همان‌طور که نقش فناوري‌نانو در حوزه محصولات مصرفي و تجاري در حال افزايش است، سازمان استاندارد انگليس (BSI) براي ارتقاي مقبوليت و پذيرش اين فناوري و تشويق نوآوري در اين عرصه، با همکاري متخصصان مربوطه در حال تدوين استانداردهاي جديدي در اين حوزه است. در پاسخ به درخواست صنعت براي تضمين انجام اقدامات برتر در عرصه اين صنعت نوظهور، BSI در حال تدوين 4 استاندارد جديد براي کمک به تعديل ريسک‌هاي مربوط به توليد و انتشار محصولات مبتني بر فناوري‌نانو است.

به گفته شيرلي بايلي وود، رييس بخش انتشارات BSI، «استانداردها از زيرساخت‌هاي بنيادي محسوب مي‌شوند که به سازمان‌ها کمک مي‌کند تا سريع‌تر به اهداف خود دست يابند». انتشار اين استانداردهاي جديد، بر تعهد BSI در حفظ پيشگامي خود در توسعه استانداردهاي مربوط به حوزه نوظهور فناوري‌نانو دلالت دارد.

استانداردهاي چهارگانه‌ي در حال توسعه‌ي جديد عبارتند از:

1. PAS 137:2012: محصولات مبتني بر نانومواد و فناوري‌نانو- راهنماي مقررات و استانداردها- هدف اين استاندارد، فراهم کردن يک راهنماي کاربردي براي کمک به توسعه کسب و کار و موفقيت تجاري سازمان‌هاي انگليسي است.

2. PAS 134:2012: اصطلاحات نانوساختارهاي کربني، ويرايش دوم- استاندارد اصلاح شده‌اي است که هدف آن کمک به استفاده از زبان واحد در صنايع مختلف و فناوري‌هاي درگير در اين عرصه است.

3. :PAS 138:2012 راهنماي انهدام ضايعات فرايندهاي توليدي حاوي عناصر نانو- فراهم کردن راهنمايي مشخص براي انهدام عناصر و نانومواد توليدي و حمايت از توليدکنندگان و ساير ذينفعان براي انتخاب بهترين روش دفع ضايعات فرايندهاي توليدي خود.

4. PAS 139:2012: شناسايي و تعيين مشخصات عناصر نانوي توليدي در شبکه‌هاي پيچيده - هدف اين استاندارد ارائه راهنما براي کساني است که به دنبال شناسايي و تعيين مشخصات عناصر نانو بوده و آنهايي که به دنبال درک اثرات نانومواد بر سلامت انسان و محيط زيست هستند.
 

پژوهشگران دانشگاه محقق اردبیلی و بس (Bath) انگلستان با مطالعه ولتامتری ایزومرهای دی‌هیدروکسی بنزن در سطح یک الکترود کربن شیشه‌ای اصلاح شده با فیلم کامپوزیت نانوذرات کربنی-کیتوسان با مساحت بالا، به فناوری ساخت یک نانوحسگر برای اندازه‌گیری آلاینده‌های محیط زیست موسوم به دی‌هیدروکسی بنزن دست یافتند. همچنین الکترود ارائه شده در این پژوهش‌ها علاوه ‌بر کم هزینه بودن، قابلیت جذب مقادیر بزرگ ناخالصی‌های دی‌هیدروکسی بنزن را دارد. دی هیدروکسی بنزن‌ها شامل سه ایزومر کتکول (1و2- دی هیدروکسی بنزن) ، رزوسینول (1و3- دی هیدروکسی بنزن) وهیدروکینون (1و4- دی هیدروکسی بنزن) هستند که در لوازم آرایشی، آفتکش‌ها، اسانس‌های بو و طعم، داروها، آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد شیمیایی عکاسی و رنگ مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان نمونه رزورسینول در سنتز رنگ‌های دی‌آزویی و پلاستیک‌ها به عنوان جاذب UV در رزین‌ها استفاده می‌شود. به علت سمیت بالای این ترکیبات و توانایی نابود کردن اکولوژی‌های محیطی، به عنوان آلوده‌کننده‌های محیطی شناخته شده و به وسیله نمایندگی حفاظت محیطی ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپایی در محصولات تولید شده، مورد بررسی قرار می‌گیرند. در طول فرآیندهای کاربرد و تولید این ترکیبات، تعدادی از آنها به طور غیر عمد وارد محیط شده و آب‌های زیرزمینی و رودخانه‌ها را آلوده می‌کنند. در نتیجه هر روشی که توانایی حذف یا اندازه‌گیری این مواد را داشته باشد ارزشمند محسوب می‌شود. دکتر ماندانا امیری عضو هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی در مورد این پژوهش گفت: «مواد کربنی در الکتروآنالیز مهم‌اند. انواع مواد کربنی شامل گرافیت صفحه‌ای، کربن شیشه‌ای، نانولوله‌های کربنی، الماس‌های آلاییده با بور و نانوذرات کربنی باعث بهبود خواص الکترودی در گستره وسیعی از کاربردها می‌شوند. در مقابل نانولوله‌ها و فلورن‌ها، نانوذرات کربنی سال‌های زیادی است که شناخته شده‌اند و به طور گسترده در صنعت به عنوان پرکننده و رنگدانه استفاده می‌شوند. نانوذرات کربنی به علت مساحت سطح بالا و مکان‌های پیوندی فعال زیاد در فرآیندهای الکتروشیمیایی مورد توجه‌اند. الکترودهای اصلاح شده با نانوذرات کربنی مزایایی مانند کاتالیز واکنش‌های الکتروشیمیایی با افزایش سرعت انتقال بار و افزایش انتقال جرم به علت مساحت ویژه بالا را دارند. از این خواص نانوذرات کربن برای بهبود خواص سنسوری استفاده می‌شود.»

