(امارات سی ساله آرام بگیر )

توهم اینکه امارات کشوری مستقل است به اینجا ختم شده است که نیم نگاهی هم به جزایر همسایه کهن سال و بزرگترش بیفکند.امیدوارم که این توهم به همینجا ختم گردد.

(هتک هرمتی به حاکمیت ایران)

برخی از رسانه ها از اعتراض مکتوب امارات متحده عربی به دبیرکل سازمان ملل نسبت به برافراشته شدن پرچم ایران در جزیره ابوموسی خبر داده اند.

خبرگزاری کویت می گوید که لانا زکی نسیبه، سفیر امارات در سازمان ملل درنامه‌ای به بان کی مون، دبیرکل این سازمان گفته است که دولت امارات نسبت به این اقدام معترض است و آن را "نقض آشکار یادداشت تفاهم سال ۱۹۷۱ می‌داند."بر اساس این گزارش، سفیر امارات گفته است که بر اساس این تفاهم‌نامه، دولت متبوعش از ایران می‌خواهد که کلیه اقدامات انجام شده خود را در این جزیره ملغی کند و پرچم ایران را نیز از آنجا پایین بکشد و به تفاهم‌نامه مذکور توجه بیشتری کند."

خانم نسیبه گفته "همه ساله دولت امارات از طریق مجمع عمومی سازمان ملل از ایران می‌خواهد تا موضوع جزایر سه گانه را از طریق دیوان بین المللی دادگستری در لاهه و یا از طریق انجام مذاکرات در چارچوب زمانی مورد توافق، حل و فصل کند."

بر اساس گزارش خبرگزاری کویت، حسین دهقانی، سرپرست دفتر نمایندگی ایران در مقر سازمان ملل در نیویورک و سفیر این کشور در نزد این سازمان، طی نامه‌ای به آقای بان بر حق حاکمیت کامل ایران بر جزایر سه گانه تاکید کرده و محتوی نامه خانم نسبیه را دخالت در امور داخلی ایران خوانده که "ایران قویا با آن مخالف است."

آقای دهقانی در این نامه نوشته است که حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران بر جزایر سه گانه قابل مذاکره نیست اما گفته که ایران "برای مذاکره دوجانبه با هدف رفع هرگونه سوتفاهم با امارات" آماده است.

بر اساس گزارش خبرگزاری کویت، سفیر ایران در سازمان ملل متحد در این نامه خواهان استفاده از نام تاریخی خلیج فارس از سوی سفیر امارات شده است.

خبر از :bbc news

به گزارش ایسنا، در مسابقات جهانی خودروهای خورشیدی که در آمریکا برگزار شد، تیم "هاوین ۲" به عنوان نماینده ایران با کسب مقام هشتم در بین ۳۳ تیم، به عنوان بهترین تیم مسابقات و تیم اول آسیا شناخته شد. تیم‌های دانشگاه‌های میشیگان، مینه‌سوتا و آیووا مقام‌های اول تا سوم این مسابقات را کسب کردند و تیم "هاوین ۲" نیز موفق شد در بخش رقابت فنی، بهترین سیستم دینامیک و تعلیق خودرو را به خود اختصاص دهد.

از روزی که بشر پا به این کره خاکی گذاشته و زندگی را به صورت ابتدایی شروع کرد و تاکنون شاید در اوج پیشرفت و ترقی دارد، سنگ به صورت‌های گوناگون همراه و در خدمت بشر بوده و هست.

 روزی برای انسان اولیه بعد از آب و غذا سنگ به عنوان جسمی سخت گاهی برای دفاع به عنوان سلاح و زمانی به عنوان پناهگاه و یا ابزاری مناسب برای ساخت سر پناه بکار می‌رفت و شاید گاهی هم به عنوان یک وسیله تزئینی و همین طورکه انسان این موجود متفکر و باهوش جلوتر رفت، استفاده از سنگ نیز متنوع و بیشتر می‌شد.

  به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه سیستان و بلوچستان، انسان گاهی از روی نادانی از سنگ بت تراشیده و پرستیده و گاهی از روی دانایی از سنگ به عنوان ثبت تاریخ خود بهره جست و با ترسیم نقاشی‌ها و سنگ نگاره هایی بر دیوار غارها و تخته سنگ‌ها سنگ را دفتر، ثبت خاطرات زندگی‌اش کرد و بعد از اینکه با استخراج فلز از دل سنگ در زندگی خویش انقلابی بزرگ ایجاد کرد، با اختراع خط و نوشتار ثبت تاریخ خویش را در سنگ آسانتر و بهتر نمود.

  اینها را گفتیم که از تفتان، این بزرگترین و زیباترین گنجینه و اثر طبیعی سنگی در استان سیستان و بلوچستان بگوییم و سرگذشت مردمی از تبار آریا را که به عنوان انسان‌های باهوش و بافرهنگ تفتان را به عنوان محل زندگی خویش در زمان‌های بسیار دور انتخاب کردند و همه زندگی آنها با سنگ گره خورده بود، اما تاکنون کسی به صورت علمی در مورد تاریخ اسکان بشر در این نقطه کنکاشی نکرده، ولی آنچه مسلم است این است که تفتان بخاطر موقعیت مناسب خود یکی از اولین مکان‌های سکونت انسان به صورت دائم بوده است.

  به گزارش‌ایسنا، منطقه سیستان و بلوچستان، دامنه تفتان جنوبی روستای تمندان که تغییر یافته همان کلمه تمدن است، یکی از بزرگترین گنجینه‌های سنگی (سنگ نگاره‌های باستانی، سنگ نوشته‌های قلعه‌های سنگی و سنگرها و اتاق‌های کنده شده در دل صخره) است.

    وقتی که از جاده تمندان بالا می‌رویم در دشت وسیعی در دو طرف جاده دیوارهای سنگی در چندین کیلومتر مربع جلب توجه می‌کند که چگونه زمین‌ها را تسطیح و با ایجاد دیوارهای سنگی بندهای بزرگی ایجاد کرده و احتمالا با هدایت آبرفت‌های فصلی و انتقال خاک حاصلخیز یکی از بهترین زمین‌های کشاورزی در سطح وسیع را در دو طرف رودخانه بوجود آورده‌اند.

    کمی بالاتر از این زمین‌ها به تعداد زیادی از مکان‌هایی بر می‌خوریم که سنگ‌ها به صورت خاصی کنار هم و روی هم انباشته شده‌اند که اینها گورهایی هستند که متعلق به قبل از اسلام هستند که به نظر می‌رسد مردگان را به صورت خاصی دفن و بر روی آن سنگ‌های بزرگ و کوچک را انباشته می‌کردند.

 در سمت چپ زمین‌ها در دره‌ای که دو کوه به هم چسبیده، اما یکی سفید و دیگری سیاه مشرف به آن است، چاه آبی با عمق کم با دیواره سنگی کنده شده که آب آن برای دامداری مناسب بوده و دو درخت انجیر در دو طرف چاه وجود دارد. در حوالی آن سنگ نگاره‌های باستانی وجود دارد که صحنه‌هایی از بزکوهی و شکار حیوانات را نشان می‌دهد.

 کمی بالاتر که می‌رویم آثاری از گورستان‌های قدیم و دوران اسلامی وجود دارد که مشهورترین آنها گورستان دز و تپه ولان است که بر روی آنها تخته سنگ‌های صاف و طبیعی به رنگ تیره گذاشته شده که با هنرمندی و ظرافت خاصی در میان حاشیه‌های زیبا و نوشتن آیات قرآنی نه تنها مشخصات فرد متوفی بر آن نوشته شده، بلکه نمایانگر زبان، دین و مذهب وی نیز بوده است.

 در مسیر این رودخانه که از تفتان سرچشمه می‌گیرد بر بالای کوه‌ها در جاهایی آثاری از برج‌ها و باروهای سنگی وجود دارد که اکنون جز ویرانه‌ای از سنگ‌های بهم ریخته چیزی نمانده است و در چند نقطه هم سنگرهایی در دل صخره و ارتفاع خاصی کنده کاری شده که در هر یک از آنها چند جنگجو می‌توانستند جا بگیرند و مانع نفوذ دشمنان به سمت بالاتر باشند. ناگفته نماند سنگ نوشته‌های بر روی قبور دوران اسلامی اکثر مربوط به کسانی بوده که در جنگ‌ها و تهاجمات به شهادت رسیده‌اند که اکثر تهاجمات از سمت بلوچستان پاکستان امروزی و از سرزمین تحت عنوان هاران صورت می‌گرفته و معروف به لشکر سیاه پاد (سیاه پا) بوده و این نشان می‌دهد که اقوام بربر بوده‌اند که پوشش لباسشان طوری بوده که ساق پایشان مشخص‌ و از نظر نژادی افرادی با پوستی به رنگ تیره بوده‌اند.

 این تمدن سنگی تا بالاترین قله تفتان ادامه داشت که بر فراز قله اصلی که بعد از قله‌ای است که در حال حاضر دهانه خروج بخار گوگرد است و در آنجا که مقداری صاف و مسطح است آثار و دیوار چین‌هایی به صورت منظم و تقریبا مستطیل شکل هستند که معروف به چهل محراب و چهل تن است که محل برگزاری مراسم مذهبی خاص در دوره‌های مختلف بوده که اکثر مردم به آنجا نه به خاطر کوهپیمایی بلکه برای انجام مراسم دینی می‌رفتند و در آن جا چند روز مانده و حتی گوسفندی هم قربانی می‌کرده‌اند و د‌ر نهایت در آنجا سنگی گرد و صیقلی و وزین وجود داشته به نام سنگ مراد یا همان سنگ آرزو که در پایان مراسم افراد آرزوهایشان را نیت می‌کرده و اقدام به بلند کردن سنگ مراد می‌کرده‌اند که اگر فرد و یا حتی فردی دیگر که وکالت از افراد می‌گرفته، می‌توانسته سنگ را تا حدود کمر بلند کند، عقیده بر این بوده که آرزویش برآورده و دعایش قبول می‌شود و در غیر اینصورت نه و شاید علت صاف و صیقلی بودن آن بخاطر این بوده که این سنگ به تناوب توسط افراد بالا و پایین می‌شده است.

 این تمدن کوچک سنگی که سال‌ها در مقابل تهاجمات دشمنان و عوامل طبیعی مقاومت کرده بود، در سال‌های اخیر توسط انسان‌ها با افکار و نیات گوناگون بر سنگ نوشته‌ها و قبور تاخته شده و هر یک این پیشینه مکتوب و مستند را از محل اصلی جابجا کردند. یکی آن را تزئین دیوار خانه‌اش کرد، دیگری بخاطر آیات قرآنی تزیین دیوار مسجد و بعضی هم با سنگدلی تمام این سنگ‌ها را به کشورهای بیگانه فروختند تا به نوایی برسند و متاسفانه سنگ‌هایی در دیوار خانه‌ها و مساجد بکار رفته بود، بعد از مدتی تغییرات در ساخت و سازها صورت گرفت و به خاطر عدم آگاهی از ارزش فرهنگی این سنگ‌ها همه به عنوان سنگ لاشه و بی ارزش در دل زمین دفن شدند تا شاید سنگ‌های جدیدی که فاقد هر گونه ارزش فرهنگی و هنری هستند، جایگزین آنها شوند و سنگ مراد که فکر نمی‌کرد با آن وزنی که داشت و در بالاترین نقطه قلعه پناه گرفته دستخوش این بی مهری و انسان به اصطلاح متمدن امروزی گردد و شاید توسط افرادی با آرزوهای بسیار بلند از فراز قله به زیر کشیده شد و به جای نامعلومی برده شد.

 این بی توجهی به این میراث گرانبهای سنگی هنوز که فرهنگ ملی ما متولی دارد ادامه دارد و آن تعداد اندکی که از این میراث گرانبها باقی مانده شاید فریاد برمی‌آورد که حداقل اگر نمی‌توانید جلوی این غارت فرهنگی را بگیرید آن‌ را مستند و ثبت کنید.

منابع:ایسنا و Asrehamoon

ایران موفق شد در فینال با برد بر چین تایپه مقام قهرمانی خود را برای بار مجدد تکرار نماید.

جندی شاپور البرزتیر93 

ایران با شکست تیم برزیل اولین حضور خود در جمع 4 تیم برتر جهان را جشن گرفت .شاید خوشبین ترین های ما هم تا سال قبل رویای چنین پیروزی شیرینی را نمی دید. آفرین بر غیرت مردان مرد ایران زمین.این افتخاری هست که سالهای سال فراموش نخواهد شد.

این هم لحظاتی از خوشحالی ملی پوشان و تماشاگران وفادار ایرانی به روایت تصاویر سایت رسمی فدراسیون جهانی والیبال.

دیگه باید گفت به امید قهرمانی جهان 

جندی شاپور البرز تیر 1393

بابک پرویز از معماران اصلی پروژه طراحی و تولید عینک گوگل از پیوستن به کمپانی آمازون خبر داده است. او از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ مدیری اصلی پروژه عینک گوگل بود. سمت و موقعیت بابک پرویز در آمازون هنوز رسما اعلام نشده است.

عینک گوگل آنطور که باید و شاید در جهان ولوله به پا نکرد، البته واقعیت این است که هدف گوگل هم ولوله به پا کردن نبود. پروژه عینک و چند پروژه دیگر که همگی از سوی گروه "گوگل ایکس" طراحی و اجرا شده، در اصل ماهیتی آزمایشی داشته‌اند و هنوز برای دیدن آنها به طور انبوه در بازار بایستی چشم‌انتظار بود.

اما حالا در میانه اوضاع خبرها حاکی از جدایی بابک پرویز، یکی از معماران اصلی عینک گوگل، از این تیم و پیوستنش به آمازون است. بابک پرویز از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ مدیریت اصلی پروژه عینک گوگل را بر عهده داشت.

این دانشمند ایرانی−آمریکایی خبر جدایی از تیم گوگل را به صورت ساده و مختصر در صفحه شخصی‌اش در گوگل پلاس اعلام کرد.

او با انتشار تصویری از لوگوی آمازون تنها به نوشتن چند کلمه بسنده کرد: «وضعیت: بسیار هیجان‌زده! :)»

هنوز جزئیاتی در مورد سمت و موقعیت بابک پرویز در آمازون، به طور رسمی منتشر نشده است، اما با این حال دست‌اندرکاران و کارشناسان دنیای دیجیتال حدس‌هایی در این رابطه زده‌اند.

فعالیت روی گوشی هوشمند آمازون"

آمازون روز ۱۸ ژوئن نخستین گوشی هوشمند خود به نام "فایر فون" را معرفی کرد و حال گفته می‌شود که پیوستن بابک پرویز به این کمپانی احتمالا به همین پروژه مربوط می‌شود. گوشی هوشمند آمازون دارای چهار دوربین تعبیه شده روی صفحه جلویی خود است که قادر به ایجاد تصویری سه‌بعدی است.

این دوربین‌‌ها همچنین می‌توانند اشیا را اسکن کرده و آنها را از روی فرم‌شان تشخیص دهند. گمان می‌رود که بابک پرویز در این عرصه با دانش خود به کمک آمازون رود.

آقای پرویز در زمان فعالیت در گوگل همچنین روی طراحی و تولید لنزهای چشمی از جمله ویژه افراد مبتلا به دیابت کار کرده که به مدد حسگرهای تعبیه شده در آن، قادر به کنترل قند خون فرد است.

بابک پرویز دارای چندین مدرک معتبر علمی از دانشگاه‌های مختلف در آمریکا از جمله در رشته‌های فیزیک و مهندسی الکترونیک از دانشگاه میشیگان است. او در این دانشگاه همچنین استادیار است. آقای پرویز در رشته مهندسی الکترونیک درجه دکترا دارد.

dw

فعالیت در عرصه تکنولوژی سایبری چیزی نبوده که پریسا تبریز از همان کودکی در مسیرش گام برداشته باشد. او که تازه در زمان کالج برای نخستین بار با کامپیوتر کار کرده، حالا در ۳۱ سالگی "شاهزاده امنیت" کمپانی گوگل لقب گرفته است.

"شاهزاده امنیت" لقب رسمی پریسا تبریز، مسئول امنیت اطلاعات بنگاه گوگل است. او زیاد اهل مصاحبه نیست و شمار عکس‌هایی که از او در اینترنت پیدا می‌شود، کمتر از انگشتان یک دست است. نشریه معتبر فوربس، سال گذشته پریسا تبریز را در میان یکی از ۳۰ چهره‌موفق زیر ۳۰ سال در عرصه فناوری در کنار مارک زاکربرگ، پایه‌گذار فیس‌بوک، جای داد.

به تازگی خبرنگار مجله "ELLE" به دیدار این کارمند ارشد گوگل، در مقر این کمپانی در کالیفرنیا رفته و با وی گفت‌وگویی انجام داده است. گفت‌وگو در سالن کنفرانس گوگل انجام شده، چون طبق قوانین گوگل خبرنگاران اجازه ورود به ساختمانی را که پریسا تبریز در آن کار می‌کند، ندارند. در تمام مدت گفت‌وگو نیز یک محافظ این خبرنگار را همراهی می‌کرده؛ حتی هنگام رفتن به دستشویی.

پریسا تبریز، ۳۱ ساله، در حومه شهر شیکاگو بزرگ شده است؛ مادرش پرستاری آمریکایی − لهستانی و پدرش یک پزشک مهاجر ایرانی است. او در سال ۲۰۰۷ به استخدام گوگل درآمد و دهمین عضو تیم کوچکی از هکرها در این کمپانی شد. وظیفه این تیم در یک کلام تأمین امنیت نرم‌افزارهای گوگل بود. اما اکنون این تیم گسترش یافته و بیش از ۲۵۰ متخصص امنیتی در گوگل مشغول به کار هستند.

خبرنگار مجله "ELLE" می‌نویسد، پریسا تبریز برای گفت‌وگو در لباسی به رنگ همیشگی، سیاه، با چهره‌ای صمیمی و بدون آرایش ظاهر می‌شود و با لبخند می‌گوید: «این رنگ لاغر نشان می‌دهد.»

پریسا تبریز آن طور که خود می‌گوید، در دوران کالج برای نخستین بار با کامپیوتر کار کرده و تا آن موقع وقتش را با هنر، ورزش و رقابت با دو برادرش سپری می‌کرده است. او که در ریاضی و علوم استعداد داشته، سپس وارد دانشگاه ایلی‌نوی شده و اندکی بعد نیز علاقه به امور کامپیوتری در او بیدار می‌شود.

مقاومت در برابر وسوسه پول

پریسا تبریز به گروه هکرهای "کلاه سفید" تعلق دارد که در مقابل هکرهای "کلاه سیاه" قرار دارند. کلاه سفید‌ها به سیستم‌ها نفوذ می‌کنند، اما از این نفوذ نیت بدی ندارند و هدفشان بررسی امنیت سیستم، شناسایی خلاء‌های امنیتی و ارتقای استحکام سیستم است. او توضیح می‌دهد که برای استخدام به دنبال ‌آنهایی باید باشند که توانایی رخنه به بهترین‌سیستم‌ها را داشته باشند، اما در عین حال اینقدر از نظر شخصیتی قوی باشند که بتوانند در مقابل وسوسه پول مقاومت کنند و خریدنی نباشند.در حال حاضر شرکت‌ها به کسانی که قادر به یافتن باگ‌ها در سیستم باشند و آنها را گزارش دهند، پول پرداخت می‌کنند. برای مثال این مبلغ نزد گوگل، آن طور که خانم تبریز می‌گوید، از ۲۵ هزار تا ۶۰ هزار دلار متغیر است.

طبق گزارش مجله "ELLE" بخشی که پریسا تبریز ریاست آن را بر عهده دار‌د، بیش از ۳۰ هکر در اروپا و آمریکا را شامل می‌شود که کارشان بررسی تهدیدات امنیتی به طور ویژه مربوط به موتور جستجوی گوگل کروم است.

همین تیم بود که در سال ۲۰۱۱ متوجه هک شدن شرکت هلندی "دیجی نوتار" شد. هکرها در این حمله موفق به ربودن گواهینامه‌های امنیتی دیجیتال این شرکت و صدور گواهینامه‌های جعلی شده بودند و به این ترتیب حساب جی‌میل صدها هزار کاربر ایرانی را هک کردند.

پریسا تبریز با نگاهی به آینده از کم‌رنگ‌شدن اهمیت "رمز عبور" خبر می‌دهد. به گفته او ورود به کامپیوترها و حساب‌های کاربری از راه‌های فیزیکی صورت می‌گیرد، نظیر اثر انگشت که هم اکنون آیفو‌ن از آن بهره‌می‌گیرد و این تازه آغاز راه است.

فناوری و شکاف جنسیتی

وقتی پای شکاف جنسیتی و موقعیت زنان در محل کار به میان می‌آید، گوگل نیز با مشکلات خاص خودش روبروست. پریسا تبریز در بخشی از گفت‌وگویش با این مجله، به نادیده گرفتن زنان از سوی دنیای فن‌آوری اشاره می‌کند و می‌گوید: «من فکر می‌کنم که تلفن‌های همراه برای مردان طراحی شده‌اند، برای این که آنها بزرگ هستند و همیشه در جیب‌تان جای نمی‌گیرند... اگر هدف شما خلق فن‌آوری جدید برای تمام دنیا باشد، بایستی نماینده همه جهان باشید و همه جهان فقط از مردان سفیدپوست تشکیل نشده است.»

در ادامه این گزارش به نقل از شریل سندبرگ، یکی از مدیران ارشد سابق گوگل آمده، زمانی که گوگل کارمندانش‌را در جریان نتیجه یک تحقیق داخلی در این کمپانی گذاشت، "شمار نامزد شدن زنان برای تصدی پست‌های بالاتر به طرز چشمگیری افزایش یافت." در این تحقیق آمده بود که کارمندان زن ۲۰ درصد کمتر از کارمندان مرد برای پذیرش مسئولیت‌های جدید پیش‌قدم می‌شوند.

پریسا تبریز غالبا بعد از پایان کار به باشگاهی در نزدیکی مقر گوگل می‌رود و به ورزش مورد علاقه‌اش یعنی صخره‌نوردی می‌پردازد. در باشگاه مزبور بیشتر صخره‌نوردان از کارمندان گوگل هستند.

dw

شاهنامه‌ي فردوسي داراي يك كشش و بُرد ايران‌گرايي است كه بررسي و دريافت باريك‌بينانه‌ي آن دشوار است. چون ايران‌گرايي در اين اثر مانند خوني‌ست كه تا كوچك‌ترين اندام‌هاي پيكر آن دويده است و با تار و پود آن چنان درآميخته كه گزارش درست آن نياز به پژوهشي گسترده دارد. اما در اين‌جا به چند نكته‌ي كلي بسنده مي‌كنم.

