بر اساس یافته‌های تازه پژوهشگران، گربه‌ها بر خلاف تصور رایج به اندازه سگ‌ها باهوش هستند.

پژوهشگران ژاپنی می‌گویند که گربه‌ها آزمایش‌های مشخص حافظه را به خوبی سگ‌ها انجام می‌دهند که نشان می‌دهد به همان اندازه باهوش هستند.

مطالعه‌ای که بر روی ۴۹ گربه خانگی انجام شده نشان می‌دهد که گربه‌ها تجربه‌های خوشایندی مانند خوردن خوراکی مورد علاقه‌شان را به یاد می‌آورند.

این نوع از یادآوری رویدادهای خاص که "حافظه اپیزودیک" نام دارد، پیش از این در مورد سگ‌ها به اثبات رسیده است.

انسان‌ها‌ اغلب به طور آگاهانه رویدادهایی را که در گذشته زندگی آنها رخ داده است بازسازی می‌کنند؛ خاطراتی مانند روز اول کار جدیدشان، یا روز عروسی‌شان یا اینکه صبحانه چه خورده‌اند.

این نوع از خاطرات به برداشت هر شخص از آن رویداد بستگی دارد و برای همین برای آن شخص منحصر به فرد هستند.

ساهو تاگاکی، روانشناس دانشگاه کیوتو، می‌گوید که گربه‌ها هم مانند سگ‌ها، خاطراتی از یک تجربه مشخص در گذشته را به یاد می‌آورند که می‌تواند به معنای داشتن حافظه اپیزودیک برای سگ‌ها و گربه‌ها درست مانند انسان باشد.

خانم تاگاکی می‌گوید: "حافظه اپیزودیک با کارکرد درون‌نگر ذهن مرتبط است و ممکن است مطالعات ما به معنای وجود نوعی از خودآگاهی در گربه‎ها باشد."

"یک حدس جالب آن است که ممکن است گربه‌ها درست مانند انسان‌ها، فعالانه از از یادآوری خاطراتی از تجربه‌های گذشته خود لذت ببرند."

تیم پژوهشگران ژاپنی در آزمایش بر روی ۴۹ گربه خانگی، توانایی آنها را در این مورد سنجیدند که آیا بعد از ۱۵ دقیقه به یاد می‌آورند از کدام ظرف غذا خورده‌اند و کدام ظرف دست نخورده باقی مانده است.

یافته‌های این آزمایش نشان داد که گربه‌ها می‌توانند اطلاعاتی از چیستی و مکان ظرف غذا را به یاد بیاورند که به معنای داشتن حافظه اپیزودیک برای گربه‌هاست. این پژوهش‌ها همچنین نشان داده‌اند که گربه‌ها حافظه درازمدت‌تری از زمان ۱۵ دقیقه‌ای آزمایش‌های اولیه دارند. 

گربه‌ها در آزمایش‌های ذهنی دیگر نیز به اندازه سگ‌ها موفق بوده‌اند، که این آزمون‌ها شامل واکنش به حرکت‌های‌ بدن، حالت‌های صورت و عواطف انسانی می‌شود.

پرفسور لوری سانتوز، از دانشگاه ییل در آمریکا، می‌گوید این آزمایش‌ها به خوبی نشان می‌دهند که گربه‌ها اطلاعاتی را به یاد می‌آورند درباره جاهایی که قبلا جستجو کرده‌اند و مکان‌هایی که غذا خورده‌اند.

این تیم پژوهشگران ژاپنی پیش از این با آزمایش‌های مشابه، دریافته بودند که سگ‌ها ظرفی را که از آن غذا خورده‌اند به یاد می‌آورند.

سال گذشته نیز پژوهشگرانی در مجارستان دریافته بودند که سگ‌ها می‌توانند کارهای صاحبان خود را به یاد بیاورند، حتی وقتی که به طور مشخص برای این کار آموزش ندیده باشند.

در پایگاه‌های اینترنتی برای لاغری بیش از اندازه که ناشی از یک بیماری عصبی است به عنوان "ایده‌آل زیبایی" تبلیغ می‌شود. در این میان توئیگی، مانکن لاغر سال‌های ۱۹۶۰ هم که سایز صفر را مد کرد، جایی برای عرض اندام ندارد.

شبکه‌های اجتماعی و پایگاه‌های اینترنتی، نقش مهمی در تعیین معیارهای زیبایی جوانان بازی می‌کنند. تصویری که این رسانه‌ها به عنوان "هیکل ایده‌آل" ارائه می‌دهند، همیشه با اصول تغذیه سالم و مفید هم‌خوان نیست. برعکس پایگاه‌هایی مانند "Pro-Ana#" یا " #thinspiration" با تشویق جوانان به کم‌خوری و گرفتن رژیم‌های سخت، کاربران خود را به مرز مرگ ناشی از گرسنگی سوق می‌دهند.