 این پژوهش توسط دکتر ماندانا امیری و دکتر ابوالفضل بضاعت‌پور از دانشگاه محقق اردبیلی، خانم شهناز غفاری (فارغ-التحصیل کارشناسی ارشد شیمی تجزیه دانشگاه پیام نور اردبیل) با همکاری پروفسور فرانک مارکن از دانشگاه بس انگلستان صورت گرفته است، بر اساس مطالعه بر روی رفتار ولتامتری ایزومرهای دی‌هیدروکسی بنزن‌ها در سطح یک الکترود کربن شیشه‌ای اصلاح شده با فیلم کامپوزیت نانوذرات کربنی-کیتوسان با مساحت بالا به این پژوهش پرداختند. دکتر امیری در این باره افزود: «بر همین اساس ابتدا به تهیه و مشخصه‌یابی نانوکامپوزیت نانوذرات کربن و کیتوسان پرداختیم و با آماده‌سازی الکترود با کستینگ بر سطح الکترود، خواص الکتروشیمیایی الکترود حاصل، در حضور دی‌هیدروکسی بنزن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه با استفاده از مطالعات جذب، کار را توسعه داده و اندازه‌گیری مقادیر بسیار کم ترکیبات ذکر شده، انجام شد.» وی ادامه داد: «جذب آنالیت‌ها می‌تواند در فیلم نانوکامپوزیت بر روی کاتیون (کیتوسان) و آنیون (گروه‌های سولفونات سطح نانوذرات) و مکان‌های خنثی (کربن گرافیتی) صورت گیرد. هر سه نوع جذب در محیط آبی مشاهده می‌شود. جذب ضعیف مولکول‌های خنثی مانند دی هیدروکسی بنزن‌ها به مکان‌های پیوندی مشاهده می‌شود. این ایزومرها با حساسیت و گزینش پذیری خوب ‌شناسایی می‌شوند. اثر pH محلول‌های بافر و سرعت اسکن روی پاسخ الکترود برای اکسایش هیدروکینون، رزورسینول و کتکول بررسی شد. این روش بر اساس یک جذب ضعیف است و برای اندازه‌گیری همزمان ایزومرهای دی‌هیدروکسی بنزن در آنالیز بیولوژیکی و محیطی است.» در این پژوهش نمونه‌های آب واقعی مانند آب رودخانه‌ی محلی و فاضلاب یک کارخانه لاستیک که در معرض این الکترود قرار گرفتند، آنالیز شده و نتایج حاکی از آن بود که بازیافت‌های 96% تا 108% در غلظت‌های متفاوت بدست آمد.

 نتایج این کار تحقیقاتی در مجله Sensors and Actuators B: Chemical (جلد 162، شماره 1، 20 فوریه سال 2012) منتشر شده است. علاقمندان می‌توانند متن مقاله را در صفحات 194 الی 200 همین شماره مشاهده نمایند

مدت‌هاست که پژوهشگران به‌دنبال راهي هستند که بتوانند کيفيت شوينده‌ها را به‌نحوي بهبود دهندکه شستشو البسه در دماي پايين‌تري انجام شود. اخيرا محققات دريافته‌اند که افزودن نانوالماس مي‌تواند موجب زدوده شدن چربي‌ها در دماي کمتر شود. نتايج کار آنها نشان داد که در دماي 15 درجه سانتیگراد نيز چربي‌ها از سطح لباس جدا مي‌شوند.