ايران‌گرايي شاهنامه را مي‌توان زير چند عنوان اصلي برشمرد:
  الف- نگهداشت فرهنگ ايران- از آن‌جايي كه خداي‌نامه و كم و بيش همه‌ي متون تاريخي و ادبي در زبان پهلوي و نيز برگردان‌هاي فارسي و عربي آن‌ها از دست رفته‌اند، شاهنامه مهم‌ترين چشمه‌ي آگاهي ما در بسياري از زمينه‌ها، چون تاريخ و جغرافي و ادب و هنر و آيين‌هاي خانوادگي و اجتماعي و آيين‌هاي اداري و كشوري در ايران باستان به‌شمار مي‌رود.
  ب- آرمان معنوي شاهنامه- اين آرمان را مي‌توان در شعار نبرد نيكي با بدي خلاصه كرد. نبرد با بدي يعني كاربست آرمان‌هاي اخلاق ايراني، هم‌چون: يكتاپرستي، خداترسي، دين‌داري، ميهن‌دوستي، مهر به زن و فرزند، دستگيري از درماندگان، خردمندي، دادخواهي، دورانديشي، ميانه‌روي، آداب‌داني، مهمان‌نوازي، جوانمردي، بخشش، سپاسگزاري، خشنودي، خرسندي، كوشايي، نرمش يا مدارا، وفاداري، راستي، پيمان‌داري، شرم و آهستگي، خاموشي، دانش‌ آموزي، سخن‌داني، و ديگر و ديگر.
اخلاق شاهنامه ساخته و پرداخته‌ي فردوسي نيست. بلكه بخشي از ميراث معنوي ايران باستان است كه از آموزش‌هاي زرتشت و پيش از او ريشه گرفته و در زمان ساسانيان گسترش يافته است.
  ج- پاس‌داري زبان فارسي- شاهنامه چه از نگاه گنجينه‌ي واژگان و دستور زبان، چه از نگاه شيوايي بيان و چه از نگاه درون‌مايه‌ي پُر سويه‌ي آن، ستبرترين ستون زبان فارسي‌ست. اين كتاب زبان فارسي را كه در آن روزگار سخت در خطر نابودي بود، براي هميشه پايه‌اي نيرومند و استوار بخشيد.

منبع :(این نوشتاربخش كوتاهي از جستار استاد جلال خالقي مطلق است. اين جستار در كتاب «سخن‌هاي ديرينه» (به‌كوشش علي دهباشي- ١٣٨٨) چاپ شده است.) - امرداد 

«شهر سوخته» زابل به عنوان یک سایت فرهنگی در اجلاس یونسکو به ثبت جهانی رسید.
 
به گزارش خبرگزای ایسنا، پرونده «شهر سوخته»، یکشنبه اول تیرماه در سی و هشتمین اجلاس یونسکو در دوحه قطر از سوی ایران مطرح شد و بدون رای مخالف به ثبت جهانی رسید.

شهر سوخته عنوان یک محوطه باستانی در 56 کیلومتری زابل در سیستان و بلوچستان است که به حدود شش هزار سال پیش تعلق دارد.

هوشنگ سیحون، معمار، نقاش و رئیس سابق دانشکده هنرهای زیبای تهران در سن ۹۴ سالگی درگذشت. آرامگاه‌های خیام، کمال الملک، بوعلی سینا، نادرشاه افشار و ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران از جمله آثار اوست.

هوشنگ سیحون اول شهریور سال ۱۲۹۹ در تهران به دنیا آمد. پدر بزرگ او میرزا عبدالله فراهانی، بنیانگذار موسیقی سنتی و مادر این استاد معماری، مولود خانم، از نوازندگان تار و سه تار است.

سیحون پس از پایان تحصیل معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد و در دانش‌سرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس تحصیل کرد و به درجه دکترای هنر ‌رسید.

اولین اثر معماری وی در ایران‌، طراحی و ساخت آرامگاه بوعلی سینا در همدان است. وی این آرامگاه را در ۲۵ سالگی طراحی کرد.

هوشنگ سیحون، استاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و یک دوره ریاست این دانشکده را بر عهده داشت.

طراحی و ساخت بناهایی همچون آرامگاه‌های خیام، کمال الملک، نادرشاه افشار، کلنل محمدتقی‌خان پسیان از جمله آثار اوست.

این استاد معماری همچنین طراحی بنای موزه توس و ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران بر عهده داشت.

از دیگر آثار وی می‌توان به طراحی ساختمان‌های سازمان نقشه‌برداری کل کشور، سینما آسیا، سینما سانترال، کارخانه زمزم (کانادادرای) در تهران و اهواز اشاره کرد.

سیحون نقاش، جنبه‌ای دیگر از توانمندی‌های این هنرمند ایرانی است. در سال‌های مختلف، نمایشگاه‌هایی از آثار وی در داخل و خارج از ایران برپا شدند.

dw

جشنواره کن امسال حواشی خاصی برای ما ایرانی ها داشته است که همچنان با واکنش‌هایی مواجه است، سیدمحمد بهشتی امروز در روزنامه اعتماد در این باره ابراز نظر کرده است.

سیدمحمد بهشتی - رییس اسبق سازمان میراث فرهنگی - در یادداشت امروز خود در اعتماد می‌نویسد: جشنواره فیلم کن شنبه شب به کار خود پایان داد. دو مسافر از تهران در قامت داور از فرودگاه امام تهران راهی کن شدند. هر دو این داوران در اوج متانت و فرهیختگی کار خود را در این جشنواره به پایان رساندند و اکنون خود را برای بازگشت به کشورشان آماده می کنند. اگرچه ایران پیش از این هم در این جشنواره و جشنواره های مشابه داورانی داشت، اما این اتفاق برای لیلاحاتمی برای نخستین بار رخ می داد که به عنوان داور در جشنواره فیلم کن حضور یابد.

از زمانی که شخصا جزو مدیران سینمایی کشور بعد از انقلاب بودم، سال ها می گذرد. بحث ارزش های ایران اسلامی و تفاوت های فرهنگی ما با کشورهای دیگر بحث جدیدی نیست و شاید امروز به داغی گذشته هم نباشد. پس اتفاقی که امروز بهانه یی برای حاشیه سازی شده است برای ما چندان جدید نیست.

خانم حاتمی در این جشنواره رفتاری نکرده است که کسی احساس کند به ارزش های ما توهین شده است. انتشار توضیحات خانم حاتمی درباره این اتفاق به وضوح نشان می داد که ایشان ابتکار عملی نداشته و صرفا رفتار انفعالی در یک موقعیت انجام داده است. از روزی که ایشان به عنوان داور انتخاب شده اند تا امروز این حضور مایه افتخار است و کاش فرصتی دست نمی داد که این حضور چنین به حاشیه آلوده شود. ما همیشه می توانیم از فرصت این حضور استفاده کنیم و اگر هم اتفاقی رخ می دهد که به ذائقه برخی از ما خوش نمی آید، اگر مدعی ارزش ها هستیم اتفاقا نباید مساله را بزرگ کنیم و به حاشیه های آن دامن بزنیم. خانم حاتمی الگوی بسیار خوبی برای اهالی سینما و جوانان ماست و باید قدردان او باشیم. لیلاحاتمی در متنی که منتشر کرد توضیح داد که از نخستین مکاتبات و دیدارهایی که با اعضای این جشنواره داشته شرایط خود را برای این حضور توضیح داده است. اتفاقی که در کن افتاد، در کل اتفاق پیچیده و عجیبی نبود. اتفاق عجیب واکنش کسانی بود که همیشه آماده هستند تا برمبنای منافع خود اتفاقی را در حد یک اعلام جنگ بزرگ کنند. در حیرتم که چطور وقتی رییس جمهور سابق کشورمان مادر هوگو چاوز را در آغوش کشید، کسی بر او خرده نگرفت، گریبان ندرید و از بر باد رفتن ارزش های ایرانی و اسلامی گلایه یی نکرد. قطعا مسوولیت نمایندگی رییس جمهور یک کشور در کشوری دیگر بیش از مسوولیتی است که از یک بازیگر در یک جشنواره انتظار داریم. همین گروه در آن مقطع تریبون های زیادی در اختیار داشتند، اما هیچ یک فریاد وامصیبتا سر ندادند که چرا رییس جمهور ما چنین رفتاری از خود بروز داده است. این سکوت را مقایسه کنید با واکنش هایی که علیه لیلاحاتمی اتفاق افتاد. ببینید با چه ادبیات و لحنی درباره ژاکوب و حاتمی صحبت شده است. به عکس قول سعدی که می گوید: دوچیز طره عقل است دم فروبستن به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی، دقیقا آنجایی که باید اعتراض کنند، سکوت می کنند و چشم می بندند و آنجایی که باید خاموش شوند، گریبان می درند. حکایت عجیبی است! جامعه سینمایی ما و به خصوص زنان این سینما با جشنواره های خارجی بیگانه نیستند. همه محدودیت ها و خط قرمزها را می شناسند و از بلوغ بالایی برخوردارند. ما نمی توانیم به بهانه های مختلف فرصت حضور سینمای ایران را در جشنواره های مهم از دست دهیم و سینماگران ما هم خود می دانند که چه مسوولیت سنگینی را در این راستا برعهده دارند. به زعم من تاکنون چنین بوده و مساله اخیر هم صرفا از به خطر افتادن منافع عده یی خاص نشات گرفته و نه از رفتار لیلاحاتمی که در نهایت شایستگی در این جشنواره حضور یافت.

دانشجویان و استادان دانشگاه آزاد قزوین خود را برای سفر به آمریکا و شرکت در مسابقات جهانی خودروهای خورشیدی که سال ۲۰۱۴ در آمریکا برگزار می‌شود آماده می‌کنند. حضور تیم ایران در مسابقات جهانی خودروهای خورشیدی در آمریکا در بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی از جمله خبرگزاری آسوشیتدپرس، روزنامه واشنگتن‌پست و سایت یاهو بازتاب داشته است.در همین زمینه حسن بهرامی سرپرست تيم "هاوین ۲" در تهران به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: «در ابتدا وقتی می‌خواستیم در این مسابقات شرکت کنیم می‌دانستیم که ایران تحریم است. می‌دانستیم که به دلیل تحریم‌ها احتمالا اعزام بچه‌ها و انتقال خودرو به آمریکا مشکلاتی خواهد داشت.»

حسن بهرامی: «مسئولان مسابقات جهانی خودروهای خورشیدی در آمریکا نامه‌ای به وزارت خزانه‌داری آمریکا نوشتند. وزارت خزانه‌داری آمریکا هم در پاسخ نوشت که مسابقات علمی و ورزشی جزو تحریم‌ها نیست و تیم ایران می‌تواند در این مسابقات شرکت کند.»پیش از این و در سال ۲۰۱۱ دانشجویان دانشگاه آزاد قزوین با خوروی خورشیدی "هاوین ۱" برای اولین‌بار در مسابقات جهانی خودروهای خورشیدی که در استرالیا برگزار شد شرکت ‌کردند و موفق شدند بین ۴۴ تیم از کشورهای مختلف رتبه ۱۷ را کسب کنند و به عنوان تیم شگفتی‌ساز این مسابقات شناخته شوند.تمام تیم‌هایی که در سال ۲۰۱۱ در استرالیا در مسابقات جهانی خوروهای خورشیدی شرکت کرده بودند حداقل سابقه ساخت بیش از پنج خودرو خورشیدی را در کارنامه خود داشتند.با این حال تیم دانشگاه آزاد قزوین برای اولین‌بار با خودروی خورشیدی "هاوین ۱" در این مسابقات شرکت کرد و در رتبه ۱۷ قرار گرفت.حسن بهرامی: « تیم‌های رده اول مسابقات جهانی خودروهای خورشیدی معمولا از سوی اسپانسرهای قدرتمندی حمایت می‌شوند.» بهرامی افزود: «به عنوان نمونه تیم هلند که در مسابقات جهانی استرالیا دوم شد اسپانسر قدرتمندی به نام KLM دارد که از بزرگ‌ترین شرکت‌های هواپیمایی دنیاست. همین شرکت بزرگ هواپیمایی ساخت بدنه خودروی خورشیدی تیم هلند در مسابقات جهانی را بر عهده گرفته بود.»اعضای تیم "هاوین ۲" ساخت دانشگاه آزاد قزوین اما اسپانسرهای قدرتمندی هم‌چون تیم میشیگان یا تیم هلند ندارند و این خودرو به صورت دستی توسط محققان دانشگاه ازاد قزوین ساخته شده است.

تحریم‌ها علیه ایران از دیگر مشکلات دانشجویان دانشگاه قزوین است. حسن بهرامی در همین زمینه می‌گوید: «ما برای جذب اسپانسر‌های خارجی با شرکت‌هایی مانند شرکت سامپور آمریکا و شرکت ژاپنی شارپ که در زمینه سلول‌های خورشیدی و همچنین شرکت استیل که درخصوص قطعات‌سازی فعالیت می‌کنند مذاکره کردیم. تمامی این شرکت‌ها تحریم را دلیل اصلی عدم تمایل‌شان برای انجام چنین کاری عنوان کردند.»حالا اما دانشجویان دانشگاه آزاد قزوین که تجربه حضور در مسابقات جهانی خودروهای خورشیدی در استرالیا را دارند با خودروی "هاوین ۲" در مسابقات جهانی امسال که خرداد سال ۱۳۹۳ در آمریکا برگزار شود، شرکت می‌کنند.بدنه خودروی هاوین از الیاف کربنی ساخته شده است.حجم "هاوین ۲" از "هاوین ۱" بیشتراست ولی وزن آن نسبت به "هاوین ۱" کمتر است.هاوین ۲" با هدف بهینه کردن "هاوین ۱" ساخته شده‌ است و تمام سیستم‌های مورد استفاده در آن از نظر وزن و کیفیت عملکرد بهتری دارند.حداکثر سرعت خودروی خورشیدی "هاوین ۲" ۱۵۰ کیلومتر در ساعت است."هاوین ۲" این توان را دارد که در تمام طول روز حرکت کند، زیرا می‌تواند همزمان در حرکت با استفاده از نور خورشید انرژی تولید و دخیره کند.

2014 Deutsche Welle

انجام حرکات آکروباتیک به وسیله موتورسیکلت در بسیاری از کشورهای جهان از جمله تفریحات جوانان به‌شمار می‌رود. در ایران اما این حرکات بدون در نظر گرفتن کمترین نکات ایمنی و در مکان‌های حادثه‌آفرین صورت می‌گیرد.محل نامناسب اینگونه نمایش‌ها برای موتورسوار و همچنین ماشین‌هایی که از این مناطق عبور می‌کنند خطرآفرین است.

بر اساس یک گزارش مجله "نیویورک تایمز"، ایران در سال ۲۰۱۳‌ در جایگاه پنجم از نظر داشتن جاده‌های مرگ‌آور قرار دارد.

تعداد موتورسیکلت‌ها در ایران در حدود ۸ میلیون دستگاه برآورد شده است. روزانه ۱۵۰۰ موتورسیکلت به این تعداد اضافه می‌شود.اکثر موتورسواران در ایران از کلا‌ه‌های ایمنی استفاده نمی‌کنند.به نظر می‌رسد که این حرکات خطرناک تنها مخصوص جوانان نیست. مردان میانسال و کودکان نیز در این نمایش‌های خیابانی دیده می‌شوند.گرچه در قوانین ایران انجام حرکات آکروباتیک در خیابان‌ها جرم محسوب می‌شود، اما گویا امکان کنترل این رفتارها وجود ندارد.

dw

بقیه تصاویر در ادامه نوشتار

پردیس ثابتی (زاده ۱۹۷۵ (میلادی) / ۱۳۵۴ در تهران) زیست شناس ایرانی-آمریکایی فرزند پرویز ثابتی، او از اهالی فلوریدا و ساکن ماساچوست در ایالات متحده آمریکااست.

وی روشی آماری بیوانفورماتیکی توسعه داده است که بخش‌های در معرض انتخاب طبیعی را مشخص می‌کند. همچنین الگوریتمی طراحی نموده که اثرات ژنتیک بر تکامل بیماری را نشان می‌دهد.

وی هم‌اکنون استادیار دانشگاه هاروارد است.ثابتی سومین زن در تاریخ است که با معدل ۱۰۰ و مدارج کامل (Summa Cum Laude) از مدرسهٔ پزشکی دانشگاه هاروارد آمریکا فارغ التحصیل شده است. وی بعنوان یکی از سرشناس‌ترین محققان آمریکا در زمینه بررسی ژنوم مالاریا، از بنیاد بیل و ملیندا گیتس بالغ بر ۲ میلیون دلار بودجه تحقیقاتی دریافت کرده‌است.

پردیس ثابتی اخیرا نیز به عنوان یکی از ۱۰۰ چهره نابغه جهان از سوی گروه بین‌المللی Creators Synectics معرفی شده‌است.این گروه بین‌المللی پردیس ثابتی را از محققان برجسته دانشگاه‌های معتبری نظیر هاروارد، آکسفورد و ام آی تی را به عنوان چهره چهل و نهم معرفی کرده‌است.

شبکه خبری سی‌ان‌ان نیز در سال ۲۰۰۷، ثابتی را به عنوان «یکی از ۸ نوابغی که دنیای ما را متحول خواهند ساخت» عنوان کرده‌است.

کاخ مروارید مدتیست تبدیل به سوژه‌ای برای رسانه‌ها شده است ظاهرا بخش هایی از باغات اطراف این کاخ برای تخریب و خانه‌سازی واگذار شده بود حالا عکسی از نمای بالای این کاخ نشان از وضعیت ناگوار خود کاخ هم دارد.

 به گزارش ایسنا، پارسینه نوشت: کاخ مروارید(کاخ شمس) توسط یکی از بزرگترین معماران جهان فرانک لوید رایت ساخته شده و از دید معماری یکی از شاهکارهای معماریست.

شاهنامه شاه طهماسب گران‌بهاترین اثر هنری دنیای اسلام است؛ شاهکاری که مسؤولان از رونمایی نسخه چاپی آن در ماه آینده خبر داده‌اند. اما درباره این شاهکار هنری چه می‌دانید؟

 به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با نزدیک شدن موعد برگزاری نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در اردیبهشت‌ماه، مسؤولان مؤسسه تألیف، ترجمه و نشر آثار هنری (وابسته به فرهنگستان هنر) از رونمایی و انتشار کتاب «شاهنامه شاه طهماسبی» خبر داده‌اند؛ اثری که با همکاری موزه هنرهای معاصر تهران از مدت‌ها پیش در دست چاپ قرار گرفته و هر بار انتشارش به تعویق افتاده است. با این همه شاید کم‌تر کسی از داستان خلق این اثر و جدایی آن از ایران اطلاع داشته باشد.

 شاهنامه طهماسبی (شاه طهماسب) را برترین اثر هنری عصر صفوی می‌دانند که به دستور شاه اسماعیل اول، کار بر روی آن آغاز شد. این کتاب توسط برجسته‌ترین هنرمندان، نقاشان و خوشنویسان عصر صفوی خلق شده است. این اثر که به خط نستعلیق نوشته شده، شامل 258 صفحه مینیاتور است که داستان‌های مختلفی از شاهنامه فردوسی را به زبان تصویر روایت می‌کند. شایسته‌ترین هنرمندان مختلف عصر صفوی 20 سال تمام برای تکمیل این کتاب کار کردند. به دلیل تکمیل شدن آن در زمان سلطنت شاه طهماسب (فرزند شاه اسماعیل) به شاهنامه طهماسبی یا شاه طهماسب معروف شد. این اثر در اواخر سده شانزدهم میلادی توسط شاه طهماسب صفوی به سلطان تازه به تخت نشسته عثمانی هدیه داده شد و تا اوایل سده نوزدهم در آن‌جا باقی ماند. ویژگی‌های خاص و شگفت‌انگیز هنر ایرانی که در این کتاب به کار رفته باعث شده است درباره نحوه خلق آن روایات مختلفی که برخی از آن‌ها به افسانه شبیه است به وجود بیاید. شاهنامه طهماسبی گنجینه هنر نگارگری و خوشنویسی ایران عصر صفوی است. این اثر را وابسته به مکتب نگارگری تبریز می‌دانند؛ مکتبی که بر پایه دستاوردهای هنری پیش از صفویان و بویژه مکتب شکوهمند هرات پدید آمد.

 در دوره‌ای که رسم بود پادشاهان سرزمین‌های بزرگ برای نشان دادن حس نیت خود و همچنین تحکیم روابط، هدایایی را برای سلاطین تازه به تخت نشسته می‌فرستادند، ارزشمندترین اثر نقاشی دوره صفوی به همراه هیأتی بزرگ و هدایای دیگر از جمله قرآن‌های تذهیب‌شده، دیوان‌های مُصوَّر، قالی، جواهرات و پارچه‌ زربفت برای تبریک به سلطان سلیم دوم به عثمانی فرستاده شد. اتفاقی که باعث شد یکی از بزرگ‌ترین اسناد هنری و تاریخی ایران تا مدت‌ها از دید علاقه‌مندان و شیفتگان هنر دور بماند تا این‌که در سال ١٩٠٣ در نمایشگاه آثار هنر اسلامی در موزه‌ هنرهای تزیینی پاریس به نمایش گذاشته شد.

 رونمایی از این کتاب باعث شد برگ‌های ارزشمند آن طی چند سال دست به دست بچرخند و در حراجی‌ها به فروش برسند. نگاره‌های دیگر این کتاب نیز به صورت پراکنده در موزه‌ها و مجموعه‌های خصوصی خارج از کشور نگه‌داری می‌شوند. بخش مهمی (78 نگاره) از این اثر نیز در اختیار موزه متروپولیتن نیویورک است.

 سال 1372 بود که دولت ایران موفق شد باقی‌مانده این کتاب را از وارث صاحب آن خریداری کرد. نسخه‌ای که به ایران وارد شد 118 نگاره دارد و برای نگه‌داری به موزه هنرهای معاصر تهران واگذار شد. براساس توافق انجام‌شده، این نگاره‌ها با تابلو «زن شماره سه» دکونینگ که در اختیار ایران بود معاوضه شد.

 دکتر حسن حبیبی، رییس فقید بنیاد ایران‌شناسی، در رابطه با ماجرای بازگرداندن شاهنامه طهماسبی به ایران می‌گوید: «کاغذ این شاهنامه بسیار نازک و شبیه کاغذهای بیبل امروزی و دست‌ساز است. 15 نفر روی این کتاب کار کرده‌اند که نام 9 نفرشان معلوم است و بقیه ناشناخته‌اند. افرادی که نام‌شان معلوم است، عبارت‌ا‌ند از سلطان محمد میرمصور، آقا میرک، دوست‌محمد، میرزاعلی، مظفرعلی، شیخ محمد، میرسیدعلی و عبدالصمد و شش تن دیگر نام‌شان معلوم نیست و در برخی اسناد با حروف لاتین A,B,C,D,F,H نامیده شده‌اند.»

 او همچنین عنوان می‌کند: «مسؤولیت کار در ابتدا با دوست‌محمد و پس از وی با میرمصور بوده است و پس از آن‌ها ظاهرا آقامیرک کارها را اداره می‌کرده است. این کتاب پس از آن‌که به پایان می‌رسد، صحافی می‌شود. صحافی کتاب عالی بوده و این معنی از جلد سوخته و تذهیب‌شده‌ آن که درون و بیرون آن را دربر دارد و هم‌اکنون موجود است، پیداست و پس از پایان کار مهر شاه طهماسب را بر صفحه 16 کتاب نقش کرده‌اند که آن‌ هم موجود است.»

 از همان زمان ورود شاهنامه به ایران، بحث چاپ و انتشار این کتاب مطرح بود و سرانجام از چند سال پیش کار روی آغاز شد. مسؤولان نشر کتاب دلیل به تعویق افتادن انتشار آن را اهمیت این اثر و تلاش برای چاپ نفیس و درخور آن اعلام می‌کنند. برای انتشار این کتاب از نظر استادان بسیاری از جمله محمود فرشچیان بهره گرفته شده است.

