایی دریافت کرد. این البته در کنار ده‌ها جایزه‌ای است که سوفیا لورن طی نزدیک نیم قرن کار در سینما برنده شده است.

بر همین روال باید به بازی هنرمندانه او در فیلم "یک روز بخصوص" (۱۹۷۷) اشاره کرد به کارگردانی اتوره اسکولا. در فیلم او زنی ساده و خانه‌دار است که در دوران تسلط فاشیسم با همسایه‌اش، مردی همجنس‌گرا با نقش‌آفرینی مارچلو ماسترویانی، دوست می‌شود.

هدیه چینه‌چیتا به هالیوود

از شهرت سوفیا لورن در ایتالیا مدت زیادی نگذشته بود که تهیه‌کنندگان هالیوود به سراغ او رفتند. او برای شماری از سینماگران سرشناس هالیوود، از هنری هاثاوی تا استنلی دانن بازی کرد و در برابر بزرگترین هنرپیشه‌های هالیوود از کلارک گیبل و جان وین تا پل نیومن و چارلتون هستون نقش ایفا کرد.

در بیشتر فیلم‌های امریکایی سوفیا لورن، از ظاهر "جنوبی" و مهارت او در کمدی بهره‌برداری شده است. او در بیشتر فیلم‌هایی مانند "شهر گمشدگان" (۱۹۵۷)، "خانه قایقی"، "خانم میلیونر" تا "آرابسک" (۱۹۶۶) در کنار گریگوری پک، زنی زیبا و سرزنده از جنوب اروپاست که در گیرودار ماجراهای عاشقانه به آمریکا می‌رسد.

شاید بهترین اثر در این رده، فیلم "کنتسی از هنگ کنگ" (۱۹۶۶) آخرین کار سینمایی چارلی چاپلین، باشد.

اما سوفیا لورن به بازی در فیلم‌های تراژیک یا تاریخی هم دعوت شد و به خوبی از عهده آن بر آمد؛ فیلم‌هایی "پرشکوه" مانند "سقوط امپراتوری رم" و "ال سید" هردو محصول ۱۹۶۱ به کارگردانی آنتونی مان. در همین رده باید از فیلم "مردی از لامانچا" (۱۹۷۲)، یاد کرد که سوفیا لورن در برداشتی دیدنی از رمان "دون کیشوت" به کارگردانی آرتور هیلر نقش دولسینه را ایفا می‌کند.

در این فیلم‌ها او زنی خاموش و باوقار است که در لحظاتی شور و جوشش درونی او زبانه می‌کشد، مانند آتشفشانی خاموش که التهاب و حرارت درونی آن برای هر کس، دستکم برای هر مردی، محسوس است.

سینمادوستان یکی از آخرین و دلنشین‌ترین بازی‌های سوفیا لورن را در فیلم "لباس حاضری" (۱۹۹۴) به کارگردانی رابرت آلتمن به یاد می‌آورند، به ویژه آنجا که سوفیا و مارچلو، که سن و سالی از آنها گذشته، صحنه‌ای از فیلم قدیمی "دیروز، امروز، فردا" را بازسازی می‌کنند، اما این تنها "استقبال" هنرمندانه از فیلمی کلاسیک نیست، بلکه مرثیه‌ای بر عمر از دست رفته است، با بزرگداشت از دو هنرپیشه که دیری است از تمناهای پرشور جوانی دور شده‌اند.

bbc news