نتايج تحقيقات پژوهشگران در دانشگاه وارويکس نشان مي‌دهد که نانوالماس‌ها که قطعاتي با ابعاد نانومتري از جنس کربن هستند مي‌توانند چربي‌هاي متبلور شده را شل کنند، با اين کار مي‌‌توان پودرهاي شوينده زيست سازگارتر توليد کرد. نتايج اين تحقيق در قالب مقاله‌اي تحت عنوان "Nanodiamond Promotes Surfactant-Mediated Triglyceride Removal from a Hydrophobic Surface at or below Room Temperature" در نشريه ACS Applied Materials and Interfaces به چاپ رسيده است.
اين يافته‌ها مي‌تواند مشکل مشتريان را که مجبور هستند البسته کثيف خود را در دماي 60 تا 90 درجه سانتيگراد بيش از 80 بار در سال بشويند را حل کند.حتي با قوي‌ترين پودرهاي زيستي نيز باز هم برخي چربي‌ها را نمي‌توان در دماي پايين زدود. براي اين که اين دما کاهش يابد و در مصرف انرژي صرفه جويي شود لازم است رفتار اين مواد به‌دقت مورد بررسي قرار گيرد، از اين رو پژوهشگران اين پروژه با همکاري همتايان خود در دانشگاه آستون به بررسي اين موضوع پرداختند آنها براي انجام تحقيقات خود از حمايت مالي انجمن تحقيقات علوم فيزيک و مهندسي بريتانيا استفاده کردند.
براي انجام اين پروژه يک پيشگامي به‌نام پيشگامي شستشو با آب سرد توسط آندرو مارش از دپارتمان شيمي دانشگاه وارويکس تشکيل شد. پژوهشگران اين پروژه به‌دنبال اين سوال بودند که چگونه شکل‌هاي مختلف کربن ممکن است با شوينده‌هاي مختلف ترکيب شده و عملکرد آنها را بهبود دهد.آندرو مارش مي‌گويد نتايج کار ما نشان داد که الماس‌هايي با ابعاد 5 نانومتر موجب تغيير رفتار شوينده‌ها در 25 درجه سانتيگراد مي‌شود، به‌طوري که اگر با يکي از مولکول‌هاي پاک‌کننده رايج ترکيب شود مي‌تواند دو برابر حد معمول چربي‌ها را جدا کند. نتايج کار ما نشان داد که حتي در دماي 15 درجه سانتيگراد چربي‌هايي که به در حالت عادي به سختي زدوده مي‌شوند، از سطح مورد نظر آنها شسته شدند. ديدگاه‌هاي فيزيکي و شيميايي بدست آمده در اين پروژه مسير تازه‌اي باز کرده تا بتوان بروز اين رفتارهاي منحصر به‌فرد را از راه‌هاي ديگر ميسر ساخت.

دانشمندان مركز فناوري علم نانو در دانشگاه فلوریدا (UCF) آزمايشي را براي تشخيص دقيق‌تر تومورهاي سرطان پروستات و ميزان پيشروي آنها ارائه كرده‌اند. اين آزمايش مي‌تواند در ظرف 5 تا 6 سال برروي بيماران انجام شود.

اين آزمايش بر مبناي پتنت‌هاي ثبت شده توسط گروه تحقيقات UCF به سرپرستي پرفسور هو (Huo) در طي سه سال گذشته، ارتقاء يافته است. پرفسور هو و گروهش يك فناوري به نام NanoDLSay را توسعه داده‌اند. اين فناوري به دانشمندان كمك مي‌كند تا مولكول‌هاي ريز را از طريق مشاهده برهم‌كنش آنها با نانوذرات طلا مورد مطالعه قرار دهند. پرفسور هو كشف كرده است كه تومور سرطاني در بيمار با ايمونوگلوبين G‌ يا IgG كه يك پروتئين پادتن و بخشي از سيستم ايمني بدن است برهم‌كنش دارد. آزمايش شامل اختلاط نانوذرات طلا با نمونه‌هاي بافت انساني است. در ادامه IgG يك هاله دور نانوذرات طلا تشكيل مي‌دهد و بعد از اندازه‌گيري اندازه اين هاله، دانشمندان مي‌توانند ميزان پيشروندگي تومور را ارزيابي كنند.هو و گروهش عمده هزينه‌هاي فناوري NanoDLSay را از طريق كمك هزينه‌هاي اعطا شده توسط ديگران دريافت مي‌كنند. بيش از يك ميليون دلار بوسيله بنياد ملي علم، مركز سلامتي فلوريدا و ايالت فلوريدا اهدا شده است. بنا بر اظهارات هو، گام بعدي انجام چندين مطالعه اعتبارسنجي باليني است كه طي آنها محققين با موسسه سرطان بيمارستان فلوريدا كار خواهند كرد و اين آزمايش را بر روي چند بيمار انساني بررسي خواهند كرد. پس از آن آزمايشات باليني انجام خواهد شد. اين فناوري براي تجزيه و تحليل ديگر سرطان‌ها مانند سرطان سینه نيز قابل استفاده است.