 بنا بر اعلام، کتاب «شاهنامه شاه طهماسبی» در قطع سلطانی و با صحافی نفیس و قاب در 420 صفحه توسط انتشارات فرهنگستان هنر به چاپ رسیده است. علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمود فرشچیان و علی معلم دامغانی، رییس فرهنگستان هنر، برای این کتاب مقدمه نوشته‌اند. خوشنویسی‌های این اثر را نیز غلامحسین امیرخانی بر عهده داشته است.

 شاهنامه شاه طهماسب گران‌ترین اثر اسلامی است. فروردین‌ماه سال 1390 بود که برگی از این کتاب رکورد فروش آثار هنر اسلامی را شکست و به قیمت ۷٫۴ میلیون پوند در حراجی ساتبیز فروخته شد. تنها یک برگ از این شاهنامه در حراجی لندن 12 میلیون دلار به فروش رفت.

 همچنین این کتاب 12 سال در دانشگاه هاروارد مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفته بود. این اثر پیش‌تر توسط این دانشگاه، موزه متروپولیتن و دانشگاه ییل به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و آلمانی به چاپ رسیده است.

 اورهان پاموک، نویسنده ترکیه‌یی برنده جایزه نوبل، در کتاب «نام من سرخ» که در سال 1998 در ترکیه منتشر شد، از شاهنامه شاه طهماسب، زیبایی نقاشی‌های آن و نبوغ هنرمندان ایرانی عصر صفوی نام برده است. او در این کتاب گفته است که بسیاری از هنرمندان و نقاشان تراز اول عثمانی در حسرت دیدن نگاره‌های این اثر ارزشمند بودند و آخرین آرزوی عمر هنری خود را دیدن هنر هنرمندان ایرانی می‌دانستند.

 باید دید آیا وعده مدیران برای رونمایی و انتشار شاهنامه طهماسبی در اردیبهشت‌ماه امسال محقق می‌شود یا خیر. اگر این اتفاق بیفتد و نسخه چاپی این اثر در اختیار مردم قرار بگیرد، آن‌ها با بخش مهمی از تاریخ مغفول‌مانده هنر ایران آشنا خواهند شد.

مسئولان استان اصفهان هنوز پاسخی در مورد دفن "ریچارد فرای" نداده‌اند.

 به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه اصفهان، "ریچارد فرای" ایرانشناس و شرق شناس مشهور آمریکایی وصیت کرده بود پس از مرگش در کنار زاینده رود دفن شود. فرای به چندین زبان دنیا همچون فارسی، عربی و پهلوی مسلط بود و به کمک محمد سمسار "تاریخ بخارا" اثر ابوبکر نرخشی را ترجمه کرد. با تلاش‌های فرای، کرسی ایران شناسی در دانشگاه "کلمبیا" برقرار شد و او به عنوان نخستین استاد این کرسی معین شد. فرای یکی از بنیان‌گذاران «مرکز مطالعات خاورمیانه» در تهران و از نخستین کسانی بود که مدرسه تابستانی مطالعات ایرانی در دانشگاه شیراز را بنیاد کرد. او سال‌ها در مورد ایران به پژوهش پرداخت و با دانشگاه‌های گوناگون در این زمینه همکاری کرد.

 علی اکبر دهخدا به سبب علاقمندی ریچارد فرای به ایران لقب "ایران دوست" را به او داد. فرای از سال 2001 تا 2010 عضو افتخاری پرشن گلف آنلاین بود و با ارسال نامه‌های متعدد از تحریف کنندگان نام خلیج فارس انتقاد می‌کرد. در سال 1389 با حکم محمود احمدی نژاد خانه‌ای تاریخی به ریچارد فرای، اهدا و مجوز دفن او در کنار زاینده رود صادر شد.

 فرای در هفتم فروردین درگذشت اما نکته‌ای که همه به آن توجه داشتند این بود که آیا این ایرانشناس برجسته در اصفهان دفن می‌شود یا خیر؟

 مرکز اصفهان شناسی بدون اطلاع از فوت ریچارد فرای

 در تماس خبرنگار ایسنای منطقه اصفهان با مرکز اصفهان شناسی‌ که یک روز پس از فوت فرای صورت گرفت، محمد حسین ریاحی از محققان این مرکز از فوت او ابراز بی اطلاعی کرد.

 وی با بیان اینکه وظیفه این مرکز پژوهش در زمینه اصفهان است، گفت: کار اجرایی و پیگیری وضعیت دفن و خانه اهدایی ریچارد فرای به نهادهای اجرایی مربوط است.

 میراث فرهنگی: بخشنامه‌ای در این خصوص نداریم

 پس از مرکز اصفهان شناسی، نوبت اداره میراث فرهنگی استان اصفهان بود تا جوابی مشابه مرکز اصفهان شناسی بدهد و این اداره کل در پاسخ به سؤال ایسنا در خصوص تصمیم برای دفن ریچارد فرای و خانه اهدایی به او از سوی رییس جمهور سابق اعلام کرد: هنوز برای این اداره بخشنامه‌ای صادر نشده است و اقدامی در دستور کار نیست و مسئولیت خانه اهدا شده به ریچارد فرای با استانداری اصفهان است و سند تفاهم نامه آن را معاون سیاسی امنیتی سابق امضا کرده است.

 پیگیری خبرنگار ایسنای منطقه اصفهان از معاونت تشریفات و امور بین‌الملل استانداری به معاونت سیاسی- امنیتی این نهاد اجرایی منتهی شد. دفتر معاونت تشریفات و امور بین‌الملل استانداری اصفهان با یادآوری امضای تفاهم نامه توسط معاون سیاسی امنیتی استاندار سابق گفت: هنوز بخشنامه‌ای ارسال نشده است و بحث خانه ریچارد فرای به معاونت سیاسی- امنیتی استانداری اصفهان مربوط است.

 رسول یاحی، معاون سیاسی امنیتی استاندار اصفهان با بیان اینکه تصمیم در مورد موضوع ریچارد فرای نیازمند هماهنگی با سایر نهادهای امنیتی و اجرایی است، اظهار کرد: تصمیم نهایی در مورد موضوعاتی که به ریچارد فرای مربوط می‌شود پس از هماهنگی با استاندار اصفهان و نهادهای دیگر اعلام می‌شود.

 با پیگیری در روزهای بعد پس از گذشت یک هفته، رسول یاحی در گفت‌وگویی تلفنی به خبرنگار ایسنا اعلام کرد: قرار شده است موضوع ریچارد فرای را شخص استاندار اصفهان پیگیری کند و او در جریان تصمیمات گرفته شده است.

 دفتر رسول زرگر پور در صبح امروز، سه شنبه، 19 فروردین خبرنگار را به روابط عمومی استانداری ارتباط دادند و روابط عمومی نیز دریافت پاسخ این سوال از استاندار را تنها با نامه نگاری میسر دانست.

 پیکر ریچارد فرای هم اکنون در بیمارستانی در شهر بوستون امریکا نگهداری می‌شود. مقامات تاجیکستان در تلاش هستند تا جسد او را به این کشور انتقال دهند و تنها تا پایان امروز فرصت است تا تصمیم گیری در مورد جسد این ایرانشناس برجسته گرفته شود. اگر مقامات ایرانی تصمیمات لازم را در این مورد نگیرند سرنوشت پیکر ریچارد فرای به گونه‌ای دیگر از وصیت او رقم خواهد خورد.

راه شاهنامه دومین گام نمادین خود را برای  پاک کردن  دروغ ماراتن 25 اردیبهشت‌ماه، تا توس آرامگاه  فردوسی را به اجرا می‌گذارد و در این راه از فرهنگ‌دوستان در خواست همیاری دارد.
اکبر پدرام این‌بار در این حرکت نمادین سر به آستان خداوندگار سخن  خواهد سایید تا به جهانیان بگوید: تنها جانشین زیبنده برای «ماراتن» چیزی نیست جز میراث معنوی جهانیان «شاهنامه».
دونده‌ي البرزي علي اكبر پدرام گام نخست راه شاهنامه را در حركتي نمادين آبان ماه 1392 خورشیدی، از ورزشگاه شريعتي كرج، ٤٤ كيلومتر دَويد تا به شاهنامه برسد و نشان داد «راه شاهنامه» نماد صلح و آشتي است و شايسته است جايگزين «ماراتون» كه پيام‌آور جنگ و خونريزي است، بشود.
دونده‌ي پیشکسوت البرزی اکنون کارشناس ادبیات و مدرس شاهنامه فردوسی و آشنا با ادبیات ایران و تاریخ است و باور دارد نام ماراتون احساس ناخوشایند جنگ را به همراه دارد.
 پدرام دونده‌ي استقامت استان البرز 57 سال دارد. او 10 سال است كه دونده‌ي حرفه‌اي است و هموند هیات  پیشکسوتان دونده‌ي کرج است که سال ١٣٨٨ خورشيدي در پيكارهاي قهرمانی پیشکسوتان کرج به قهرمانی رسیده است.

ربیاکف مقام ارشد روس در مذاکرات هسته ای که ایراد سخنانی عجیب در باره موضوع هسته ای ایران را در پرونده خود دارد روز گذشته آشکارا اظهار داشت موضوع اوکراین و نحوه برخورد طرف غربی با موضوع کریمه در نگاه مسکو به مذاکرات هسته ای تاثیردارد. نمیتوان پذیرفت این موضعی شخصی ست ،آنچنانکه نمیتوان پذیرفت مسکو در ورود به این بازی بسیار خطرناک از همان ابتدا مسئله ایران را مدنظر نداشته است.

 به گزارش ایسنا، متین مسلم در ادامه یادداشت خود در وبلاگ خبرآنلاین نوشت: پوتین حق دارد خوشحال باشد ، دمکراسی ناب یعنی همین !. وقتی جناب رهبر قدرتمند روسیه به اعتبار یک رفراندوم از پیش نتیجه معلوم !!کریمه را از کشوری مستقل جدا و به خاک خود وصله میکند، چرا خوشحال نباشد؟ پوتین میخواهد تاریخ را تکرار و اسناد خاک خورده را زنده کند؟ او روز گذشته سند الحاق کریمه به خاک روسیه را در دفتر خانه کرملین بدون حضور فروشنده، به نام خود امضا و مهرکرد . لطفا بقیه هم آماده باشند و حساب کار خود را بکنند. اگر درکشوری، مرده ای روس دفن است رهبرانش آماده باشند، آنجا نیز خاک روسیه است. 

احساسی کاذب از شروع دور جدیدی از جنگ سرد و رقابت آمریکا و جماهیری شوروی به اندازه کافی عده ای را متقاعد و متوهم کرده که چهره ای ضد امپریالیستی از پولیت بوری کرملین و صدر هیات رئیسه آن ترسیم و به حمایت از اقدامات آنها برآمده اند. در سطح بین المللی نیزمعلوم نیست در برابر این اقدام مسکو دقیقا چه کار میتوان کرد؟ کاخ سفید کماکان و فعلا تهدید میکند بدون آنکه کاری از دستش ساخته باشد.اروپا به جز تحریم چند مقام روس و پاره ای تهدید های لفظی اقدام جدی صورت نداده ،دولت مرکزی موقت کیف هم در سرگردانی بی تصمیمی بسر میبرد. کیف به وضوح احساس خطر کرده یک اقدام ناشیانه دیگر (البته از دید مسکو) منجر به جدائی کامل شرق اوکراین و اگر نه پیوستن به روسیه که تشکیل کشوری جدید در شرق دور از انتظارنخواهد بود.

آیا این به آن معناست که کار تمام و آقای پوتین بازی رولت روسی را برده است؟ از هر جنبه که به موضوع نگاه کنید پاسخ مثبت نیست. این مهم نیست که اقدام مسکو در بزرگتر کردن خاک روسیه به صرف یک رفراندوم بحث برانگیز و از پیش مشخص، درست بوده یا خیر؟(در اصل این خلاف قوانین بین المللی و عرف جهانی ست) یا چندان اهمیتی ندارد جامعه جهانی این اقدام را تایید میکند یا نه؟ فعلا که هیچکس هیچ کاری نتوانسته انجام دهد و این به توهم روسی دامن زد .مهم این است که بر خلاف تصور روسیه بازی تمام نشده نخواهد شد و جوامع بین المللی به همین سادگی با این موضوع کنار نخواهند آمد .گرچه اقدام مستقیم نظامی قابل تصور نیست و اروپا آمادگی آنرا ندارد . واشنگتن و مسکو هم قادر به جنگی متعارف و کلاسیک علیه یکدیگر نیستند. خنده دار است،نه؟ مسکو و واشنگتن این نکته آخر را به خوبی میدانند. حال از بعد نظامی اگر مسیر تحولات آینده در کنار فشار های سیاسی و تحریم های بین المللی به سمت یک جنگ شبه قفقازی پیش برود، مطلبی دیگریست . البته به باور من اگر مسکو به رویه فعلی خود ادامه دهد این امری ست کاملا محتمل و دارای زمینه های کاملا بالقوه و بی شک رولت روسی علیه خود عمل خواهد کرد.

اما جدای از ابعاد بین المللی بحران کریمه ،آنچه موجب جلب توجه و تا حدودی نگرانی است موضع آقای ربیاکف دیپلمات ارشد روس در مذاکرات هسته ای ایران با 1+5 است. وی که ایراد سخنانی عجیب در باره موضوع هسته ای ایران را در پرونده خود دارد روز گذشته آشکارا اظهار داشت موضوع اوکراین و نحوه برخورد طرف غربی با موضوع کریمه در نگاه مسکو به مذاکرات هسته ای تاثیردارد. نمیتوان پذیرفت این موضعی شخصی ست ،آنچنانکه نمیتوان پذیرفت مسکو در ورود به این بازی بسیار خطرناک از همان ابتدا مسئله ایران را مدنظر نداشته است. با توجه به حساسیت 5 قدرت جهانی دیگر نسبت به ایران این تصور ساده انگاری محض است. اما نکته اینجاست همزمان با ادامه بازی با توجه به درک تاریخی و دائمی روسی از مسئله ای به نام ایران ، تا چه میزان آنها از موضع خود پای ایران را به مناقشه باز و با گرو کشی آن را در کریمه خرج خواهند کرد؟ آنهم در مسئله ای که الزاما میتواند هیچ ربطی به تهران نداشته باشد.ربیاکف به روشنی اعلام کرد کریمه برای مسکو به مراتب از پرونده ایران مهمتر است. اما خطر آنجاست که طرف غربی احیانا با نگاهی بر عکس به موضوع وارد مذاکره با کرملین شود. اینکه چگونه و با چه مدلی بحران کریمه با مصالحه ای روسی - غربی ختم خواهد شد، به درستی نمیدانم ؟ آیا مسکو در صدد بازی با کارت ایران است؟ .از سخنان ربیاکف که چیزی غیر از این استنباط نمیشود. مطمئنا دستگاه دیپلماسی و شخص آقای روحانی و آقای ظریف متوجه قمار روسی از سوی افسر سابق عالیرتبه "کا گ ب" شده اند . اما این قابل توجه کسانی باشد که در توهم آغاز جنگ سرد ایدئولویک شرق و غرب بسر میبرند.

نوروز جان ما را می‏نوازد و شادی و سرور ویژه‌ای از نو شدن روز و ماه و سال به‏ ما دست می‏دهد. اينك هزاره‌ها وسده‌هاي بسيار است كه مردم ايران، با هر زبان و از هر قومی، نو شدن سال و نو شدن طبيعت را با آیین‌های ويژه‌ی ملي و قومي جشن مي‌گيرند و چهره‌ی اين سرزمين را دگرگون مي‌كنند. نوروز به گفته‌ی ابوريحان بيروني؛ روز «نوزايي آفرينش» و به نوشته‌ی شمس‌الدين محمد دمشقي؛ روز «آفرينش نور» و روزي است كه مردم را در اين «روزي نو از ماهي نو و سالي نو به آراسته و نوگردانيدن آن‌چه كه گذشت زمان كهنه كرده برمي‌انگيزاند. 
نوروز و آيين هاى باشكوه آن، راهى چند هزار ساله و پر پيچ و خم را پيموده تا به ما رسيده است. «نوروز» كهنسال‌ترين آيين ملى در جهان است كه جاودانه مانده و خود به تنهایی يكى از شوند(:سبب)های ماندگاری فرهنگ ايرانيان شده است. آيين‌هاى برگزارى اين جشن بزرگ در زمان کنونی با ٣ هزار سال پيش دگرگونی چشمگيری نداشته، و همبستگی فرهنگى مردم ايران زمين را در پي داشته است. ایرانی در هر گوشه از جهان كه باشند آیین های نوروزی را يكسان برگزار مى‌كند و بزرگ و گرامی می‌دارد. از همين روست كه انديشمندان، «نوروز» را نماد جاودان پايداری شناسه(:هويت) و ناسيوناليسم ايرانى خوانده‌اند و تاریخ‌نگاران همگی بر این باور استوارند. 
زنده‌ياد مهرداد بهار، پژوهشگر نامدار، نوروز را يك جشن همگاني در فرهنگ ايران و ميان‌رودان و آيين نوروزي را از پیش از هزاره‌ی سوم پيش از ميلاد دانسته و نوشته است: «اين آيين يا همراه با كوچ مردم ايران به ميان‌رودان، به آن سرزمين رفته يا هم‌زمان در سراسر گستره وجود داشته است.» 
به نوروز که نزدیک می‌شویم، در درون ما چشمه‌ای از پرسش‌های گوناگون درباره‌ی نوروز می‌جوشد. اندیشه‌ی ما می‌خواهد تاریخ نوروز را بشکافد و می‏خواهد سر از چیستی آن درآورد، و می‏خواهد بداند که چرا ما نوروز را گرامی می‏داریم؟ چه رویدادهایی در این روز بزرگ روی داده است و تاریخ برای این روز چه در چنته دارد؟ آیا به راستی دوست داریم تاریخ این جشن بزرگ و تاریخ در این روز بزرگ را بدانیم؟ 
بدانیم که اين تاريخ نيست که نوروز را گزارش می‌کند، بلکه نوروز است که تاريخ را در دامان خويش پرورده است. در این نوشته نگاهی داریم به دیرینگی این جشن، هر چند این تاریخچه تنها اشاره‌ای است کوتاه به تاریخی بلند که باید درباره‌ی آن کتاب‌ها نوشت. 
١: نوروز باستاني؛ از هزاران سال پيش تا كنون جشن ملي ايرانيان بوده است. 
٢: دیرینگی پيدايش نوروز؛ از روزگار شاه جمشيد پيشدادي تا به امروز کشیده شده است. بيشتر گزارش‌هاي استوره‌اي ايران، روزگار پيشدادي را زمان پيدايي نوروز و آيين‌های نوروزي، و جمشيد، چهارمين پادشاه پيشدادي را نخستین برپا کننده‌ی نوروز و آيين‌های این جشن به شمار آورده‌اند. 
روزگار جمشيدشاه پیشدادی، در «يشت‌»ها زمان طلايي به شمار آمده است. در آن روزگار؛ خوردني‌ها كاهش نمي‌يافت و چهارپايان و مردمان نمي‌مردند. 
به گفته‌ی فردوسی:  
به جمشید بر، گوهر افشاندند / مر آن روز را روز نو خواندند 
سر سال نو هرمز و فروردین / بر آسوده از رنج، تن، دل زكین 
بزرگان به شادی بیاراستند / می و جام و رامشگران خواستند 
چنین روز فرخ از آن روزگار / بمانده از آن خسروان یادگار 
٣: این جشن؛ یکی از دو جشن آریایی‌ها بوده است. چنان‌که در وندیداد، فرگرد نخست، بند 2 و 3 آمده؛ آریایی‌ها در روزگار باستانی دو فصل گرما و سرما داشتند. فصل گرما، دربردارنده‌ی بهار و تابستان و فصل سرما، دربردارنده‌ی پاییز و زمستان می‌شده است. نیاکان ما در آغاز هریک از این دو فصل، جشنی برپا می‌داشتند که هر دو آغاز سال نو به شمار می‌رفته است: نخست نوروز، جشن هنگام آغاز فصل گرما، هنگامی که سبزه می‌روییده و خورشید زمین و مردمان را گرم می‌کرده است. دیگری مهرگان، در آغاز فصل سرما که روزگار خورشید گرمایش کمتر شده، سرما فرامی‌رسیده است. 
٤: بر پایه‌ی باورهای سنتی زرتشتیان، آفرینش جهان در ٦ گام بوده است. در پایان هر گام آفرینش، زرتشتیان جشنی بر پا می‌دارند به نام «گهنبار»؛ که شش چهره(:نوبت) دارد. نخستین آفرینش؛ «آسمان»، که به یاری آسمان، «شادی» نیز آفریده می‌شود. دومین؛ «آب»، سومین؛ «زمین»، چهارمین؛ «گیاه»، پنجمین؛ «گاو»(که نماد حیوانات سودمند است) و واپسین گهنبار، که سالگرد آفرینش انسان است، «همس‌پت‌ميديم»؛ که همان «با هم بودن و با هم گرد آمدن» است و پنج روز پایان سال؛ پنج روز «پنجه» را در بر می‌گیرد. این آفرینش بهترین و زیباترین آفرینش اهورایی است. در این روز کیومرس آفریده می‌شود که نیای آدمیان امروزی است؛ و در پایان این آفرینش، نوروز فرا می‌رسد، که به گونه‌ای جشن پایان آفرینش و روز به کمال رسیدن انسان است. به همین انگیزه، جشنی بزرگ بر پا می‌شود که همانا نوروز است. 
این نگاه به نوروز شوند(:سبب) آن شد که در داستان‌ها و باورهای ایرانیان، به این روز، باروری و زایش همه‌ي نیکویی‌ها نسبت داده شود و گویند هر آن‌چه در خور جایگاه والای انسانی است، در این روز، به همراه انسان آفریده شده است. 
٥: جای دادن نوروز در آغاز بهار، از روزگار ملكشاه سلجوقي- 465 تا 485 مهی(:قمري) – بوده است. در اين هنگام به فرمان ملكشاه، ستاره‌شناساني همچون «عمر خيام»، «حكيم لوكري»، «ميمون بن نجيب واسطي»، «ابوالمظفر اسفرازي» و چند تن ديگر به درست‌سازی گاه‌شماری دست يازيدند.

بقیه در ادامه نوشتار

امرداد.1393

برآمد باد صبح و بوی نوروز
به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال
همایون بادت این روز و همه روز

نگاه منتقدان سینمایی به فیلم

فیلم "۳۰۰: ظهور یک امپراتوری" برخلاف فیلم "۳۰۰"، نتوانست نظر اغلب منتقدان سرشناس سینمایی را جلب کند. بسیاری از آنها شخصیت پردازی ضعیف، بازی های بد و عدم پایبندی به تاریخ را از ضعف های اساسی این فیلم دانستند. با این حال اغلب منتقدان، کوریوگرافی صحنه های نبرد دریایی را که به صورت اسلوموشن کار شده است، ستوده اند.

تاد مک کارتی، منتقد هالیوود ریپورتر، در نقدی منفی و طعنه آمیز علیه آن نوشت: "با این که جرارد باتلر بعد از فیلم "۳۰۰" در ۱۷ فیلم متوسط بازی کرد اما با این حال، غیبت او در این فیلم به شدت حس می شود."

جیمز روچی از سایت سینمایی "فیلم دات کام"، صفر امتیاز به فیلم داد و آن را یک "جوک سه بعدی" دانست.

تام لانگ از "دیترویت نیوز" نیز آن را یک حمام خون و نه چیزی بیشتر خواند. جیمز براردینلی از "ریل ویووز"، ۲ و نیم ستاره از ۴ ستاره به فیلم داد. به اعتقاد براردینلی، فقدان خلاقیت در این فیلم منجر به نارضایتی بنیادی از آن شده است.

اسکات بولس از "یو اس اِی تودِی" از ۴ ستاره، ۲ ستاره به فیلم داد و نوشت: "برای کسی که در این فیلم دنبال مفهوم فیلمنامه می گردد، "۳۰۰" مثل اسب ترواست. باورپذیری و معقول بودن را فراموش کنید."

اما اسکات فانداس از مجله "ورایتی" فیلم را ستود و درباره اش نوشت: "این فیلم سرگرم کننده، فاقد طنین اسطوره ای فیلم "۳۰۰" است که از آن یک فیلم کلاسیک ساخت اما با معیارهای خودش خوب کار می کند."

منتقد دیگری به نام ریچارد روپر از ۵ ستاره به فیلم ۴ و نیم ستاره داد و آن را یک پیروزی از نظر طراحی صحنه و لباس و استفاده از تکنیک های خیره کننده سی جی آی دانست.

با این حال به نظر می رسد تماشاگران عادی سینما رویکردی نه چندان بدی نسبت به این فیلم داشته اند. "۳۰۰: ظهور یک امپراتوری" که نمایش عمومی آن کمتر از سه هفته پیش آغاز شد، در حال حاضر در رده سوم جدول پرفروشترین های سینمای آمریکای شمالی در سال ۲۰۱۴ جا دارد.

به روایت هرودت، آرتمیس یکم، ملکه کاریا، در شهر هالیکارناس، (که در آن زمان از اسپارتی های امپراتوری هخامنشی بود) به دنیا آمد. آرتمیس، زنی زیبا و دلیر بود و پس از مرگ شوهرش بر تخت شاهی نشست. او یکی از فرماندهان نیروی دریایی و از رایزنان جنگی خشایارشا بود و در تاریخ از او به عنوان نخستین زنی که در سمت فرماندهی نیرومندترین نیروی دریایی جهان خدمت می کرد، یاد می شود. هردوت او را زنی مکار و باهوش توصیف کرده و نوشته است که بر روی خشایارشا نفوذ زیادی داشته است. در دوران حکومت پهلوی، نیروی دریایی ایران، برای نخستین بار ناوشکن بزرگی را به نام آرتمیس نام گذاری کرد.

"۳۰۰: ظهور یک امپراتوری"؛ ادامه دقیق فیلم "۳۰۰" نیست بلکه همزمان به رویدادهای قبل از نبرد ترموپیل یعنی جنگ ماراتن و جنگ های بعد از آن یعنی جنگ های آرتمیسیوم و سالامیس می پردازد. جنگ ماراتن، ده سال قبل از جنگ ترموپیل(ماجرای فیلم ۳۰۰) در سال ۴۹۰ پیش از میلاد اتفاق افتاد. جنگ دریایی آرتمیسیوم نیز همزمان با جنگ ترموپیل رخ می دهد که در سال ۴۸۰ قبل از میلاد اتفاق افتاد و سه روز طول کشید و در آن سپاه ایران بر یونانی ها پیروز شده و به دنبال آن شهر آتن را فتح کرد و آن را به تلافی به آتش کشیده شدن شهر "سارد" در ایران، به آتش کشید. یونانی ها پس از این اتفاق، به جزیره سالامیس فرار کرده و خشایارشا هم برای تار و مار کردن آنها به سالامیس لشگر کشید.

هشت سال بعد از نمایش فیلم جنجالی "۳۰۰" ساخته زک اسنایدر درباره نبرد ترموپیل بین ایران و یونان، که از نظر بسیاری از ایرانیان در رویدادهای تاریخی تحریف شده بوده و تصویری غیرانسانی از پادشاه هخامنشی و سپاه ایران به نمایش گذاشته شده بود، اینک هالیوود، قسمت دوم این فیلم را با نام "۳۰۰ : ظهور یک امپراتوری"، به صورت سه بعدی روانه سینماها کرده است.

"۳۰۰: ظهور یک امپراتوری"، همانند "۳۰۰"، فیلمی فانتزی و حماسه ای جنگی است که هالیوود بر اساس کتاب مصور منتشر نشده "خشایارشا" نوشته فرانک میلر (نویسنده فیلم "۳۰۰") ساخته است و درباره جنگ های دریایی معروف آرتمیسیوم و سالامیس است که بعد از پیروزی سپاه ایران در ترموپیل و فتح آتن، بین سپاه خشایارشا به فرماندهی آرتمیس و سپاه یونان به فرماندهی تمیستوکل درگرفت.

این فیلم، ابتدا "۳۰۰: نبرد آرتمیسیوم" نام داشت اما در سپتامبر ۲۰۱۲ به "۳۰۰: ظهور یک امپراتوری" تغییر نام داد. زک اسنایدر که فیلم "۳۰۰" را کارگردانی کرده بود، در این فیلم به عنوان تهیه کننده و نویسنده فیلمنامه همکاری کرده و نوام مورو، کارگردانی آن را به عهده داشته است.

برخلاف قسمت اول که پخش آن با اعتراض گسترده بسیاری از مردم و نیز دولت ایران رو به رو شد، تا الان که نزدیک به سه هفته از نمایش جهانی این فیلم می گذرد، هنوز واکنش خاصی نه از سوی مردم ایران و نه دولت، نسبت به این فیلم دیده نشده و تنها برخی سایت ها و رسانه های دولتی در ایران، خبر پخش جهانی آن را به عنوان یک فیلم "ضد ایرانی" دیگر از هالیوود منتشر کرده اند.

روایت فانتزی

"۳۰۰: ظهور یک امپراتوری"، با اینکه ظاهرا فیلمی تاریخی است اما در واقع همانند فیلم "۳۰۰"، فیلمی فانتزی و ساخته و پرداخته ذهن خیال‌پرداز فرانک میلر، خالق داستان‌های گرافیکی و مصور (کمیک استریپ) است. همه صحنه های این فیلم در استودیوی "نوبویانا فیلم" صوفیه، پایتخت بلغارستان به شیوه کامپیوتری (virtual studio) که در آن بازیگران در مقابل پرده سبز بازی می‌کنند و از آنها فیلمبرداری می‌شود، ساخته شده‌است.

فضای پس زمینه نیز بعدا به کمک تکنیک CGI به فیلم اضافه شده‌است.

با این که این فیلم سه بعدی است و از تکنیک های سی جی آی تازه تری نسبت به فیلم "۳۰۰" استفاده کرده اما نوآم مورو، کارگردان این فیلم، نسبت به زک اسنایدر، خلاقیت کمتری در تبدیل یک داستان کمیک به سینما نشان داده است. به علاوه میزان خشونت "۳۰۰: ظهور یک امپراتوری" اصلا قابل مقایسه با فیلم "۳۰۰" نیست. فیلم، پر است از صحنه های دلخراش قطع دست و پا و شکافته شدن سرها و پاشیده شدن خون در هوا.

تحریف تاریخ

"۳۰۰: ظهور یک امپراتوری"، همانند فیلم "۳۰۰"، حاوی تحریف ها و جعل هایکلیک آشکار تاریخی است.

مهم ترین دروغ تاریخی این فیلم مربوط به جنگ ماراتن و کشته شدن داریوش بزرگ در این جنگ با "تیری اعجاب انگیز" (به تعبیر پروفسور پل راتلج) است که از کمان تمیستوکل رها می شود. به اعتقاد پل راتلج، استاد دانشگاه کمبریج داریوش بزرگ و پسرش خشایارشا اصلا در این جنگ شرکت نداشته اند بلکه فرمانده سپاه ایران در این جنگ، داتیس (وارتافرن)، برادرزاده داریوش بزرگ بوده است.

به علاوه داریوش بزرگ، ۴ سال بعد از نبرد ماراتن یعنی در سال ۴۸۶ قبل از میلاد، در حالی که داشت خود را برای جنگ های دیگری علیه یونان آماده می کرد، درگذشت.

تحریف تاریخی بزرگ دیگر این فیلم در مورد آرتمیس است. آرتمیسی که در این فیلم تصویر شده و اوا گرین نقش او را بازی می کند، هیچ شباهتی با چهره این فرمانده زن شجاع در روایت های تاریخی آن ندارد.

در روایت های تاریخی از جمله روایت هرودت، آرتمیس یکم، ملکه کاریا، زنی زیبا و شجاع و یکی از فرماندهان نیروی دریایی و از رایزنان جنگی خشایارشا بود و در تاریخ از او به عنوان نخستین زنی که در سمت فرماندهی نیرومند ترین نیروی دریایی جهان خدمت می کرد، یاد می شود.

اما در این فیلم، می بینیم که سربازان یونانی بعد از کشتن پدر و مادر آرتمیس در کودکی، او را به بردگی جنسی در کشتی های خود گمارده و بعد هم نیمه جان او را در خیابان رها می کنند تا اینکه سرداری ایرانی او را نجات داده و به او فنون جنگاوری می آموزد. آرتمیس، در این فیلم، زنی شیطان صفت، کینه توز و شهوت پرست است که با بیرحمی سر مخالفان خود را از بدن جدا کرده و لبان خونی آنها را می بوسد.

در این فیلم، گفته می شود که آرتمیس، مدافع لشکرکشی به سالامیس بود در حالی که به روایت هرودت، آرتمیس در بین رایزنان جنگی خشایارشا، تنها فردی بود که مخالفت خود را با جنگ سالامیس اعلام کرد چرا که به اعتقاد او نیروی دریایی ایران قدرت مقابله با نیروی دریایی یونان را نداشت اما او در نهایت به درخواست پادشاه ایران گردن نهاد و به عنوان یکی از فرماندهان ناوگان دریایی ایران با پنج کشتی جنگی خود در این جنگ شرکت کرد و برخلاف آنچه در فیلم نشان داده شد، فرمانده کل نیروی دریایی ایران در این جنگ نبوده است.

در صحنه ای از فیلم، آرتمیس بعد از موفقیت های تمیستوکل، او را به کشتی خود فراخوانده و در حین معاشقه با او، پیشنهاد مقامی در سپاه ایران را به او می دهد اما تمیستوکل نمی پذیرد و آرتمیس سوگند می خورد که از او انتقام بگیرد که این ماجرا نیز به اعتقاد پل راتلج، هیچ صحت تاریخی ندارد.

تحریف تاریخی دیگر این فیلم، مرگ آرتمیس در نبرد سالامیس به دست تمیستوکل است، در حالی که به روایت هرودت، او از این جنگ، جان سالم به در می برد.

از سوی دیگر خشایارشایی که در این فیلم تصویر شده، با آن شمایل برهنه و زنجیرها و حلقه های دور گردن و آرایش چهره اش، هیچ شباهتی به یک پادشاه مقتدر بزرگ ترین امپراتوری جهان در آن عصر ندارد. تغییر ماهیت او به موجودی فراطبیعی(انسان-خدا)، بعد از غسل کردن در درون حوضچه ای در یک غار، نیز روایتی کاملا تخیلی و مغایر با تاریخ است.

BBC NEWS

سينماي هاليود بازهم باساختن «300 ظهور یک امپراتوری»، آشكارا به وارون كردن تاريخ دست زد.
سینمای هالیود تاکنون فیلم‌های تاریخی بسیاری را به نمایش گذاشته است. فیلم «300» یکی از این فیلم‌ها بود که اگرچه فروش بسیاری داشت اما جنجال‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، تاریخی فراوانی را نیز به همراه داشت. این فیلم که چند سال پیش ساخته شد به‌گونه‌ای شگفت‌آور جنبه‌ای، وارون(: ضد) ایرانی به خود گرفته بود. داستان فیلم از این قرار بود که 300 سرباز اسپارتی به فرماندهی «لیونیداس» در نبرد «ترموپیل» به جنگ ایرانیان ‌رفتند و سرانجام جانشان را در این جنگ از دست ‌دادند. ایرانیان و به‌ویژه خشایارشاه در بخش‌‌های گوناگون این فیلم به‌گونه‌ای باورنکردنی وارون تاریخ و فرهنگ ایران جلوه‌گر شده بودند و همین امر شوندی بود که ایرانیان به ساخت فیلم‌ توهین‌آمیز «300» واکنش شدیدی نشان دهند. اما تنها چند سال بیشتر از ساخت پرسر و صدای «300» نگذشته بود که در واپسین ماه از سال 1392 فیلم «300، ظهور یک امپراتوری» در سینماهای گوناگون جهان پخش شد. این اثر دنباله‌ی فیلم «300» است و درون مایه‌ای توهین‌آمیزتر از اثر گذشته را به‌همراه دارد. شگفت اینجاست که فیلمنامه‌ی این اثر حتا با نوشته‌های هردوت هم همخوانی ندارد. باشندگي داریوش در جنگ «مارتون» و کشته شدن او به دست «تيموستوکِل»، باشندگی(: حضور) آرتمیس در سِمَت فرماندهی نیروهای دریایی ایران، نشان دادن چهره‌ی خشایارشاه و نیروهایش، وارون تاریخ ایران، باشندگی گسترده‌ی نیروهای دریایی اسپارت در جنگ «سالامیس» و... از اشتباهات گوناگونی است که در فیلم «300 ظهور یک امپراتوری» مشاهده می‌شود. سازندگان هر دو فیلم تلاش بسياري کرده‌اند تا پیروزی‌های ایرانیان را در جلگه‌ی «آتیک» و دریای مدیترانه و «آدریاتیک» ناچیز بشمارند اما شکست ایرانیان در نبرد ماراتون و سالامیس را بزرگ جلوه دهند. همچنین یونانیان را مردمانی آزادی‌خواه و متمدن و ایرانیان را به صورت مردمانی بدون تمدن و فرهنگ برجسته ساخته‌اند...
به هر حال دستگاه جنگ‌‌ستیزانه‌ی باختریان(:غربیان) در برابر خاوریان(:شرقیان) ریشه‌ای چند هزارساله دارد و امروز نیز رسانه‌های باختر(:غرب) و سینمای هالیود میراث‌خوار دستگاه جنگی گذشته هستند. اما پرسشی که در این میان به ذهن هر ایرانی –و هر فرد کنجکاو- می‌رسد این است که سرانجام و سرنوشت جنگ‌های ایرانیان و یونانیان به کجا رسید؟ می‌دانیم که هخامنشیان در زمان کورش بزرگ، کمبوجیه و داریوش بزرگ بخش گسترده‌اي از سرزمین‌های یونانی‌نشین را دردست داشتند و بیشتر این سرزمین‌ها را به جنگ گشوده بودند. داریوش بزرگ حتا تا رود دانوب در اروپا پیش رانده بود و پس از آنکه یونانیان «سارد» را به آتش کشیدند، آهنگ آن داشت که یونانیان را سیاست کند اما اندکی پس از نبرد ماراتن درگذشت. خشایارشاه به دنبال سیاست‌های داریوش بزرگ رهسپار یونان شد و پس از عبور از تنگه‌ی «ترموپیل» و شکست «اسپارتیان» و به موازات پیروزی‌های دریایی، آتن را گشود. اما این پایان جنگ نبود، نیروی دریایی ایران در سالامیس شکست خورد. پس از نبرد سالامیس خشایار شاه به ایران بازگشت اما نیروی زمینی ایران به فرماندهی «مردیانوس»، در یونان باقی ماند و حتا یک‌بار دیگر آتن را گشود. اما این نیروها نیز در جنگ «پلاته» شکست خوردند و از میان رفتند و برای مدتی آتن و اسپارت پیروز میدان شدند. ایرانیان که دریافته بودند جنگ شوندی برای اتحاد یونان به فرمانروایی آتن است آتش جنگ را خاموش کردند و دیپلماسی بزرگ خود را به راه انداختند. نخست پیمان «کالیاس» را که بنا بر بندهای آن ایرانیان می‌پذیرفتند به مدت سه روز و سه شب از دریا عقب بنشینند را به‌رسمیت شناختند و سپس سکه‌های زَر را همچون سلاحی مرگبار به‌کار بردند. اندکی پس از نبرد سالامیس آتنیان نشان دادند که شايستگي سروری بردولت شهرهای یونانی را ندارند. آنان سرداران نامور خود را به راحتی از میان برمی‌داشتند. تيموستوکل فرمانده نامور آتنی اعتبار خود را در یونان از دست داد و برای بدست آوردن اعتبار از دست‌رفته‌ی خود به ایران آمد. همچنین «الکیبیادس» -دیگر سردار آتنی- نیز سرنوشتی بهتر از تيموستوکل نداشت. یونانیان با باشندگی(: وجود) پیمان‌نامه‌ی کالیاس دیگر شوندی برای پرداخت پول به آتن نمی‌دیدند تا این دولت‌شهر در برابر ایران از آنها پشتيباني کند. بنابراین پس از مدتی از پرداخت پول به دولت‌شهر آتن خودداری کردند و همین امر شوندی بود برای اینکه دولت‌شهر آتن ناتوان شود. به روزگار داریوش دوم و اردشیر دوم دیپلماسی هخامنشی با نیرومندی بسیاری راه خویش را پي گرفت و توانست با ناتوان کردن بیش از اندازه‌ی آتن و اسپارت راه را برای نابودی همیشگی آتن و اسپارت باز نگه دارد. سرانجام با پشتیبانی هخامنشیان از تازش دولت‌شهر «تِب» -در شمال باختری(:غربی) یونان- به یونان، واپسين پرده‌ي نمايش سياسي ايران در سرزمين يونان به نمايش گذاشته شد و دولت‌شهرهای یونانی همچون آتن و اسپارت به پایان زندگی سیاسی خود رسیدند و فرمانِ شاه بزرگ بار دیگر به آنسوی تنگه‌ی «داردانل» و «بسفور» و دریای آدریاتیک در زمان داریوش بزرگ رسید. بنابراین آنچه که هخامنشیان نتوانستند در يونان با نیروی جنگی به‌دست آورند با نیروی دیپلماسی به‌دست آوردند.

ميثم اسدي

كارشناس ارشدتاريخ

امرداد 

دومین قسمت از فیلم سینمایی "۳۰۰" در نخستین هفته نمایش در آمریکا و کانادا نزدیک به ۴۵ میلیون دلار فروش داشته و موفق به کسب رتبه نخست در جدول فروش فیلم‌ها شده است. عنوان این قسمت "۳۰۰: ظهور یک امپراتوری" است. این فیلم روایتگر داستان نبرد تاریخی میان ایرانیان و یونانیان است و ماجرای آن در یونان باستان می‌گذرد.

فیلم ۳۰۰ بر پایه داستان مصوری به همین نام اثر فرانک میلر ساخته شده است. نمایش قسمت نخست این فیلم در سال ۲۰۰۷ با اعتراض گسترده‌ی ایرانیان روبرو شد که آن را تحریف تاریخ دانستند و بر این باور بودند که در این فیلم چهره‌ای غیرواقعی و خشن از ایرانی‌ها به نمایش درآمده است.

در "ظهور یک امپراتوری" سالیوان استیپلتون هنرپیشه استرالیایی در نقش تمیستوکل، سردار پرنفوذ یونانی و اوا گرین هنرپیشه و مدل فرانسوی در نقش آرتمیس، فرمانده نیروی دریایی خشایارشاه بازی کرده‌‌اند.

جف گلداستاین، از مدیران کمپانی برادران وارنر، فروش بالای این فیلم را تاکنون "فراتر از انتظارات" خوانده است. به گفته او، سازندگان فیلم فروش هفته نخست آن را میان ۳۵ تا ۴۰ میلیون دلار تخمین می‌زدند و "فکر می‌کردیم اگر بتوانیم در مجموع ۱۰۰ میلیون دلار فروش کنیم، وضعیت خوبی خواهیم داشت."

"ظهور یک امپراتوری" تا کنون از فروش در ۵۸ کشور دیگر (به جز آمریکا و کانادا) ۸۸ میلیون دلار نصیب تهیه‌کنندگان کرده است. به گفته کمپانی برادران وارنر‌، انتظار می‌رود که نمایش نسخه آی مکس نیز جداگانه ۱۲ میلیون دلار فروش داشته باشد.

dw.de

نمی دانم تا کی باید شاهد نمایش جعلی تاریخ خودمان و بصورت کاملا جانبدارانه  در فیلم های هالیوودی باشیم.خوب تعجبی ندارد، وقتی خودمان اهمیتی برای تاریخ و هنر و فرهنگمان قائل نباشیم باید شاهد سریالی شدن ماجرا و پرفروش شدن آن باشیم .واقعا فیلم سازان و هنر سینمای ما با این همه ادعا توان ساختن بردهای تاریخی ما در برابر رومیها ،یو نانیان و ... را ندارد تا جایی که باید شاهد باشیم که مواردی که هرودوت به دروغ یا واقعیت به خورد همگان داده است، هم به بدترین شکل ممکن تحریف و به خورد تمام جهان و خودمان داده شود.مگر ما آریو برزین،یوتاب و امسال او را در تاریخمان نداشته ایم؟ مگر سلطان جلالدین خوارزم شاه و ... را نداشته ایم؟با این همه اساطیر و تاریخ غنی با حسرت باید بر پرده سینما چشم بدوزیم ؟

پروین میکده بازیگر سینما و تلویزیون درگذشت و در سکوت خبری در قطعه هنرمندان آرام گرفت.

به گزارش خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،او متولد ۱۳۱۴ تهران بود و طی دو روز اخیر در سکوت خبری درگذشت.

 طبق اعلام بستگان این هنرمند؛ او 19 اسفند ماه در بیمارستان «شهریار» به دلیل سرطان کبد از دنیا رفت و امروز 21 اسفند ماه در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد. پروین میکده در سال ۱۳۱۴ متولد شد. پدرش سرهنگ ابوالقاسم میکده علاقه زیادی به موسیقی ایرانی داشت و به همین علت فرزندانش را با آن آشنا کرد. او سال دوم دبیرستان را پشت سر گذاشته بود که ازدواج او را از ادامه تحصیل بازداشت، اما در فعالیت‌های علمی وهنری شرکت می‌کرد.

 او همچنین در «انجمن ایران و فرانسه» در ارتباط با آموزش زبان فرانسه، «تئاتر نصر» در ایفای نقش‌های فولکلوریک (محلی شمالی) کار کرده است.

 چه خوبه برگشتی، گناهکاران، پایتخت، خانه بدوش یک خانواده محترم،پوپک و مش ماشاالله،خاله سوسکه،بیداری،پسر تهرونی،دلداده،

توفیق اجباری، بی وفا ، خوابگاه دختران، عروس فراری،بانوی من،شام آخر،مربای شیرین، من ترانه پانزده سال دارم، همسر دلخواه من، عشق شیشه‌ای،زخمی،مرد عوضی،بالاتر از خطر ،روزی که خواستگار آمد،افسانه دو خواهر،عبور از تله و... از جمله فیلم‌ها و سریال‌هایی بود که در آن به ایفای نقش پرداخته بود. 