كار پرفسور هو در مجله پزشكي انتقالي و نيز در اخبار و گزارش‌هاي علمي منعکس شده است. تحقيق او در سومين مسابقه ساليانه جايزه موزه كيد در گينسويل، كه در آن 120 مخترع علمي از سراسر ايالت فلوريدا حضور داشتند به مقام سوم رسيد. پرفسور هو يكي از دريافت كننده‌هاي كمك هزينه‌هاي پژوهشي از سيستم دانشگاه ايالتي فلوريدا است بطوريكه 225000 دلار براي تحقيقات او در نانوشيمي اعطا شده است. پرفسور هو از پيشرفت گروهش تا بدين جا اظهار شگفتي مي‌كند و از اينكه UCF فناوري مورد استفاده او را پتنت كرده است، افتخار مي‌كند.

يک نانوذره حمل‌کننده دارو که توسط پژوهشگران در آمريکا توليد شده است، وسيله‌اي براي انتقال مولکول‌هاي تداخل‌کننده کوچک RNA (siRNA) است. اين نانوذره در طي آزمايش‌هاي باليني بر روي انسان اثرات بهبوددهنده‌اي براي سرطان‌هاي سر و گردن نشان داده است.

دانگ شين از دانشگاه اموري و مارک داويس از موسسه فناوري کاليفرنيا اين مطالعات را انجام داده‌اند. داروهايي که بر مبناي فناوري siRNA مي‌باشند براي متوقف کردن توليد پروتئين‌هاي خاصي که در بيماري‌هايي نظير سرطان دخالت دارند، طراحي مي‌شوند. دکتر داويس و همکارش مدت مديدي است که در تلاشند تا از نانوذراتي که تومورها را هدف مي‌گيرند براي محافظت مولکول‌هاي siRNA در مقابل تخريب استفاده نموده و آنها را در جايي از بدن که مورد نياز است، انتقال دهند.

گروه دکتر داويس در گذشته نانوذره‌اي طراحي کرده بود که يک عامل siRNA که پروتئيني به نام RRM2 را هدف مي‌گيرد را درون خود حمل مي‌کند. اين محققان براي افزايش تاثيرگذاري اين ذرات عليه سرطان سر و گردن در اين مطالعه با گروه دکتر شين يک گروه تحقيقاتي تشکيل داده‌اند. زماني که RRM2 در اين نوع تومور تحريک گردد، نقش فعالي را در توسعه سرطان و مقاومت در برابر دارو ايفا مي‌نمايد.

آزمايش‌هاي اوليه بر روي سلول‌هاي سرطان سر و گردن که در ظرف کشت پرورش يافته‌اند نشان مي‌دهد که اين ساختار وارد سلول‌هاي تومور شده و در نتيجه رشد آنها را متوقف كرده است. اين پژوهشگران نتايج مشابهي را در استفاده دارو بر روي سلول هاي كشت شده سرطان ريه مشاهده نموده‌اند. آنها براساس اين يافته‌ها نانوذرات حامل siRNA خود را در مورد سرطان سر و گردن انسان بر روي موش به عنوان مدل آزمايش نموده‌اند.

يك بار تزريق دارو موجب توقف توليد RRM2 به مدت حداقل 10 روز و حضور نانوذره درون تومور به مدت 3 روز مي شود. 4 بار تزريق در طول 10 روز موجب نابودي مقدار قابل‌توجهي از سلول هاي سرطاني و كاهش چشمگير پيشرفت تومور مي گردد.

اين پژوهشگران تاكيد كرده‌اند كه در طول درمان هيچگونه اثرات مضر يا تغييراتي در وزن بدن مشاهده نكرده‌اند. آنها همچنين نشان داده‌اند كه اين دارو هيچ اثري بر توليد RRM2 در كبد ندارد.

اين پژوهشگران جزئيات نتايج کار تحقيقاتي خود را در مجله‌‌ي Journal of Controlled Release منتشر کرده‌اند.