مهناز میرزایی مدرک لیسانس مهندسی معدن دارد، شیفته‌ی کارهای سخت و به قول خودش مردانه است و به همین دلیل کار در معدن ذغال‌سنگ را انتخاب کرده است. او سال ۱۳۸۴ به عنوان اولین زن بعد از انقلاب اسلامی در معدن به کار پرداخت و به واسطه تلاش و جدیت، رئیس معدن سراپرده از توابع شهرستان کوهبنان شد. معدن سراپرده ۹۵ نفر پرسنل دارد که ۹۰ نفر مرد و ۵ نفر زن هستند.

2014 Deutsche Welle

همه ساله در اسفند ماه بنا بر رسمی کهن زنان شهر پلکانی و زیبای مجن با تهیۀ خاک سرخ و سفید از ارتفاعات البرز شرقی (پیرامون شهر) اقدام به تجدید نمای خانه‌های گِلی خود نموده و بدین شکل به استقبال بهار می‌روند.

2014 Deutsche Welle

رفتار غلط مأموران کشف قاچاق کالا در استان هرمزگان در برخورد با کالاهای قاچاق کشف شده، به سوژه‌ای برای خارجی‌ها تبدیل شده است.

به گزارش ایسنا، جمهوری اسلامی در ادامه نوشت: تصاویر ویدئویی منتشر شده از این مأموران نشان می‌دهد آنها پس از کشف مقدار زیادی گازوئیل قاچاق، اقدام به ریختن و هدر دادن آن می‌کنند. این تصاویر که توسط اخبار سیمای جمهوری اسلامی ایران منتشر شده به سوژه‌ای کمدی برای خارجی‌ها تبدیل گردیده است.

باخبر شدم که خانم «ابرو گوندش» که در شبکه تلویزیونی «استار ترکیه» داور برنامه «صدای برتر ترکیه» است، دقایقی برای همسرش «رضا ضراب» گریه کرده است! البته هنوز اتهام آقای ضراب کاملا ثابت نشده است و گریه‌های یک همسر برای شوهرش قابل احترام است و شوخی‌بردار نیست و من هم قصد شوخی با عواطف انسانی را ندارم. اما عرض می‌کنم که من هم با شنیدن خبر خروج 87 میلیارد یورو از ایران اشکم درآمد و های‌های گریستم. انتظار دارم که رسانه‌ی ملی به ما مردم ایران اجازه بدهد دقایقی برای پول‌های از کف‌رفته‌مان گریه کنیم. اصلا می‌شود یک برنامه طراحی کرد با نام «گریه‌های ایرانی» و با شعار «هم‌وطن زار بزن» و در این برنامه به مردم فرصت داد گریه کنند. همه‌اش که نمی‌شود خندید و شبکه نسیم راه انداخت. من خودم وقتی گزیده‌ای از تحقیق‌وتفحص مجلس از سازمان تأمین‌ افتضاحی را خواندم، گریه کردم، چون دیدم در زمانی که من و دیگر هم‌وطنان برای پرداخت بیمه خویش‌فرما به درودیوار می‌زده‌ایم، آقایان مشغول پارو کردن پول یا پول پارو کردن یا کردن پول مر پارو را بوده‌اند.

به هر حال امیدوارم گریه‌های ما و خانم ابرو گوندش به جایی برسد و دیگرانی نترسند که اشک در غم ما پرده‌در شود!

باقی بقای‌تان!

رضا ساکی

خبرگزاری دانشجویان ایران 

تصویر زیر، آرامگاه پوریای ولی - پهلوان نامدار ایرانی - را در شهرستان خوی در شرایطی بسیار نامناسب نشان می‌دهد.

به گزارش ایسنا، پهلوان محمود خوارزمی معروف به پوریای ولی، در میان ورزشکاران ایران نمونه‌ای از اخلاق، پایمردی و جوانمردی است.

سال دقیق ولادت او و مدت عمرش معلوم نیست اما در کتاب‌های مختلف مرگ او را سال ۷۲۲ ه.ق ذکر کرده‌اند و احتمالا در سال ۶۵۳ ه.ق نیز متولد شده است.

پوریای ولی ظاهرا شاعر نیز بوده و علاوه بر رباعیاتی که از وی باقی‌ مانده‌، برخی معتقدند مثنوی کنزالحقایق نیز متعلق به اوست که در سال ۷۰۳ ه.ق سروده شده‌ است.

تصویر زیر را فرهنگ‌نیوز منتشر کرده است.

جالبه که تا صحبت از پهلوانی و منش پهلوانی می شه بی درنگ همه به یاد تختی و پوریای ولی می افتیم و این وضعیت احترام گذاشتن این مملکت به سمبل قهرمانی و خصایل پهلوانانه آنست.

جمعی از نمایندگان مجلس در اعتراض به لایحه بودجه دولت استعفا دادند.

خبرآنلاین

زمانه پر شتابی است که به گردَش هم نمی رسیم. بیست سال از درگذشت جواد معروفی موسیقی دان، آهنگساز و تنظیم کننده موسیقی در ایران گذشت. او مهم تر از همه، خط نوآورانه ای را در پیانو نوازی ایرانی پدید آورد که هم سازگار با این ساز غیر سنتی بود و هم همه گوشه های موسیقی سنتی را پوشش می داد.

از این روی می توان از مکتب معروفی سخن به میان آورد که شاگردان بسیاری را زیر تاثیر خود قرار داده است.

جواد معروفی فرزند ردیف شناس و تارنواز سال های پس از مشروطیت، موسی خان معروفی، بود که به توصیه پدر در مدرسه موسیقی وزیری نام نوشت و به زودی دستی توانا در نواختن پیانو پیدا کرد. او در هنرستان هم با موسیقی سنتی ایران آشنا شد و هم با مبانی علمی موسیقی بین المللی.

جواد معروفی زیر تاثیر همان فضا همه اش در فکر دگرگونی در اجرا و پیشبرد فرایند نوآوری در موسیقی بود. پیانوی معروفی به همین جهت از سبک و روش دیگری بهره می گرفت و نواخته هایش به ذائقه متجددان و فرنگ رفته ها نیز خوش می آمد. او در کنار نواختن از تنظیم آهنگ برای ارکستر و نیز آهنگسازی غافل نبود ولی از آن جا که تنظیم کننده های آن زمان اندک بودند، نقش تنظیم های او سخت اهمیت پیدا می کرد و کمبودی را برطرف می ساخت.

باری، معروفی در هنرستان کلاس پیانوی خانم خاراطیان را به پایان برد و دیپلم هنرستان را به دست آورد. ولی کار را در همان هنرستان ادامه داد تا توانست لیسانس خود را نیز در رشته پیانو دریافت کند. علاقه به هنرستان باز هم او را در محیط آموزشی نگاه داشت. این بار به عنوان هنر آموز پیانو. به موازات کار تدریس باز هم به اعتلای دانش خود پرداخت و به مطالعات خود در زمینه موسیقی بین المللی و آهنگسازی ادامه داد و دیپلم سوم را هم از آن خود کرد.

جواد معروفی علاوه بر اینها تا پیش از مرگ، چهل سال تمام با شورای موسیقی رادیو همکاری و ارکسترهای رادیویی را رهبری می کرد.

تنظیم ترانه های ایرانی برای اجرا با ارکستر

کار بسیار برجسته معروفی تنطیم ترانه های ایرانی برای اجرای با ارکستر بزرگ بود. بیشترین کوشش را در تنظیم ترانه های مشروطیت به ویژه ترانه های شیدا و عارف به کار زد. بی اغراق می توان گفت که نیمی از جاذبه ماندگارترین این ترانه ها به خاطر بهره وری آن ها از تنظیم معروفی است. روح الله خالقی نیز به این کار علاقه داشت ولی عمر کوتاهش مجال زیادی برای این کار باقی نگذاشت.

معروفی حتی آهنگ های نه چندان با ارزش روز را به کارگاه تنظیم خود می برد و بر ارزش آنها می افزود. جادوئی در کار تنظیم های او بود. این کار را مرتضی حنانه نیز در یک محدوده زمانی کوتاه انجام داده است. تمایل و گرایش به تنظیم، وقت زیادی برای آهنگسازی باقی نمی گذاشت. با این همه در این زمینه نیز فعال بود.

آثار معروفی غالبا از شیوه دو صدائی و گاه چند صدائی بهره ور است و تقابل سازهای زهی و مضرابی پایه اصلی برای رنگ آمیزی هاست.

جواد معروفی در ساختن و پرداختن همان قدر تواناست که در نواختن. نواخته های او گاه به غزلی گوشنواز می ماند. در شیوه او دست چپ نقشی جدا از دست راست دارد و هماهنگی خفیفی ملودی ها را به هم می پیونداند.

تدوین مجموعه ردیف موسیقی سنتی

کار با ارزش دیگری که از جواد معروفی بر جای مانده تدوین و تنظیم مجموعه ردیف موسیقی سنتی ایران برای پیانوست که تا زنده بود در فکر انتشار آن ها بود ولی نمی دانیم فرصت این کار را پیدا کرد یا نه؟

از کلاس نوآورانه پیانو نوازی معروفی که خود از مکتب فراگیر وزیری نشات می گرفت، شاگردان برجسته ای بیرون آمدند. معروف ترین آن ها انوشیروان روحانی است که خود اینک هم در نواختن و هم در ترانه سازی دست همه را از پشت بسته است! شاگردان دیگر عبارتند از اوفلیا پرتو سرپرست گروه یاران، مهین زرین پنجه نوازنده و آهنگساز مقیم فرانسه.

جواد معروفی را برای آخرین بار سه ماهی پیش از درگذشتش در آلمان دیدیم. شبی که بزرگواری کرد و با پیانوی ناکوک مانده ما، قطعه ای را به یادگار برایمان نواخت. انگشتان هم چنان روان و سیال باقی مانده بود و ذهنیت بداهه پردازی اش سالم. با این همه سه ماه بعد، در شانزدهم آذر سال 1372 خبر درگذشتش در رسانه ها انتشار یافت. یادش گرامی باد.

BBC NEWS

30 هزار کامنت در صفحه شخصی لیونل مسی. آیا این هم حماسه‌ای است در تاریخ ایرانیان؟!

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در چندسال گذشته هر وقت سایت‌های بین المللی اقدام به نظرسنجی یا رای‌گیری درباره مسائل ورزشی کردند که در آن یک نماینده از ایران هم حضور داشت، ورزش‌دوستان ایرانی با هجوم خود به سایت مربوط، ورزشکار ایرانی را انتخاب می‌کردند.

شاید نخستین بار این اقدام در انتخاب حسین رضازاده به عنوان قوی‌ترین وزنه‌بردار جهان صورت گرفت. در سال‌هایی که قهرمان اردبیلی هنوز وزنه می‌زد سایت جهانی فدراسیون وزنه‌برداری اقدام به نظرسنجی کرده بود تا قوی‌ترین را انتخاب کند. در آن زمان هنوز اینترنت مثل الان بین ایرانی‌ها جا نیفتاده بود اما همه با اطلاع‌رسانی به یکدیگر و حرکت گروهی کاری کردند که هجوم زیادی به سایت فدراسیون جهانی انجام شود و در نتیجه انتخابات مخدوش شد.در سال‌های بعد هم این اتفاق تکرار شد و سایت فدراسیون بین‌المللی آمار و ارقام فوتبال اقدام به نظرسنجی برای انتخاب محبوبترین بازیکن جهان کرد. یک بار مهدوی‌کیا و یک بار هم علی کریمی و فرهاد مجیدی در جمع محبوبترین بازیکنان جهان قرار گرفتند تا حمایت دسته‌جمعی ایرانی‌ها اینجا هم بر واقعیت‌ها چیره شود. نظرسنجی‌ای ‌که مثلا مسی در آن بین 5 بازیکن برتر هم نبود اما با لطف رای ایرانی‌ها نتیجه طور دیگری رقم خورد.یادمان نرفته در نخستین سالی که فدراسیون وزنه‌برداری اقدام به نظرسنجی کرده بود به خاطر هجوم بیش از حد کاربران ایرانی، سایت این فدراسیون دچار مشکل و برای یکی، دو روز کاملا قطع شد. اما این اتفاق‌ها برای جامعه ما مثبت بود چراکه نشان دهنده علاقه ایرانی‌ها به ورزش بود. اینکه در همه نظرسنجی‌های اینترنتی فعال هستیم چیز بدی نیست اما اقدامی که به تازگی در شبکه اجتماعی فیس بوک می‌بینیم و شب گذشته هم بار دیگر تکرار شده به هیچ وجه قابل قبول نیست و فقط برای این جامعه "همیشه حاضر در صحنه" بدنامی به بار می‌آورد؛ نامی که حتما نمی‌تواند نماینده فرهنگ والای ایرانی باشد.همین چند ماه پیش بود که جمع زیادی از کاربران ایرانی فیس‌بوک در خلال برگزاری لیگ جهانی والیبال با هجوم به صفحه شخصی ایوان زایتسف یکی از بازیکنان تیم ملی ایتالیا، این صفحه را پر از نظرات و کامنت‌های خود کردند که اکثرا هم حاوی مطالب توهین‌آمیز و زننده بود. خانواده زایتسف هم از این توهین‌ها بی‌نصیب نمانده بودند و حجم بالای کامنت‌ها به جایی رسید که این بازیکن گفت: "متاسفم که بزگترین تفریح ایرانیان توهین به دیگران است!"شب گذشته هم این اتفاق تکرار شد و تا لحظه ارسال همین مطلب هنوز در حال ادامه یافتن است. صفحه شخصی لیونل مسی پر شده از نظرات کاربران ایرانی که با میانگین 10 کامنت در هر دقیقه در حال ارسال صحبت‌های نه چندان مناسب خود هستند. شکی نیست که هر کدام از کاربران ایرانی فیس‌بوک، نماینده فرهنگ این مرز و بوم هستند و وجود توهین و حرف‌های زننده در نظرات هر کدام از آنها تصوری دروغین را از کشورمان می‌سازد.حالا تصور کنید از شب گذشته تاکنون بیش از 30 هزار کامنت روی صفحه شخصی بهترین بازیکن 4 سال گذشته جهان از سوی ایرانی‌ها ارسال شده که همه آنها با محتوایی مشابه در حال کری و رجزخوانی برای این ستاره فوتبال دنیا آن هم با بدترین ادبیات یا اشاره به تقابل او با هاشم بیگ زاده هستند.

نمونه‌ای از این کامنت‌ها را بخوانید:

- مسی تو که مسی، اگه طلا هم بودی هیشکاری نمی‌تونستی جلوی ایران بکنی داداش.

- چهارسال قبل کامران نجف‌زاده رفت با مسی مصاحبه کنه، مسی گفت ایرانو نمیشناسه و مصاحبه نکرد. الان باید بیک زاده طوری بزنتش که که قیافش شبیه دفاع راست فوتبال دستی شه.

- مسی جون یک ماه یارانه خودتو بده بیگ‌زاده تا ولت کنه

- مسی تنها نیست

"هاشم اول"

- اگه تیم ملی پشتکار شمارو داشته باشه با این کامنت گذاشتناتون، آرژانتین سهله برزیل رو هم می‌بریم!

- آهن آلات، ضایعات، مسی‌جات خریداریم!

- مسی، هاشم بیگ زاده را به مناظره دعوت کرد

- بچه‌ها از امروز اینجا پاتوق شد تا شروع جام جهانی. به دوستان خود بگوئید!

این فقط نمونه‌ای از کامنت‌هایی بود که در شب گذشته از سوی برخی کاربران ایرانی در صفحه مسی منتشر شده بود. شاید دیگر نیازی به گفتن هیچ جمله‌ای نیست و با خواندن این نظرات بدانیم که چقدر بد فرهنگ ایرانی را نشان داده‌ایم. ای کاش همه این دوستان انرژی خود را در جای دیگری صرف می‌کردند که به نفع ایران و ایرانی بود. جالب اینجاست که در کامنت‌های آخر کاربران از صفحه مسی خسته شده‌اند و با یکدیگر قرار گذاشته‌اند که حرکت خود را در صفحه ادین ژکو مهاجم تیم ملی بوسنی ادامه دهند.

 شاید یکی از کامنت‌هایی که در انتقاد از این نظرات روی صفحه مسی گذاشته شده بود به خوبی حق مطلب را ادا کند:

- واقعا نمی‌دونم منظورتون از این کامنتا چیه، فقط میدونم باعث میشید جهان سومی بودن مون رو به رخمون بکشن

در پی ثبت بازی چوگان در هشتمین اجلاس سالانه کمیته "میراث ناملموس در معرض خطر" سازمان یونسکو، به نام کشور جمهوری آذربایجان، محمد علی نجفی، رئیس سازمان میراث فرهنگی ایران در اعتراض به این تصمیم نامه‌ای به این سازمان نوشته و خواستار ثبت چوگان به عنوان یک ورزش چند ملیتی شد که فقط مختص به آذربایجان نباشد.

به گزارش خبرگزاری مهر، این تصمیم روز سه‌شنبه ۱۲ آذرماه در اجلاس یونسکو که در باکو پایتخت جمهوری آذربایجان برگزار می‌شود گرفته شده و به ثبت چوگان تحت عنوان "یک بازی سوارکاری سنتی در قره‌باغ در جمهوری آذربایجان" انجامیده است.

در واکنش به این ثبت، امین عارف نیا، مدیرکل روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به روزنامه فرهیختگان گفت: "یونسکو قبول کرده که حق ثبت چوگان برای ایران محفوظ مانده و ایران می تواند در جلسه سال آینده میراث معنوی یونسکو، چوگان را به صورت پرونده چند ملیتی و مشترک با دیگر کشورها همچون نوروز و یا به صورت پرونده مستقل 'چوگان ایرانی' ثبت جهانی کند."

پیش از این نیز جمهوری آذربایجان ساز سنتی تار را در اجلاس سال گذشته یونسکو به ثبت رسانده بود.

حمزه ایلخانی، رئیس فدارسیون چوگان ایران، در سایت رسمی این فدارسیون نوشته است: "چوگان ورزشی تاریخی است که بیش از ۳۰۰۰ سال از عمرش می گذرد و همه چوگان را به نام ایران می شناسند. این ورزش برخاسته از ایران است که البته بی توجهی‌هایی در این سال ها باعث شده تا دیگران چشم طمع به آن داشته باشند."

در همین حال بهروز نبی‌اف، دبیر کل فدراسیون سوارکاری آذربایجان با استقبال از چنین تصمیمی اعلام کرد: "بازی چوگان در بسیاری از آثار هنری آذربایجان، همانند مینیاتور این کشور و نوشته‌های باستانی آن دیده می‌شود."

دبیر کل فدارسیون سوارکاری آذربایجان همچنین به یک کلیک سایت تخصصی چوگان گفته است: "آذربایجان کشوری است که در آن اسب اهلی شده و فرهنگ اسب سواری در اینجا پدید آمده است. در این منطقه اسب‌های بسیار خوبی وجود دارد و یکی از بهترین‌های آن اسب قره باغ است. اگر به قوانین چوگان به ویژه انتخاب اسب نگاه کنید، می بینید که اسب‌های قره باغ ایده آل هستند."

آیدین آغداشلو، نقاش و پژوهشگر هنر نیز از جمله کسانی است که پیشتر ادعای دولت جمهوری آذربایجان را رد کرد و گفته بود: "در تصاویری که همگی هم موجود هستند و اکنون در موزه‌های بزرگ دنیا از جمله موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شوند، چوگان یکی از عناصر مهم مینیاتورها به حساب می‌آید. در شاهنامه شاه‌طهماسب معروف نیز تصاویر بسیار زیادی دال بر ایرانی بودن چوگان وجود دارد."

او افزوده که علاوه بر آثار تصویری، نقاشی و نگارگری‌ عصرهای ساسانیان، تیموری و نیز صفوی، حتی در معماری نیز به یک شاهد زنده و پابرجا یعنی میدان نقش جهان اصفهان می‌توان اشاره کرد که هنوز هم دروازه‌های چوگانش پابرجاست.

به گفته کارشناسان، این بازی از حدود ۶۰۰ قبل از میلاد در ایران شکل گرفته و در زمان هخامنشیان بازی می‌شده است. این کارشناسان تاکید دارند که برای نخستین بار، در "کارنامه اردشیر بابکان" از چوگان نام برده شد.

در بسیاری از منابع تاریخی آمده است که سربازان پادشاهان هخامنشی در هنگام بیکاری و برای حفظ آمادگی رزمی خود سوار بر اسب، بازی و تمرینی را انجام می داده اند که بسیار شبیه به چوگان امروزی بوده و این بازی، از آن زمان به بعد تکامل یافته است.

گفته می شود که چوگان به هنگام کشور گشایی داریوش اول در هند، در آن سرزمین رواج یافت. اروپاییان در زمان صفویان و در زمان استعمار خود در هند، با این بازی آشنا شدند و آن را در سراسر اروپا ترویج کردند.

BBC NEWS

خوبه چون همینطور پیش بره خودمون رو هم چند وقت دیگه جز میراث فرهنگی یه کشور دیگه ثبت می کنن.حالا بنام ما که نکردن ،زورمونم نمی رسه ،حداقل هنر کردیم  و اعتراض کردیم ،خواستیم که بعنوان  یه ورزش چند ملیتی ثبت بشه .البته معذرت می خوام .روم سیاه. یه وقت به هیشکی برنخوره احیانا. دست مریزاد بابا !!!!!!!!

پس از چهار روز مذاکره فشرده میان نمایندگان ایران و شش قدرت جهانی٬ در نخستین ساعات روز یکشنبه (۲۴ نوامبر/ ۳ آذر) توافقی اولیه میان وزیران خارجه ایران و شش قدرت جهانی حاصل شد. ایران در برابر کاهش برخی از تحریم‌ها٬ غنی‌سازی بالای ۵ درصد را متوقف خواهد کرد. دیپلمات‌ها و ناظران سیاسی این توافق را رویدادی "بی‌سابقه و تاریخی" و "پیروزی بزرگ دیپلماسی" برای پایان دادن به تنش‌های موجود خوانده‌اند.

2013 Deutsche Welle

معاون درمان دانشگاه جندی شاپور خوزستان گفت: در مجموع دو بارش باران میکروبی در استان ۱۸ هزار و ۱۴۱ نفر راهی بیمارستان‌ها شدند.

به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، ساسان موگهی در نشست کارگروه بررسی بیماری‌های تنفسی مردم خوزستان که ظهر امروز در هتل پارس اهواز برگزار شد، اظهار کرد: در اولین بارش باران میکروبی در شهر اهواز 2 هزار و 996 نفر به بیمارستان‌ها مراجعه کردند؛ همچنین به موجب این بارش باران 100 نفر از هموطنان دیگر شهرهای استان راهی بیمارستان شدند.

وی با بیان اینکه مراجعه به بیمارستان‌های دولتی استان از روز یازدهم آبان‌ماه و به هنگام اولین بارش باران در شهر اهواز شروع شد، ادامه داد: شهرستان‌های اهواز، آبادان و دشت آزادگان بیشترین مراجعه کننده با علایم تنگی نفس را داشتند که بلافاصله پس از این موضوع کمیته بحران آلودگی به ریاست استاندار در استان تشکیل شد.

معاون درمان دانشگاه جندی شاپور خوزستان خاطرنشان کرد: دومین بارش باران میکروبی موجب شد که 16 هزار و 344 نفر به بیمارستان‌های استان مراجعه کنند که از این تعداد 15 هزار و 197 نفر به صورت سرپایی درمان و یک هزار و 136 نفر بستری شدند؛ همچنین 11 نفر در بخش ICU تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفتند.

موگهی در پایان با بیان اینکه در مجموع دو بارش باران و 141 نفر به علت تنگی نفس راهی بیمارستان‌ها شدند، تصریح کرد: از این تعداد 16 هزار نفر به صورت سرپایی درمان و یک هزار و 320 نفر بستری شدند. همچنین 10 نفر در بخش ICU تحت مراقبت‌های ویژه قرار دارند.

به نام خدائي كه آب آفريد ز آب آمده زندگي را پديد
چو يزدان به گيتي ره نو گشاد گياه و دد و دام و مردم نهاد
همه تشنه آب پاك آمدند از او زنده بر روي خاك آمدند
دو ذره که با هم بیاهیختند ز مهر و خرد درهم آمیختند
یکی آنکه جان را دهد زندگی دگر آنکه سوزد به فرخندگی

جهش امپراتوري شكوهمند ايرانيان در زمان هخامنشيان و تعالي و ترقي آن در زمان ساسانيان، و ديرپايي اين تمدن مديون دانش آب‌شناسي ايرانيان يود.

مردمان ايران‌زمين از ديرباز به ارزش آب به عنوان ماده‌اي زندگي‌بخش و ارزشمند آگاهي داشتند. نياز طبيعي بشر به آب، وضع جغرافيايي فلات ايران و كميابي اين مايع گرانبها، ارزش اين ماده را نزد ايرانيان صدچندان نموده و آن را در جايگاه والايي قرار مي‌داده است. براي آنكه به ارزش والاي آب در ديدگاه ايرانيان باستان پي ببريم، كافي است كه نيم‌نگاهي به اوستاي زرتشت اندازيم.

آناهيتا، ايزد آب‌ها، که گردونه او را در آسمانها چهار اسب ابر و باران و ژاله و شبنم میکشیدند، يكي از بزرگ ايزدان پيش از زرتشت بود، و نیایشگاههای او در کنگاور (کرمانشاه) و بیشابور (فارس) نمایان است، در اوستا مورد ستايش بسيار بوده و هم مرتبه ميترا (مهر) و اورمزد (اهورامزدا) قرار مي‌گيرد. آب در آيين زرتشت پاك است و مظهر پاكي و بايد كه همچنان پاك باقي بماند. زرتشت از اهورامزدا درخواست مي‌كند كه رودها را از آبي به سترگي شانه اسب لبالب نموده و به پيروان خويش مي‌‌آموزد كه آلوده نمودن آب، به هر شكل و گونه‌اش، خلاف دين و اهريمني است. اينچنين است كه شناخت آب در ايران‌باستان با وابسته داشتن صفات ويژه به آن و ارجمند داشتن اين ماده زندگي‌بخش آغاز مي‌شود. هنوز هم بازمانده آيين‌هاي ايزد آب‌ها در جاي‌جاي ايران برگزار مي‌شود كه براي نمونه مي‌توان به مراسم جوي‌روبي و بيل‌گرداني در دامنه آتشكده آتش‌كوه در نيمور، محلات اشاره نمود.

در ايران‌باستان، صدها سال پيش از آنكه نخستين فرضيه‌هاي مربوط به آب‌شناسي ارائه شود، به گونه‌اي شگفت‌آور و باورنكردني، پاسخ يكي از مهمترين و دشوارترين مسائل مربوط به يافتن آب و آب‌هاي زيرزميني يافته شده بود. سنگ‌نوشته‌ها و لوح‌هاي باز مانده از ايران باستان، بيانگر اين است كه مردمان ايران‌زمين آب‌هاي زيرزميني را با كندن كاريزهاي دراز و بسيار عميق برآورده به روستاها و شهرهاي خود مي‌رساندند. اينكه نخست‌گاه اين كاريز كجا بوده و در چه مناطقي به آب مي‌توان دست يافت و اينكه كاريز چگونه بايد ساخته شود، شايد مهمترين مساله‌اي بوده است كه بشر از آغاز تمدن تا كنون در دانش آب‌ياري و آب‌رساني با آن روبرو بوده است. پرفسور هانري گوبلو كه بيش از 30 سال بر روي قنات‌هاي ايران بررسي و مطالعه انجام داده است در كتاب قنات، فني براي دستيابي به آب ،عظمت قناتهای ایران را برابر با ديوار چين مي‌داند. مجموعه طول قناتهای ایران بيش از چهارصد هزار كيلومتر، بیش از فاصله زمین تا ماه، و قنات گناباد به طول سي‌وپنج كيلومتر و ژرفناي بيش از سيصد متر و چاه‌هايي با فواصل منظم پنجاه متري، از زمان هخامنشيان، يك شاهكار بي‌نظير در سراسر جهان است. چندتن از دانشمندان امريكايي مانند اف.ديكسي در نوشتار يك كتابچه علمي براي سازماندهي آب، ام.ا.باتلر در كتاب آبياري به كمك قنات در ايران، سي.اف.تولمان در كتاب آب‌هاي زيرزميني، ژي.بي.كرسي در كتاب قنات و كاريز، ژي.بيژليبين‌كت در كتاب آب‌شناسي و هانري گوبلو در كتاب‌هاي آبياري در كاليفرنيا و قنات، فني براي دستيابي به آب خود همگي بر اين باورند كه قنات‌هاي لوس‌آنجلس و پاساداناي كاليفرنيا، همچنين قنات‌هاي شيلي و مكزيك، در زمان سلطه اسپانيايي‌ها، توسط مهندسان، متخصصان و كارگران ايراني ساخته شده است.
به خاطر داشته باشيم كه تمدن‌هاي باستاني همگي در كنار رودهاي بزرگ، همانند نيل، دجله، فرات، سند، گنگ، هوانگهو، يانگ‌تسه و ... شكل گرفتند و در حوزه همان رودخانه محدود ماندند. اما تنها تمدني كه به دور از هرگونه رودخانه عظيم شكل گرفت و مالك‌الرقاب جهان باستان شد، ايران بود. جهش چشمگير امپراتوري ايران مديون قنات بود. در زمان هخامنشيان، اگر كسي زمين بايري را با احداث قنات آب‌ياري مي‌كرد، تا پنج نسل از پرداخت هرگونه ماليات معاف بود. به گواهي تاريخ مصر، درياسالار پارسي اسكيلاكس هخامنشي هنگام اقامت در مصر، فنون احداث كاريز را به مصريان آموخت. در زمان ساسانيان، رساله مديگان هزاردادستان، در شرح ساخت و لايروبي قنات و كاريز، و استفاده هوشمندانه از آن، تاليف شده است.

در نوشته‌هاي دانشمندان ايراني پس از اسلام، به نكته‌اي شايان توجه بر مي‌خوريم و آن اينكه بسياري از دانشمندان ايراني در دوران اسلامي، هريك به گونه‌اي، به جنبه‌هاي گوناگون دانش آب‌شناسي پرداخته‌اند. دانش آب‌شناسي در آن دوران نيز مانند امروز دربردارنده بررسي دوره گردش آب یا چرخه آب (سيكل آب) در طبيعت، جريان آب در روي زمين، آب‌هاي زيرزميني، چشمه‌ها، درياچه‌ها، درياها و اقيانوس‌‌ها و چگونگي دگرگوني‌هاي كمي و كيفي آب‌هاي آنها مي‌شده است.

دانشمند بزرگ ايراني، ابوريحان بيروني در آثارالباقيه، در باره زياد و كم شدن آب رودخانه‌ها، چشمه‌سارها و كاريزها مي‌گويد:
زياد شدن آب‌ها در جميع اوديه و انهار به يك حالت نيست، بلكه اختلاف بزرگي با هم دارند. چنانكه جيحون هنگامي آبش زياد مي‌شود كه دجله و فرات رو به كمي گذارد و علت اين است كه هر رودخانه‌اي كه سرچشمه آن در نواحي سردسير باشد، آب آن در تابستان زيادتر و در زمستان كمتر است، زيرا بيشتر آب‌هاي اصلي آن از چشمه‌سارها گردمي‌آيد و رطوبت‌‌هايي كه در كوه‌هايي كه اين رودخانه‌ها از آن بيرون مي‌آيد و يا از آن مي‌گذرد سبب زيادت و نقصان آب اين رودخانه‌ها مي‌شود.

ديگر انديشمند بزرگ ايران، ابوعلي سينا در دانشنامه علايي (طبيعيات) در باره جذر و مد درياها و اثر ماه بر آن گويد:
روشنايي و قوت‌ها كه از آفتاب و ستارگان است در اين عالم اثر كند و ظاهرتر اثر آن آفتابست و آن ماه كه آب درياها را مد كند.
و هم او درباره پديده‌هاي بارندگي گويد:
و اما بخار چون از گرمگاه برخيزد جنبش وي گرانتر بود و چون به آن جايگاه رسد از هوا كه سرد بود، سرماي آن جايگاه او را ببندد. ... و هرگاه كه بخار زمين بفسرد، ابر شود ... و اين را سه حكم بود. يا اندك بود، كه و را گرمي آفتاب بروي افتد، زود متفرق كند. يا قوي بود، كه آفتاب اندر وي فعل نتواند كردن، كه پراكندش، پس چون گردآيد، و يك اندر ديگر نشيند، و خاصه كه باد گردآورش ديگر بار آب شود، و فروجهد، پس اگر سرما اندريابدش، پيش از آن كه قطره‌ها بزرگ شود و برف بود.

دانشمند ايراني سده پنجم هجري، ابوحاتم اسماعيل اسفزاري خراساني، كه براي نخستين بار در جهان پديده‌هاي جوي و هواشناسي را در كتاب خود به نام آثار علوي (Meteorology)، گردآوري نموده و او را به حق بايد پدر دانش هواشناسي نام داد، در باره بخار و باران و برف و شبنم مي‌گويد:
هرگه كه حرارتي از تابش خورشيد يا از جوهر آتش به آب رسد، مدتي با او بماند، آب مستحيل شود، و از جاي خود برخيزد، و به سوي بالا بر شود، آن را بخار گويند، چون گرما بر بخار مستولي شود، آن بخار جوهر هوا گردد. ... و اگر برودتي بر آن بخار مستولي شود، جوهر آب گردد، و قصد زمين كند، آنگاه آن را باران گويند، پس اگر هوا ساكن بود، آن دانه‌ها خردباران (drizzle) بود و اگر متحرك بود، آن دانه‌هاي خرد به يكديگر بپيوندند بزرگ گردند ((rain تا به رگبار رسند(shower). ... و اگر برودتي به افراط بر آن غالب آيد جوهر برف باشد ... هرگاه كه هوا سرد باشد و سرما بر بخار مستولي گردد، آن هوا آب شود و بر صورت قطره‌هاي آب از برگ‌ها بياويزد، آن را شبنم (صقيع – dew ) خوانند ... .
وي همچنين مطالعات و بررسي‌هايي در باره چگالي آب‌هاي گوناگون از مناطق مختلف انجام داده است.

رياضي‌دان و مهندس بزرگ سده پنجم هجري، محمد بن حسين كرجي، ديدگاه‌هاي بسيار جالبي در باره آب‌شناسي دارد و در كتاب خود استخراج آب‌هاي پنهاني، انباط الميا الخفيه، به بررسي روش‌ها و قواعد مربوط به تشخيص آب‌هاي زيرزميني مي‌پردازد. او مي‌گويد:
خداي بزرگ در روي زمين آبي ساكن آفريد، كه همچون گردش خون در بدن جانوران در جريان است. اين آب با افزايش و كاهش بارندگي، افزون و كم نمي‌شود (چرخه آب در طبيعت) ... اين آب بيشتر شكاف‌هاي درون زمين را پر مي‌كند، و تا آنجا كه مانعي سخت در سر راهش وجود نداشته باشد، هر قسمت به قسمت ديگر مي‌پيوندد ... آب‌هايي كه در زير زمين قرار دارند نيز در بعضي مواضع مانند رودها جاري هستند و در بعضي موارد ديگر مانند دريا ساكن و آرامند.

در نزهت‌نامه علايي، دانشنامه بزرگ فارسي، تاليف شهمردان‌بن‌ابي‌الخير رازي، در سده ششم هجري، مطالب گوناگون و جالبي در باره آب‌شناسي آمده است.
آب، مد و جزر درياي پارس از عجايب است و به شبانه روز دو دفعه زيادت و نقصان گيرد، و در سير ماه بسته است ... و جاي هست كه مقدار پنجاه ارش زمين خشك به وقت مد آب، بالا گيرد به هر دفعتي، ... .

ناوخداي، بزرگ‌ بن شهريار رامهرمزي، دريانورد بزرگ ايراني در سده چهارم هجري، كه سفرهاي اكتشافي فراواني به شرق انجام داد، در كتاب بسيار جالبي به نام عجايب الهند، شرح كاملي از توفان‌هاي درياي هند، مانسون، ارائه نموده است. دريانورد معاصر او ابهره كرماني نيز، كه در آن روزگار هفت سفر دريايي به چين و شرق دور داشته است نيز، مانسون هند و تيفون چين (هاريكن‌ها يا سايكلون‌هاي شرق آسيا)، را در نوشته‌هاي خود شرح داده است. جيهاني، وزير دودمان سامانيان نيز اطلاعات خويش را در باره اين توفان و همزماني آن با بادهاي 120 روزه سيستان، در كتابي گردآوري نموده است. سليمان سيرافي و مهران وهب سيرافي از دريانوردان ايراني سده سوم و چهارم هجري، كه سفرهايي به چين و هند داشته‌اند، و همچنين سهل بن آبان دريانورد ايراني سده ششم هجري كه سفرهايي به هند و شرق افريقا داشته ‌است، و سليمان مهري دریانورد سده نهم هجري، نيز در سفرنامه‌هاي خود به باران‌هاي موسمي هند و منشا احتمالي آنها، اشاره كرده‌اند.

مسعودي مورخ ايراني در كتاب التنبيه و الاشراف، به ذكر منشا رودها و درياها پرداخته و از بسيار از پديده‌هاي آبي سرزمين ايران، سخن رانده است. توصيف زیبا و دقیق ناصرخسرو در سفرنامه‌اش، از فانوس‌هاي دريايي (خشاب‌هاي) درياي پارس، نمايانگر دانش آب‌شناسي و دريانوردي ايرانيان است.


اشاره كوتاهي به اين مساله چندان دور از تدبير نيست كه سد كوريت در نزديكي طبس در خراسان جنوبي كه در زمان هخامنشيان، در منطقه‌اي فوق‌العاده، ساخته شده و يكبار در زمان ساسانيان نوسازي و بار ديگر به فرمان و انديشه خواجه نصيرالدين توسي، در اوج شكوفايي مكتب مراغه، ديواره آن، بر روي شالوده هخامنشيان، كاملا بازسازي شده است، با ارتفاع بیش از 64 متر، بيشتر از شش صد سال، بلندترين سد جهان بوده است.

در دوران هخامنشيان بيش از 60 سد در ايران ساخته شد و اين جداي از پل- بند‌هاي اين دوره است. در زمان ساسانيان پل و بند شوشتر با درازاي بيش از پانصد متر ساخته شد. تاريخ نام سازنده اين پل و همچنين سد شادروان (Shadervan) شوشتر را يك مهندس ايراني به نام برانوش پارسی ثبت كرده‌است. پل‌دخترهايي كه در سراسر ايران از جمله سروستان و ميانه به چشم مي‌خورند منسوب به آناهيتا، ايزد آب‌ها بوده‌اند.

اختراع سه نوع آسياب آبي، نمايانگر دانش و بينش ژرف ايرانيان باستان در كليه علوم از جمله آب‌شناسي است. نخست آسياب تنوره يا آسياب نورس يا آسياب پره، با محوري عمودي و پره‌هاي قاشقي، دوم آسياب چرخي كه روميان به آن آسياب ويترويان نام نهادند، با محور افقي كه نام مخترع آن را مهرداد ثبت نموده‌اند، و سوم آسياب شناور، كه با پره‌هاي بزرگ پارويي دوران مي‌كرده است و در رودخانه‌هاي خراسان، خوزستان و ميانرودان به تعداد زيادي ساخته شده بوده است، و بازمانده آن هنوز در شوشتر خودنمايي مي‌كند.

دستگاه پالايش آب چغازنبيل (زنگه ويل – شهر زنگه)، نخستين و قديمي‌ترين دستگاه پالايش آب در جهان است كه برابر با قانون ظروف مرتبط آب گل‌آلود رودخانه كرخه را به آبي سالم و گوارا تبديل مي‌نموده است. و آب‌انبارهاي كويري ايران هم كه خود حديث مفصلي است.

و اين چكيده خود اندكي است از دانش آب‌شناسي ايرانيان كه از دسترس چپاولگران زمانه و چنگ‌ورزان بيگانه در امان مانده و به ما رسيده. باشد كه ما شايستگي و بايستگي ميراث‌داري آنان را داشته باشيم.

در سال 1289 رودخانه زاينده‌رود خشكيد. مردم در آن چاهي كندند به قرب سي زرع و آبي به زحمت مي‌كشيدند براي مشروبات. (تاریخ مسعودی)

کلیسای سن استپانوس یا کلیسای استفانوس مقدس دومین کلیسای مهم ارامنه ایران است که از نظر اهمیت، بعد از قره‌کلیسا قرار می‌گیرد.سن استپانوس یا سن استفان اولین شهید راه مسیحیت است که در ۲۶ دسامبر سال ۳۶ میلادی در بیت‌المقدس توسط یهودیان سنگسار شد.

این بنا در استان آذربایجان شرقی در ۱۷ کیلومتری غرب شهر جلفا و در فاصله ۳ کیلومتری کرانه جنوبی رودخانه ارس در محلی به نام قزل وانک (صومعه سرخ) واقع شده‌است. این کلیسا که در سده نهم میلادی ساخته شده‌ بود، به علت زلزله دچار آسیب‌های جدی شد و در دوران صفویه مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت.

این اثر در تاریخ ۱۵ اسفند ۱۳۴۱ با شمارهٔ ثبت ۴۲۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید و به خاطر قدمت و سابقه تاریخی و مذهبی و شیوه معماری منحصر به فرد در سال ۱۳۸۶ در میراث جهانی یونسکو نیز ثبت شد.

این کلیسا مورد احترام تمام مسیحیان و تقریبا تمامی ادیان است اما در واقع به شاخه مسیحیان گریگوری (پیروان گریگور روشنگر) که ساکن ارمنستان هستند تعلق دارد. در یک روز از سال هزاران نفر از ارمنیان در این نقطه گردهم می‌آیند تا ضمن زیارت، مراسم و مناسک خاص خود را به‌جای آورند.

این کلیسا در محوطه‌ای محصور از درختان و دره سرسبزی واقع شده و حصار سنگی که بنا را احاطه نموده، بارویی است بلند با هفت برج نگهبانی و پنج پشت استوانه‌ای سنگی، مانند دژهای دوره ساسانی و قرون اولیه اسلام. دروازه این بارو در وسط دیوار غربی تعبیه شده و دارای دری چوبی و آهن کوبی شده‌است. در پایه‌های طرفین و طاق جناغی آن سنگ تراش با حجاری‌های ظریف به‌کار رفته و نقش برجسته‌ای از مریم و کودکی عیسی در پیشانی طاقنمای آن به‌چشم می‌خورد. این کلیسا دارای سه ساختمان اصلی و مشخص و همچنین قسمتهای فرعی مختلفی است. سه قسمت اصلی عبارتند از نماز خانه اصلی، اجاق دانیال، برج ناقوس همچنین فضای داخلی کلیسا به صورت صلیب بوده که از سه قسمت ایوان ،نمازخانه و محراب تشکیل شده است.

در زیر گنبد اصلی نقاشی‌هایی به شیوه‌ی نقاشی‌های قرون ۱۶ و ۱۷ میلادی که در منتهی الیه فضای داخلی محراب قرار دارد به چشم می‌خورد.

در دیوار‌های خارجی کلیسا، نقش‌ برجسته‌های زیبایی، همچون سنگسار‌ شدن استپانوس مقدس در ضلع شرقی، مصلوب شدن حضرت مسیح در ضلع غربی و عروج حضرت مسیح وجود دارد. 

isna

تصاویر در ادامه مطلب

انوشه انصاری متولد ۲۱ شهریورماه ۱۳۴۵ در مشهد است. وی در سال ۱۳۶۳ به همراه خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کرد. انوشه مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ مهندسی الکترونیک و علوم رایانه (EECS) از دانشگاه جورج میسون و مدرک کارشناسی ارشد خود را در زمینه مهندسی الکترونیک از دانشگاه جورج واشنگتن اخذ کرده‌ و دارای کارشناسی ارشد در رشته نجوم نیز می‌باشد.  

خداحافظ زمین!

  او در سال ۲۰۰۰ ازسوی مجله زن شاغل به‌عنوان کارآفرین برتر شناخته شده‌است. او از بنیان‌گذاران یک شرکت مخابراتی در آمریکا به نام تی.تی.آی (TTI) بوده است.

 انوشه انصاری به همراه برادر همسرش در سال ۲۰۰۳ (میلادی) جایزهٔ ۱۰میلیون‌دلاریِ سالیانهٔ «انصاری اکس-پرایز» (Ansari X-prize) را بنیان نهاد. هدف از این جایزه تشویق بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری و ورود به بازار سفرهای فضایی است که تا پیش از این در انحصار تعداد انگشت‌شماری از دولت‌ها بوده‌ است.

 انوشه همیشه عاشق فضا و فضانوردی و درپی راه یافتن به فضا بوده‌ است.  

انوشه انصاری پیش از پرواز

  در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۵ (۸ مه ۲۰۰۶)، سازمان فضایی روسیه به‌ طور رسمی اعلام کرد که انوشه انصاری به‌عنوان نخستین زن گردشگر فضایی در یکی از پروازهای فضاپیمای سایوز به مدار زمین سفر خواهد کرد. پس از رد صلاحیت دایسوکه انوموتو، گردشگر ژاپنی به دلایل پزشکی و جا ماندن او از مأموریت سایوز تی‌ام‌ای-۹، قرار شد انوشه انصاری در ۲۳ شهریور ۱۳۸۵ با این گروه همراه شود.

 وی نخستین فضانورد ایرانی ونخستین زن کیهان‌گرد و چهارمین نفری است که هزینهٔ سفر فضایی خود را پرداخت کرده‌است. او همچنین پس از عبدالاحد مومند فضانورد افغان دومین فضانورد فارسی‌زبان است. انصاری ترجیح می‌دهد درمورد خود از عنوان «فضانورد همراه» به‏‏ جای واژهٔ «گردشگر فضایی» استفاده کند.

 فضاپیمای سایوز حامل انوشه انصاری، فرمانده روسی میخاییل تیورین، و مهندس پرواز اسپانیایی-آمریکایی، مایکل لوپز الگریا در صبح روز دوشنبه ۱۸ سپتامبر سال ۲۰۰۶ از پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان به فضا پرتاب شد و بدین ترتیب مأموریت سایوز تی‌ام‌ای-۹ آغاز گشت. دو روز پس از قرار گرفتن در مدار زمین، فضاپیمای سویوز در ۲۰ سپتامبر ۲۰۰۶ با موفقیت به ایستگاه بین‌المللی فضایی ملحق شد و اقامت ۹روزهٔ انوشه انصاری در ایستگاه فضایی آغاز شد.

 سرانجام پس از ۹ روز اقامت و پژوهش در ایستگاه بین‌المللی فضایی، انوشه انصاری در سحرگاه ۷ مهر ۱۳۸۵ مصادف با ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۶ میلادی به همراه پاول وینوگرادف روسی و جفری ویلیامز آمریکایی، دو تن از فضانوردان ساکن ایستگاه، به زمین بازگشت و پس از فرود وی در ۹۰کیلومتری شمال آرکالیک در قزاقستان با استقبال گرم خانواده‌اش، ازجمله همسرش حمید و مقامات محلی و مسئولان سازمان فضایی روسیه مواجه شد. وی پس از معاینات پزشکی، با بالگرد برای مراسم خوش‌آمدگویی به شهر قُستانای (در قزاقستان) منتقل شد.  

نشان رسمی پرواز انوشه انصاری مزین به پرچم و نقشه ایران

  انوشه انصاری در طول ۹ روز اقامت خود در ایستگاه بین‌المللی فضایی مجموعه آزمایش‌هایی را در زمینه علل کم‌خونی، تأثیر تغییرات ماهیچه‌یی بر کمردرد وتأثیر تشعشعات فضایی برروی فضانوردان ساکن در ایستگاه بین‌المللی فضایی و گونه‌های میکروبی که در آن ایستگاه پرورش داده شده‌اند به سفارش آژانس فضایی اروپا انجام داد.

  استقبال سازمان فضایی ایران از سفر انوشه

 سازمان فضایی ایران به عنوان متولی بخش فضا در کشور هم در آستانه سفر انصاری به ایستگاه فضایی ضمن حمایت از فعالیت‌ها و خدمات ارزنده وی در ترویج و توسعه فن‌آوری فضایی، پرواز وی به ایستگاه بین‌المللی به عنوان تنها جایگاه استقرار انسان در فضا را افتخاری غرور‌آمیز برای تمام ایرانیان توصیف و تصریح کرد: « این زن دانشمند و علاقمند ایرانی با اراده بزرگ و بلند، تلاشی را آغاز کرده است که افق‌های جدیدی به روی بشریت خواهد گشود. پرواز ایشان به ایستگاه بین‌المللی به عنوان تنها جایگاه استقرار انسان در فضا، افتخاری بس غرور‌آمیز برای تمام ایرانیان خواهد بود اما نباید تاثیر شگرف خدمات و فعالیت‌های ایشان در رونق فعالیت‌های فضایی در مقیاس عمومی و در سطح بین‌المللی را فراموش کرد.»

 به گزارش ایسنا، انوشه انصاری در گفت‌و‌گوها و مصاحبه‌هایی که قبل و حین سفر فضایی خود داشت همگان را به حراست از سیاره‌ای که خانه مشترک همه ماست، دعوت کرد و در حالی که برخی رسانه‌های خبری غربی در تلاش برای پنهان کردن ملیت ایرانی وی بودند، انوشه انصاری سفر خود را افتخاری برای تمامی هموطنانش خواند.

انوشه انصاری در محل مخصوص سرنشین در فضاپیمای سایوز

  انوشه انصاری هم مانند سایر گردشگران فضایی در معرض این انتقاد بود که به عنوان یک ثروتمند، پول هنگفتی را صرف یک ماجراجویی شخصی کرده است؛ انوشه که در طول سفر فضایی خود نه به عنوان یک گردشگر که به عنوان یک دانشمند و کیهان نورد ظاهر شده در آستانه سفر فضایی خود در وبلاگش به این انتقادها پاسخ داده است:

 پول من از کجا آمده ؟ به شما می‌گم. از کار سخت از ریسک‌هایی غیر قابل باور و فداکردن خیلی از چیزها که من و خانوادم برای به دست آوردن هدف مشترکمون از دست دادیم

آیا ما حق داریم با پولی که به سختی به دست آوردیم چنین کنیم ؟ من فکر کنم این اجازه رو داشته باشیم! اما آیا این به معنی اونه که من نسبت به آن چه در جهان اطرافم می‌گذرد بی تفاوتم و به آنها اهمیت نمی‌دهم ؟ خب اگر اینطور فکر می‌کنید، بد نیست بیشتر من را بشناسید و خودتان تصمیم بگیرید.

 من مایلم بخشی از طرز تفکرم رو در معرض قضاوت شما قرار بدم. بخشی از نگاه من به زندگی که مربوط به تصمیم‌گیری برای پولهاتونه. من می‌خواهم به شما بگم که چطور می‌تونید برای خرج کردن ثروت خودتون فکر کنید تا مابه‌ازای اون تغییری بزرگ به وجود بیارید. تغییری بزرگ!

 بیایید فرض کنیم شما دلتون می خواد به درمان سرطان کمک کنید. آیا شما برای بیمارها دوا می‌خرید یا مراکزی برای حمایت از بیمارهای سرطانی می‌سازید؟ آیا این هزینه رو به یک دانشگاه می‌پردازین تا روی سرطان تحقیق کنند؟ یا اینکه دنبال بزرگترین عامل شکل‌گیری سرطان هستین و سعی می‌کنین اون رو ریشه‌کن کنید؟  

3، 2، 1، بزن بریم!

 می‌ بینید که راه‌های زیادی برای مواجهه با این مساله وجود داره و این دست شماست که کدوم راه رو انتخاب کنید. ممکنه راهی رو انتخاب کنید که منجر به کمک به یک گروه کوچک و در یک زمان محدود بشه و یا تصمیم به انجام کاری زمان‌برو پرهزینه بگیرید که به شناخت و حل عمومی مشکل سرطان کمک می‌کنه. من شخصا راه دوم رو که انجام فعالیت‌های اساسی برای شناخت و حل ریشه‌یی مشکله، انتخاب می‌کنم.

 من به بچه های گرسنه غذا نمی‌دم نه به این دلیل که گرسنگی اونها برام مهم نیست بلکه به این دلیل که غذا دادن به 100، 1000 یا 100 هزار نفر مشکل رو حل نمی‌کنه. در حالیک ه یکی از ریشه‌های اصلی گرسنگی به مسائلی مثل خشکسالی و استفاده از روش های غلط کشت و کار بر می‌گرده و شما می‌دونید که تحقیقات فضایی چه کمک عظیمی به ایجاد تغییر در شرایط کشت وازبین بردن آفت از محصولات کشاورزی می‌کنه؟

در راه رسیدن به ایستگاه فضایی بین المللی

  دانشمندان فضایی ممکنه متخصص میکروبیولوژی، مهندسی، علوم تغذیه، شیمی، گیاه‌شناس یا موارد دیگری باشند که با هم همکاری می‌کنند تا راه‌هایی رو پیدا کنند که به رشد بهتر در زمین و مدار منجر بشه. آنها به دنبال راهی هستند تا بتونند مواد خام قابل بازیافت رو برای استفاده در زمین یا ماه و یا سایر سیارات به دست بیارند و به راه حل‌هایی برای حفظ محیط زیستمون برسند.

 من امیدوارم بتونم مردم بیشتری رو تشویق کنم تا وارد این شاخه‌های علمی شده و راه هایی رو پیدا کنند تا محصولات رو از خطر نابودی محافظت کنند و راههای بهتری رو پیدا کنند که مردم هیچوقت گرسنه نباشند.

 در عین حال ممکنه شما هم با من هم عقیده باشید که بخشی از گرسنگی به دلیل وقوع جنگ‌هاست. من علاوه بر این فکر می‌کنم بسیاری از مردم به گرسنگی دچار می‌شوند نه تنها برای اینکه کمبود غذا یا کمکهای بین‌المللی برای آنها وجود داره بلکه به این دلیل که سیستم‌های مناسب و درستی برای رسوندن غذا به دست بچه‌های گرسنه وجود نداره.

استقبال ساکنان ایستگاه از فضانوردان در بدو ورود

  تنها راهی که برای حل این مشکل وجود داره اینه که آموزش کاملی برای جوان‌ها مهیا کنیم تا به متفکرین آزاد اندیشی تبدیل شده، که اصول و استانداردهای اخلاقی اونها رو دیگران ننوشته اند و مردمانی هستند که موقعی که نیاز به تغییر رو احساس می‌کنند، برای انجام دادن این تغییرات اساسی آماده هستند و این پیامیه که من قصد دارم به گوش مردم جهان برسونم.

 من از بنیادها و موسساتی مثل X-Prize و ASHOKA حمایت می‌کنم به این دلیل که آنها به دنبال تغییرات کوچک در جوامع کوچک نیستند بلکه آنها در پی ایجاد تغییراتی بزرگ در جهان و ساختن محلی بهتر برای زندگی مردمند.

 بهای یک رویا چقدر است...؟ برای من گذاشتن پول و تمام زندگی‌ام در جایی که لازم است.»  

انوشه انصاری با پیراهنی مزین به پرچم ایران

  انوشه انصاری، نمادی راستین از اراده سترگ ایرانی توانست با سفر به تنها جایگاه استقرار انسان در فضا علاوه بر تحقق رویای سال‌های کودکی و نوجوانی خود و ثبت جایگاهی در خور ایران در تاریخ کیهان‌نوردی به نمادی از تلاش و پایداری در راه اهداف بزرگ تبدیل شود، اگر چه نباید تاثیر شگرف خدمات و فعالیت‌های وی را در رونق فعالیت‌های فضایی در مقیاس عمومی در سطح بین‌المللی فراموش کرد.

 امید می‌رود چنین حرکت‌های پیشتازانه‌ای در زمینه گسترش علوم، انگیزه‌ای برای نخبگان و اندیشمندان جوان باشد تا روند امیدبخش حرکتشان در عرصه علم و فن‌آوری‌های نوین در مقطع کنونی را که به حق رنسانسی در تاریخ تحولات علمی کشور لقب گرفته با اراده و تلاشی دوچندان دنبال کنند.

تصاویری از انوشه انصاری در ادامه نوشتار

معجزه‌ای که تیم ملی کشتی آزاد ایران انتظارش را می‌کشید در میدان جهانی بوداپست به وقوع پیوست و با راهیابی عزت‌الله اکبری به فینال وزن 74 کیلوگرم، تیم ملی کشتی آزاد ایران پس از 11 سال بار دیگر قهرمان جهان شد.

 به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در روز پایانی رقابت‌های کشتی آزاد قهرمانی جهان کشتی‌گیران وزن 74 کیلوگرم به میدان رفتند. این در حالی بود که روس‌ها تا پایان 6 وزن اول 7 امتیاز از ایران پیش بودند و قهرمانی ایران در آن زمان چیزی شبیه معجزه بود اما این اتفاقات یکی یکی رخ داد تا با پیروزی 4 بر 3 عزت الله اکبری مقابل رشید قربان اف ازبکستانی و راه یابی این کشتی‌گیر به فینال، ایران توانست سرانجام فرمانروایی روس‌ها را سرنگون کند و پس از 11 سال دوباره آقای کشتی جهان شود.

عزت‌الله اکبری در جام جهانی کشتی آزاد تهران

  آخرین باری که ایران قهرمان جهان شده بود به سال 2002 و مسابقات جهانی تهران بازمی‌گشت و حالا پس از 11 سال جام قهرمانی دوباره به خانه برمی‌گردد. این، پنجمین قهرمانی ایران در کشتی آزاد جهان است. همچنین تیم ایران پس از 48 سال در خارج از خانه قهرمان جهان شد.

 به گزارش ایسنا، مسابقه‌های جهانی 1961 یوکوهاما، 1965 منچستر، 1998 تهران و 2002 تهران چهار عنوان قهرمانی پیشین ایران در مسابقه‌های جهانی هستند.

 اما در رقابت‌های وزن 74 کیلوگرم شکست کاباهر هوبژتی از روسیه مقابل یاداو از هند اولین حادثه بزرگ بود که ایران انتظارش را می‌کشید. باخت این کشتی‌گیر هندی مقابل جردن باروفس قهرمان جهان و المپیک از آمریکا باعث شد تا نماینده روس‌ها بدون هیچ بردی حذف شود. در این شرایط ایران تنها به مدال عزت‌الله اکبری (به هر رنگی هم که باشد) احتیاج داشت تا قهرمان جهان شود. اکبری که پیش از این تجربه بین‌المللی بسیار کمی داشت و تنها در آسیا برنز گرفته بود، قدم به قدم پیش رفت و اوج گرفت.

   او ابتدا الکساندر بورکا از مولداوی را 10 بر 2 برد سپس یاکوب ماکاراشویلی از گرجستان را 7 بر صفر شکست داد و مقابل مورا بلانکو از کوبا هم 5 بر 2 پیروز شد. تاکاتانی از ژاپن قربانی بعدی جانشین صادق گودرزی بود (با نتیجه 6 بر 4) تا ملی‌پوش 74 کیلوگرم ایران خود را در نیمه نهایی ببیند.

 اکبری در نیمه نهایی هم با نتیجه 4 بر 3 رشید قربان‌اف از ازبکستان را برد و فینالیست شد.

فرمانده پلیس راه کشور علت اصلی سانحه مرگبار آزاد راه تهران – قم را « نقص سیستم برق رسانی اتوبوس های اسکانیا» اعلام کرده و گفته این نقص موجب می‌شود اتوبوس‌های اسکانیا پس از تصادف دچار آتش سوزی شوند. علت دیگر، لاستیک های چینی این قبیل اتوبوس ها ذکر شده است.

 ماجرای تلخ شامگاهان دوشنبه 18 شهریورماه از این قرار است که لاستیک کم‌کیفیت چینی یکی از اتوبوس‌ها می‌ترکد، اتوبوس به لاین مقابل منحرف می‌شود و در اتفاقی بسیار هولناک با اتوبوس اسکانیای دیگری که از مسیر مقابل می‌آمده برخورد می‌کند و در جهنم هولناکی که ایجاد می‌شود 44 مرد و زن و کودک زنده زنده می‌سوزند و دیگران با جراحت‌های شدید دست به گریبان‌اند.

 اعلام نقص سیستم برق‌رسانی اتوبوس اسکانیا در حالی است که در اردیبهشت امسال نیز بر اثر برخورد یک دستگاه اتوبوس اسکانیا با یک کامیون بنز در استان خوزستان، اتوبوس آتش گرفته و 14 تن قربانی شده بودند. همان موقع هم سردار مهماندار اعلام کرد علت حادثه در دست بررسی است.

 رییس پلیس راه کشور می گوید ما به تنهایی نمی توانیم در مقابل نقص سیستم برق اتوبوس های اسکانیا اقدام کنیم و به همکاری دستگاه های دیگر و خصوصا قوه قضاییه نیاز است.

 اگر اتوبوس‌های اسکانیا دچار نقص جدی است چرا اعلام نمی‌شود و چرا نوبت قبل اطلاع‌رسانی کافی صورت نپذیرفت؟

 درباره لاستیک‌های اسکانیا شنیده شده قیمت یک جفت آن 5 میلیون تومان است حال آن که نوع چینی آن 2 میلیون تومان ارزان‌تر است. علت آتش‌سوزی نیز نزدیک بودن باتری اسکانیا به مخزن گازوییل ذکر شده است .ضمن این که هنگام واژگون شدن اتوبوس اسکانیا هم ضعف ستون‌های آن موجب آسیب به سر و گردن سرنشینان می‌شود کما این که در یکی از حادثه‌های راهیان نور ، این نقیصه اسکانیا کلی تلفات گرفت.

 اگر پلیس از همه این موارد آگاه است اما امکان مقابله ندارد آیا نمی‌تواند خواستار جلوگیری از شماره‌گذاری شود؟ آیا در روز اول فروردین همین امسال در جاده مرند اتوبوس اسکانیا حادثه ساز نشد؟ با این اوصاف آیا پلیس راه نمی‌تواند مردم را از سوار شدن به اتوبوس اسکانیا بر حذر دارد؟

سوای پلیس راه آیا سازمان استاندارد به وظیفه قانونی خود عمل کرده است؟ اگر همان گونه که پلیس گفته ، سیستم برق اسکانیا ، نقص دارد، چرا سازمان استاندارد ، اجازه شماره‌گذاری این اتوبوس را داده است؟

 به گفته سردار مهماندار 50 درصد تقصیر متوجه ترکیدگی لاستیک و 50 درصد دیگر متوجه شرکت عقاب افشان نماینده اسکانیا در ایران است و « باید به فکر باشد این نقص را مرتفع کند». اما آیا همین که « به فکر باشد» کافی است و نباید تا رفع این نقیصه از تردد اتوبوس های اسکانیا جلوگیری شود؟

 در این میان باید پرسید آیا پلیس راه نباید از اتوبوس‌ها برگه معاینه فنی بخواهد؟ آیا نباید لاستیک‌ها را کنترل کنند و مهم‌تر از همه نقص سیستم برق‌رسانی اتوبوس‌ها بررسی شود؟

خاطره تلخ مردم ایران از مرگبار بودن هواپیماهای توپولوف در آسمان‌های ایران هنوز باقی است و اکنون در زمین هم باید نگران اتوبوس‌های اسکانیا بود. 

امروز صبح هم در خدمت همسایه‌مان بودم. آمده بود دم‌ در! در را که باز کردم دیدم برافروخته است. بی‌درنگ گفت: تو باید بنویسی مهندس، تو وظیفه‌ای داری و اینک وظیفه خطیر خبرنگاری را باید به انجام برسانی. این یک بزنگاه تاریخی است. راستش اول کمی ترسیدم، پرسیدم: چیزی شده؟ بلند گفت: دیگر می‌خواهی چه بشود؟ آن‌قدر بلند گفت که آرودمش تو. روی مبل نشست و گفت: نمی‌شود که هر حرفی بزنند و ما هم هیچ چیز نگوییم. گفتم: چه کسانی؟ گفت: خبر نداری؟ گفتم: نه! گفت: پس بخوان. چند برگه پرینت را دستم داد. شروع کردم به خواندن. گفت: بلند بخوان. بلند بلند خواندم:

«این دومین گزارش در مورد احساس شادی شهروندان در یکصد و پنجاه و شش کشور جهان است که به سفارش "شبکه راه حل‌های توسعه پایدار سازمان ملل" و با حمایت بان کی مون، دبیرکل سازمان، و توسط پژوهشگران تعدادی از مؤسسات تحقیقاتی در آمریکا، کانادا و بریتانیا و کارشناسان سازمان ملل تهیه و منتشر شده است. در تهیه این گزارش، کارشناسان و محققان برجسته در زمینه‌هایی مانند اقتصاد، روانشناسی، آمار و تحلیل داده‌های آماری مشارکت داشته‌اند و هدف اصلی از تدوین آن، سنجیدن احساس رفاه مردم در کشورهای مختلف بوده است.»

بلند داد زد بس است. گفت می‌دانی ایران در این فهرست چندم است؟ یعنی ایران را چندم کرده‌اند؟ گفتم: نه! بلند شد برگه‌ها را از دستم گرفت، ورق زد و خواند: مردم ایران از لحاظ احساس شادی نسبت به شرایط خود، در میان مردم ١٥٦ کشور مورد بررسی، در رده ١١٥ قرار می‌گیرند که یک رده از جیبوتی پایین‌تر و یک رده از جمهوری آذربایجان بالاتر است. بعد هم برگه‌ها را پرت کرد توی صورت من. یک لحظه فکر کردم شاید من را با بان‌کی‌مون اشتباه گرفته است! خواستم چیزی بگویم که ادامه داد: جیبوتی؟ ما از مردم جیبوتی غمگین‌تریم؟ مسخره است، نه؟ کشوری که مردمش نان ندارند، بخورند از ما شادترند؟ می‌دانی رتبه‌ی عراق چیست؟ عراق 105 است، یعنی کشوری که از صبح تا شب تویش بمب می‌گذارند، مردمش از ما شادترند؟ پاکستانی که اگر مردمش یک روز عملیات انتحاری نبینند، روزشان شب نمی‌شود، رتبه‌شان 81 است! حالا با این‌ها کار ندارم، واقعا جیبوتی را کجای دلم بگذارم؟ تو می‌دانی جیبوتی کجاست؟ گفتم: راستش دقیقا نه! گفت: وقتی تو نمی‌دانی، مردم می‌دانند؟ اصلا جیبوتی به درک،‌ می‌دانی رتبه سومالی چند است؟ سومالی 101 است. یعنی کشور دزدان دریایی از ما شادتر است؟ بنگلادش 108 است! یعنی ما که سه‌گانه‌ی اخراجی‌ها داریم و توی بقالی‌های‌مان پر است از فیلم کمدی شونه تخم مرغی، ناشادیم؟ ما که شهرآورد 100 هزار نفری داریم، شاد نیستیم؟ ما که این‌قدر جک می‌گوییم و پیامک‌های جک برای هم می‌فرستیم، شاد نیستیم؟ ما نهایت، کمی گرانی داریم در مملکت، همین،‌ همین و بس! بعد برگه‌ها را روی زمین رها کرد و نشست و گفت: وقتی گزارش را پژوهشگران تعدادی از مؤسسات تحقیقاتی در آمریکا، کانادا و بریتانیا انجام بدهند، از این بهتر نمی‌شود. باز خدا پدرشان را بیامرزد ما را با رواندا، بروندی و بنین مقایسه نکردند که ته جدول هستند. راستی مهندس دکتر احمدی‌نژاد در ۲۶ فروردین امسال رفته بود بنین، نکند این‌ها فکر کرده‌اند ما چون با بنینی‌ها رفت‌وآمد داریم، کشور ما مثل کشور آن‌هاست؟ راستی تو می‌دانی بنین کجاست؟ گفتم: راستش نه! گفتم: می‌دانی که دکتر در ۲۴ اردیبهشت امسال به جیبوتی هم سفر کرده بود؟ بلند و کشیده گفت: نه! گفتم: بله. دیگر چیزی نگفتیم!

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز

رضا ساکی

باقی بقای‌تان! 

سال گذشته خبر راه اندازی موزه‌های روستایی در قشم از سوی منطقه آزاد قشم بر سر زبان‌ها افتاد. موزه‌هایی که می‌توانست در بحث فرهنگی و گردشگری تحولی بنیادین ایجاد کند و چرخ اقتصاد جامعه محلی را دگرگون سازد، اما با گذشت زمان این وعده عملی نشد تا بزرگترین جزیره خلیج فارس همچنان فاقد موزه برای نگهداری اشیاء تاریخی و فرهنگی باشد.

به گزارش مهر در قشم، حساسیت‌های بسیار برای مقابله با پدیده قاچاق آثار باستانی به خارج از کشور موجب نشده تا پدیده شوم "تاراج تاریخ" کاهش یابد. سایه بی توجهی مسئولان امر بر این موضوع باعث شده تا حاشیه نشینان خلیج فارس اقدام به بازسازی تاریخ نداشته و تاراج اشیاء تاریخی و قیمتی استان‌های جنوب کشور کنند. نبود موزه‌های بزرگ تاریخی در استان‌های جنوبی همچون هرمزگان فرصت را برای دلالان تاریخ مهیا کرده است. جعل تاریخ و اسنادسازی و مصادره اشیاء تاریخی استانهای جنوبی ایران به نام خود از جمله فعالیت کشورهای بی تاریخ و هویت حاشیه خلیج فارس است که آسیب جدی را متوجه تاریخ و گذشته این مرز و بوم می‌کند.

عبدالرضا دشتی‌زاده رئیس اداره میراث فرهنگی سازمان منطقه آزاد قشم در گفتگویی در این زمینه تأکید دارد: موزه باعث هویت بخشی به مردم جامعه و معرفی منطقه است. دشتی‌زاده کمترین فایده موزه‌ها در قشم را معرفی فرهنگ غنی مردم جزیره به گردشگران ذکر کرد که یک گردشگر به سهولت می تواند تمام فرهنگ مردم را اعم از صنایع دستی، سفالگری، لباس های محلی، دانش دریانوردی، آلات ابزارهای موسیقی، کشاورزی و دامداری و بسیاری مسائل مرتبط با فرهنگ مردم را ببیند.

دلالان عربی در پی خرید آثار و اشیائ تاریخی استانهای جنوبی هستند
دشتی‌زاده یکی از اولویت‌های راه اندازی موزه در قشم را دلیل همجواری اش با کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس، دانست. وی نگران اشیاء مردم شناسی جنوب کشور است که از بین می روند و یا توسط کشورهای عربی خریداری می شوند. وی با نگاهی به وضعیت موزه‌ها در جنوب خلیج فارس، این موضوع را به زیان هویت ملی و سرزمین ما می‌داند.

بقیه در ادامه نوشتار

گورستان زرتشتیان را در یزد دخمه می‌خوانند. فضایی مملو از رازهای عجیبی که سنتی دیرینه را بر بلندای تپه‌ای به نمایش گذاشته‌است. 

مخزنی بزرگ برای گذاردن رفتگان و رفتن تن‌شان از زمینی که از گذشته‌های دور ماندنی ندانست‌اندش. دخمه امروز محلی برای بازدید گردشگران است و بودند برخی موتورسوارانی که روی سراشیبی‌اش ویراژ می‌دادند.

بقیه تصاویر در ادامه نوشتار 

این غار که تنها غار خفاش ایران است 255 متر طول، 30 متر عرض و 50 متر ارتفاع دارد و به علت زندگی میلیون‌ها خفاش در داخل آن، به غار خفاش معروف شده است.

این غارها دهلیزهای وسیعی دارد که عمق بعضی از قسمت‌های آن به 400 متر می‌رسد. غار خفاش دهلران یکی از غارهای تاریخی عصر غارنشینی بوده که بعدها به زیستگاه خفاش تبدیل شده است.

غار خفاش دهلران با بیش از 30 هزار خفاش از 7 گونه همچون «دم موشی» از غارهای کمیاب در خاورمیانه به حساب می‌آید.

این غار یکی از بهترین مکان‌ها برای انجام کارهای تحقیقاتی، پژوهشی و مطالعاتی در زمینه این پستاندار عجیب است و دانشجویان و محققان باید آن را مورد مطالعه قرار دهند.

غار خفاش شهرستان دهلران به عنوان تنها غار خفاش کشور، یکی از پدیده های نادر طبیعی است که تاکنون برای علاقمندان به طبیعت گردی ناشناخته مانده است. این غار طبیعی حدود یک کیلومتر از چشمه‌های آبگرم شهرستان دهلران فاصله دارد.

غار خفاش دهلران دارای استالاکیت‌ها و استالاکمیت‌های فراوانی است و ده‌ها گونه از خفاش دمدار و خفاش بال پهن در آن زندگی می‌کنند.

فراوانی خفاش در این غار باعث می شود در هنگام غروب در زمان خروج این خفاشان از غار که اغلب به صورت دسته های بزرگ انجام می شود، فضای جالبی را برای علاقمندان به طبیعت ایجاد کند.

این خفاش‌ها مسیر سه کیلومتری تا شهر را طی می کنند و بعد از مدتی به محل غار باز می‌گردند.

تنها غار خفاش کشور به عنوان پدیده‌ای نادر و طبیعی واقع در استان ایلام، گردشگران بسیاری را در فصل تابستان به سوی خود جذب می‌کند.

همشهری آنلاین

با ماهی 500 هزار تومان پس‌انداز حتا اگر 120 سال هم عمر کنم فقط رینگ مازراتی را می‌توانم بخرم!

 از خدا پنهان نیست،‌ شما هم که غریبه نیستید، حقوق ماهانه‌ی من چیزی در حدود 800 هزار تومان است! کمی کم‌تر یا بیش‌تر. این حقوق را با جان کندن و نویسندگی و کار فرهنگی به دست می‌آورم و از جایی حقوق ثابت ندارم و اگر یک ماه نتوانم بنویسم، حقوقی هم نخواهم داشت! از مال دنیا یک ماشین و یک خط موبایل هم دارم که سندشان به نام خودم هست! چیز دیگری که قابل عرض باشد، قابل عرض ندارم. اما در همین شهر من و شما - که زندگی‌تان شاید کمی بهتر از من باشد - کسان دیگری هم‌ زندگی می‌کنند. البته شاید شما الآن با خواندن اوضاع مالی من آروز داشته باشید مثل من باشید، اگر این‌طوری است، خاک عالم بر سر من که این‌قدر ناسپاسی می‌کنم... برگردیم که کسان دیگری جز من و شما در ایران زندگی می‌کنند!

2

چند سال پیش در یک برنامه‌ی رادیویی مهمانی داشتیم که فعالیت اقتصادی می‌کرد و چون آدم موفقی بود، مهمان برنامه شده بود. در استودیو و قبل از شروع شدن برنامه، یکی از همکاران خیلی صادقانه از او پرسید: درآمد ماهیانه شما چقدر است؟ آن مهمان ثروتمند هم خیلی صادقانه پاسخ داد: حدود 9 میلیارد تومان! همکار ما که با شنیدن 9 میلیارد آب‌ دهانش توی گلویش پریده بود، با حالتی ترسیده و خجالتی چند بار سرفه کرد و گفت: من هم حدود یک میلیون تومان حقوق می‌گیرم! بعد همه خندیدیم و قضیه را زدیم به مسخره‌بازی تا برنامه شروع بشود.

3

دیگر همه می‌دانیم که با وجود همه‌ی تحریم‌ها و تنگنا‌ی اقتصادی و گرانی و تورم در مام‌ میهن که این روزها از هر تریبونی مطرح می‌شود،‌ کشورمان رکورددار ورود پورشه و مازراتی و خودروهای لوکسی مثل لامبورگینی در منطقه است! یعنی ماشین‌هایی را که عرب‌ها و خود اروپایی‌های پول ندارند بخرند، مردم ما مثل آب‌نبات می‌خرند و سوار می‌شوند! مردم که می‌گویم، نه همه‌ی مردم، بلکه منظور از مردم، تعدادی از مردم است که مردم‌ترند، چون من و شما هم مردمیم، ولی مازراتی نداریم.

4

یک بار با خودم فکر کردم و گفتم برنامه‌ریزی می‌کنم و پول‌هایم را جمع می‌کنم و مازراتی می‌خرم مادرم را می‌برم امام‌زاده داوود! نشستم حساب کردم دیدم بهترین مدل مازراتی الآن 925 میلیون تومان قیمت دارد. با خودم گفتم با توجه به تورم، قیمتش را یک میلیارد حساب می‌کنم، چون آن موقع که پول‌های من جمع بشود، مازراتی هم کلی گران‌تر شده است. بعد حساب کردم که اگر 300 هزار تومان از آن 800 هزارتومان حقوقم را بخورم و باقی را پس‌انداز کنم، با ماهی 500 هزار تومان پس‌انداز حتا اگر 120 سال هم عمر کنم فقط رینگ مازراتی را می‌توانم بخرم!

5

شما فکر می‌کنید آن‌هایی که درآمد ماهانه‌شان به میلیارد است، چه باید بکنند؟ بنده‌های خدا حق دارند مازراتی سوار بشوند، پول اگر به درد جان آدم نخورد، به چه دردی می‌خورد! من تعجب می‌کنم که دولت می‌خواهد جلو ورود ماشین‌های لوکس را به کشور بگیرد. من خودم با همین حقوق گاهی وقتی با همسرم برای خرید می‌رویم، صندوق عقب ماشین را پر می‌کنیم از هر چه به دردمان می‌خورد و نمی‌خورد! بعد انتظار دارید میلیاردرها پول‌شان را خرج نکنند؟ ای دولت‌مردان، نسل من در دهه‌ی 60 فقط عکس ماشین‌های لوکس را در مجله‌ی «ماشین» دید و کف کرد، بگذارید دست‌کم این نسل جدید، خود ماشین‌ها را ببینند و کیف کنند!

باقی بقای‌تان! 

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز

رضا ساکی

Illustration of two Caspian tigers

ببر هیرکانی(ببر کاسپین، ببر مازندران، ببر پارسی و یا ببر ایرانی)

در روزنامه خاطرات «محمد حسن خان اعتماد السلطنه» به نکته جالبی درباره «بخارا» اشاره شده است. روزی نگارنده خاطرات، یک حاجی بخارایی را می بیند که به دلیل کم فروشی نانوا با او در حال جدل است و پس از آرام شدن درباره بی ترتیبی و بی قانونی ایران با او دردل دل کرده و در مقایسه با وضع بخارا می گوید: «… الحمدالله پس از آمدن روس ها از دست ظلم نصرالله خان (امیر سلسله منگیت بخارا) خلاص شدیم. هر هفته ماموران در بازار گشت زده و با کم فروشان و گرانفروشان برخورد می کنند.»

روس ها پس از طی سه نسل از دوران تزار «ایوان چهارم» -که به «ایوان مخوف» معروف بود – در قرن شانزدهم خود را از کوه های «اورال» به «سیبری» و ساحل اقیانوس آرام و رود بزرگ «آمور» می رسانند. ولی با شروع قرن هیجدهم و پایه گذاری روسیه نوین به دستان توانای تزار «پتر کبیر» اهمیت نفوذ در آسیای مرکزی به عنوان مسیر دستیابی به هند و آب های گرم آشکار می شود.
در آخرین سال حکومت تزار «پاول یکم» (۱۸۰۱) فرزند «کاترین کبیر» پیمان اتحاد با «ناپلئون» برای یورش به هند از مسیر آسیای مرکزی بسته می شود که طی دسیسه درباریان و سفیر بریتانیا و ولیعهد «الکساندر پاولویچ»، تزار در خوابگاه خود خفه می شود.

از اوایل دهه ۱۸۳۰ و در دوران تزار «نیکلای اول» به تدریج آبادی های روسی از سمت دژ «اورنبورگ» در کرانه رود اورال به سوی شمال قزاقستان گام به گام برای دستیابی به استپ زرخیز و پرحاصل ایجاد می شوند که مدام در معرض یورش چپاولگران ازبک بودند.
از سال۱۸۶۰ و پس از پایان جنگ «کریمه» به فرمان تزار «الکساندر دوم»، قوای روس برای نزدیک شدن به مرز هندوستان و تهدید منافع بریتانیا گام های جدی را در تسخیر واحه های ناشناخته آسیای مرکزی بر می دارند و پس از اشغال «تاشکند» و «خیوه» (خوارزم کهن) و بخارا و «سمرقند»، در سال ۱۸۸۸ دژ «گوک تپه» (تپه سبز) طی نبردی سخت و خونبار به دست ژنرال «اسکوبلف» افتاده و با تسلیم خوانین «مرو»، روسیه کار تسخیر آسیای مرکزی را پایان یافته تلقی می کند.
تاریخ پانصد ساله امیر نشین های آسیای مرکزی، بیشتر جنگ های داخلی و ایلغار و چپو بوده و تنها سایه ای از شکوه افسانه ای شهرهای بخارا و سمرقند برجای مانده بود. ترکمانان در کنار اسیر گرفتن ایرانیان و فروش در بازارهای بخارا و خیوه در فرصت مناسب «خیوقیان» (مردم خیوه) را برای فروش در بخارا و بالعکس اسیر می کردند و به دلیل رونق خطوط بازرگانی کشتیرانی اقیانوس هند و دریاهای آزاد به تدریج اهمیت راه های کاروان روی جاده ابریشم آسیای مرکزی کم رنگ می شد. ولی مشت آهنین روسی به همراه خود امنیت سرمایه گذاری و آرامش راه ها را درپی داشت.
با ورود فناوری جدید آبیاری و راه آهن و معرفی گونه های مرغوب پنبه از آمریکا و سرمایه گذاری های هنگفت واحه های سرکش آسیای مرکزی چون «فرغانه» و «زرافشان» به کشتزارهای گسترده ای بدل می شوند که این نخستین زنگ خطر نابودی «ببر هیرکانی» Panthera tigris virgataاست که در این نواحی به «ببر توران» (سرزمین تورانیان) شهره بود.

با پاکتراشی نیزارها و گزستان ها و جنگل های رودخانه ای «توگای» در دو سوی «سیردریا» و آمودریا و دیگر واحه ها برای کاشت گسترده پنبه و کتان و برنج، زیستگاه ببر به تدریج منحصر به نواحی دوردست کوهستانی شد. در نگاه نخست، این نواحی گسترده می باید زیستگاه تعداد بی شماری ببر باشد ولی به دلیل شرایط ویژه زیستگاه در مقایسه با زیستگاه هایی چون شمال هند، ببرهای توران به قلمرو بسیار گسترده تری نیاز داشتند و بر خلاف باور کنونی، جز «گراز» و «مرال بخارا» و «شوکا»، ببر به طور معمول درپی دست یابی به «آهو»،«آنتیلوپ سایگا» و «گورخر کولان» در دشت ها دیده می شد.
با شروع سال ۱۹۳۰ و برنامه های پنج ساله جهش اقتصادی «استالین»، میزان فشار بر منابع طبیعی شکننده واحه های آسیای مرکزی شدت بسیاری یافت و تغییرکاربری زیستگاه در کنار کم شدن جمعیت گراز و مرال بخارا باعث ریشه کن شدن ببر در نواحی دشتی چون دلتای آمودریا در سال ۱۹۴۹ و دیگر نواحی شد و ایجاد نواحی حفاظت شده چون زیستگاه ویژه پنجاه هزار هکتاری ببر در تاجیکستان در واقع نوش داروی پس از مرگ سهراب بود و عملا از اواسط دهه ۱۹۶۰ گزارش مستندی از وجود این گونه در آسیای مرکزی در دست نیست.
چه در دوران روسیه تزاری و چه شوروی، گنجینه های تاریخ طبیعی از ارزش ویژه ای برای دولت مردان و پژوهشگران دانشگاهی برخوردار بوده و دانشمندانی چون پرنده شناس معروف «نیکلای زارودنی»، آثار گرانبهایی در موزه ها گرد آورده اند.
به دلیل شرایط ویژه سیاسی روسیه تزاری و سپس اتحاد جماهیر شوروی، دست یابی پژوهشگران دیگر کشورها به مجموعه های علمی آسیای مرکزی وجود نداشت و از سال ۱۹۹۱ و پاره پاره شدن شوروی به تدریج مشخص شد که چه نمونه های پرارزش و بی همتایی چون ببر توران در موزه های تاریخ طبیعی «عشق آباد»، «بخارا»، «سمرقند»، «آلماآتی» و «تاشکند» وجود دارند.

در گوشه سمت راست نگاره ای که در اوایل دهه ۱۹۵۰ عده ای از دانشجویان را در موزه تاریخ طبیعی سمرقند نشان می دهد، با کمی دقت سر نمونه تاکسیدرمی شده ببر توران قابل مشاهده است و در نگاره های بعدی یک نمونه قدیمی ببر مشاهده می شودکه به احتمال زیاد متعلق به ازبکستان است.

 نکته قابل تامل در مورد این ببر، رنگ قهوه ای کم رنگ نوار های بدن آن است. هرچند در نمونه های قدیمی پوست مشاهده می شود که به دلایلی چون تابش آفتاب به تدریج رنگ های تیره و سیاه، رنگ باخته و روشن می شوند، اما در منابع جانورشناسی به رنگ قهوه ای نوارهای ببر خزر اشاره شده و در حال حاضر در نمونه هایی از ببر سیبری نیز، به ویژه در بخش انتهایی بدن نوارها به قهوه ای تغییر رنگ می دهند.

در جلد دوم کتاب «پستانداران ایران» نگاشته «دکتر اسماعیل اعتماد» نیز به این ویژگی اشاره شده است:
«… درباره رنگ این نژاد A. Satunin (جانورشناس روس) اشاره می کند که: “در همه ببرهای ماورای قفقاز (ارمنستان و جنوب گرجستان) و لنکران که به وسیله من دیده شد نوارهای شانه و پایین گردن و به خصوص طرف خارج ران نه تنها سیاه نیستند بلکه حتی قهوه ای کم رنگ می باشند.”
«ولی Pocock (جانور شناس بریتانیایی) رنگ یک نمونه را که از گرگان بدست آمده به ترتیب زیر شرح می دهد:
” نوارها مانند ببر هندی سیاهند ولی تعداد آنها بیشتر و به هم نزدیک تر است.” و همچنین اشاره می کند که ببرهای مازندران هم دارای این رنگ می باشند. درباره یک نمونه دیگر که از ایران بدست آمده و محل آن ذکر نشده Pocock شرح می دهد که در بالای ران ها نوارها فقط کمی از زمینه تیره تر و در قاعده دم و در ناحیه شکم و سینه نوارها قهوه ای رنگ هستند.»
در دو تخته پوست ببر هیرکانی موجود در موزه تاریخ طبیعی پردیسان و دارآباد که در سال های دور (اوایل قرن بیستم ) شکار شده اند هم گویا رنگ نوارها متمایل به قهوه ای است.
در هر حال روزگاری گستره تاریخی ببر هیرکانی و یا تورانی از کناره های دریاچه «لوب نور» در «سینگ کیانگ» چین تا شمال افغانستان و جنوب قفقاز و شمال عراق بوده و به احتمال بسیار زیاد بین نمونه های لنکران آذربایجان و کوهستان «تیان شان» در سینگ کیانگ و کرانه های آمودریا تفاوت هایی در ساختار وجود داشته است.

کوشان مهران

مرجع حیات وحش ایران

یک کارشناس محیط زیست گفت: ما با بهای بسیار گران نابودی محیط طبیعی کشور قهرمان سد سازی شدیم، دنیای امروز به سد سازی پشت کرده است در حالی که کشور ما این فعالیت را به جد پیگیری و به آن افتخار می‌کند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، اسماعیل کهرم در همایش مدیریت بحران‌های شهری که در پژوهشگاه شاخص پژوه برگزار شد، در ابتدای سخنرانی خود توجه حاضران را به فیلمی که به تازگی به دستش رسیده بود جلب کرد. فیلمی که دریاچه ارومیه را در سال 1352 نشان می‌داد که تعدادی کارشناس برای حلقه گذاری فلامینگوها به منطقه رفته‌اند و خود او نیز یکی از این کارشناسان بود و بر روی انبوه آب و در میان سیل پرواز فلامینگوها در حال انجام عملیات حلقه گذاری بودند.

دریاچه ارومیه

به نوشته ایسنا، پس از پایان فیلم اسماعیل کهرم سخنرانی خود را آغاز و اظهار کرد: متاسفانه کشورهای عقب مانده و جهان سومی همیشه به دنبال ترین‌ها هستند و ما نیز متاسفانه در دام بلندترین و بزرگ‌ترین سدها افتاده‌ایم در حالی که این ترین‌ها در حال نابودی اکوسیستم‌ها و از بین بردن زندگی‌های انسانی و جانوری هستند.

 توانایی در خشک کردن پهنه عظیم ارومیه، بختگان، هامون، پریشان، نی‌ریز و گاوخونی یک افتخار است!

وی با بیان اینکه ما حتی برای "ترین" شدن دروغ می‌گوییم و بزرگ‌نمایی می‌کنیم، گفت: می‌خواهیم با ترین‌ها به کجا برسیم؟

دریاچه پریشان-عكاس: افشين عزيزي - لینک نوشتار

این کارشناس محیط زیست گفت: در سال 1352 بر روی دریاچه ارومیه 40 هزار فلامینگو پرواز می‌کردند و اگر امروز چشمانم اشک‌بار می‌شود به این دلیل است که من آن ارومیه را در ذهنم دارم، مگر می‌شود عمق 13 متری این دریاچه را فراموش کرد؟ کارشناسان در آن سال‌ها حتی در تصورات نمی‌توانستند خشک شدن این دریاچه ببیند.

کهرم ادامه داد: ارومیه، بختگان، هامون، پریشان، نی‌ریز و گاوخونی خشک می‌شود در حالی که حتی یک کارشناس هم تصور نمی‌کرد چنین اتفاقی بیافتد، اما ما خشک این آب‌ها را کردیم، این واقعا یک افتخار است که بتوانی این چنین پهنه عظیم آبی را خشک کنید! برخی مواقع من تصور می‌کنم ما یک رکورد در جهان ثبت کرده‌ایم در حالی که کارشناسان خارجی زمانی که دریاچه ارومیه را می‌بینند مدت‌ها در حیرت می‌مانند از اینکه چگونه آن دریاچه به چنین چیزی تبدیل شده است.

وی با بیان اینکه در مسوولان ترکیه دریاچه ارومیه را به عنوان یک درس عبرت به معاونان و وزرای خود نشان می‌دهند!، افزود: اینجا است که دل هر ایرانی می‌شکند و اشکش جاری می‌شود، چرا باید ما درس عبرت باشیم؟ چگونه توانستیم دریاچه‌ای با 167 کیلومتر طول و 37 تا 54 کیلومتر عرض را بخشکانیم؟ خشکی دریاچه ارومیه یعنی ما توانستیم پنج هزار مترمربع پهنه آبی را از آب خالی کنیم!

این مدرس دانشگاه مدعی شد: نماینده مردم ارومیه یعنی فردی که از دل منطقه وارد مجلس شده می‌گوید نمک دریاچه ارومیه باید خالی شود تا دریاچه زنده بماند! من گاهی دلم برای خودم می‌سوزد که چه نمایندگانی در مجلس نشسته‌اند، این فرد انگار در مورد استخر خانه‌اش صحبت می‌کند! اما من از اینجا به او می‌گویم آقای نماینده وسعت دریاچه ارومیه به اندازه چند کشور اروپایی است و من با عدد و رقم ثابت می‌کنم که چه به سر نگین فیروزه‌ای ایران آمده است.

کهرم اضافه کرد: خشک شدن ارومیه، پریشان، هامون، دشت ارژن، گاوخونی و کاهش وسعت تالاب انزلی از 21 هزار هکتار به هفت هزار هکتار هیچ ارتباطی به گرمایش جهانی ندارد، این یک توجیه است سوء مدیریتی ما را نابود کرده است، گرمایش جهانی فقط در کشور ایران نیست، لطفا سری به کشورهای همسایه و کشورهای دیگر دنیا بزنید آن هم با این پدیده رو به رو هستند اما دریاچه‌ای از آن‌ها نابود نشده است.

وی با اشاره به اینکه میزان نمک در دریاچه ارومیه بیش از حد اشباع شده است، تصریح کرد: اگر بالای سر این دریاچه بایستید حرکت کریستال‌های نمک را به راحتی می‌توان مشاهده کرد در حالی که نمک خاصیت چسبندگی بالایی دارد. حالا ببینید که چه به سر پرنده‌ها می‌آید. من چند ماه پیش پرنده‌ای به نام «کشیم» را که هم پرواز می‌کند و هم بر روی آب سر می‌خورد را در دریاچه ارومیه گرفتم در حالی که نمک اجازه هیچ حرکتی به او نمی‌داد، زمانی که با آب شستمش و وزن اصلی خود را به دست آورد و شاداب شد در حالی که می‌دانستم فردا صبح دوباره در انبوه نمک غوطه‌ور می‌شود تا از گرسنگی جان دهد!