"آنا" در این عبارت مخفف بیماری "آنورکسیا نروزا" یا بی‌اشتهایی عصبی است و دومین عبارت هم از دو واژه انگلیسی "لاغری" و "الهام" تشکیل شده است. کسانی که در این پایگاه‌ها گردهم آمده‌اند، برای بیماری بی‌اشتهایی عصبی به عنوان راه و رسم غالب در زندگی تبلیغ می‌کنند.اغلب نوشته‌ها با عنوان‌هایی مانند "خانم‌های لاغر عزیز" شروع می‌شود و با شعارهایی نظیر "مقاوم باش و به نخوردن و گرسنگی ‌ادامه بده" پایان می‌گیرد. کاربرانی که در اتاق گفت‌وگوی "Pro-Ana#" گردهم می‌آیند، گه‌گاه برای خود هدفی هم تعیین می‌کنند: از جمله این که مثلا برای مدتی در روز تنها ۸۰۰ گرم کالری به بدن خود برسانند. یکی از شعارهای این پایگاه که کاربران باید آن را سرمشق خود قرار دهند، این است: «لاغر بودن، مهم‌تر از سالم‌ بودن است.»

زیبایی اسکلتی

در پایگاه‌های یادشده در اینستاگرام یا شبکه‌های فیسبوک و توئیتر اغلب عکس‌هایی منتشر می‌شوند که کاربران، اعضای بدن خود را که در اثر گرسنگی تغییر شکل داده‌اند (استخوان‌های ترقوه، لگن و دنده‌های بیرون زده) با افتخار به تماشا می‌گذارند و دیگران را تشویق می‌کنند که از آنان پیروی کنند.

البته اینستاگرام چندی است که انتشار این گونه عکس‌ها را ممنوع اعلام کرده و می‌کوشد تصاویری از این دست را که پست شده‌اند، پاک کند. با اینحال بسیاری از کاربران مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی راه‌هایی می‌یابند که سلفی‌های بدن مرتاض‌گونه و اسکلتی خود را برای دیگران بفرستند.

"عمق گودی استخوان ترقوه"

به نوشته "اشپیگل آنلاین"، کاربران از این راه‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند و حاضر می‌شوند تا مرز مرگ ناشی از گرسنگی پیش بروند تا بتوانند در مسابقه‌های زیبایی که هر ساله هدف و شعار ویژه‌ای دارند، شرکت کنند. به عنوان مثال، شعار مسابقه چندسال پیش این بود: "عمق گودی استخوان ترقوه چه کسی بیشتر است؟" برای اندازه‌گیری این عمق، تعداد سکه‌های ۲۰ سنتی جا گرفته در گودی استخوان ترقوه شرکت‌کنندگان شمرده شد. در مسابقه "کمر چه کسی باریک‌تر است" کاربری برنده شد که توانست با یک ورق کاغذ A4 دور کمر خود را اندازه بگیرد.

داستان جدی است

کارشناسان می‌گویند که بی‌اشتهایی عصبی، یک اختلال تغذیه‌ای است که باعث می‌شود افراد در مورد وزن خود و غذایی که می‌خورند، وسواس فکری پیدا کنند. این افراد می‌کوشند با تحمل گرسنگی شدید یا انجام تمرین‌های ورزشی از وزن طبیعی خود بکاهند. به این ترتیب نسبت سن و قد و وزن آنان درهم می‌ریزد و خطر مرگ تهدیدشان می‌کند. بنا به توصیه کارشناسان، بهتر است "بیماران بی‌اشتهایی" را به جای تشویق به محرومیت غذایی بیشتر، به مراجعه به روانشناس ترغیب کرد.

دفعه‌ بعد که در فرودگاه ناریتای توکیو هستید یادتان باشد که پیش از لمس گوشی موبایلتان، روی آن دستمال بکشید.توالت‌های این فرودگاه "دستمال توالت‌هایی‌" دارند که می‌توانید برای ضدعفونی کردن گوشی‌ هوشمندتان از آن استفاده کنید.

هزینه‌ این دستمال‌ها را ان‌تی‌تی دوکومو، غول ژاپنی تلفن‌ همراه، پرداخت کرده، آن‌ها حاوی اطلاعاتی درباره‌ شبکه‌های عمومی اینترنت "وای‌فای" این شرکت و جزییاتی درباره‌ اپلیکیشن سفر روی گوشی‌های هوشمند آن هم هستند. واکنش کاربران رسانه‌های اجتماعی به این حرکت مخلوطی از شوخی و تعجب بود.

رسانه‌های محلی به نقل از "ان‌تی‌تی‌ دوکومو" اعلام کردند که این دستمال‌های عجیب و غریب در هفت توالت نصب شده‌اند و تا مارس سال آینده هم آنجا باقی می‌مانند.

ژاپن برای ایجاد تغییرات اساسی در توالت‌های عمومی خود مشهور است، توالت‌هایی که بسیاری از آن‌ها تمیز، مدرن و مجهز به فناوری‌های پیشرفته‌ هستند.

ان‌تی‌تی دوکومو در صفحه‌ رسمی یوتیوب‌ خود نوشت: "میکروب‌‌های روی صفحه‌ نمایشگر یک گوشی هوشمند بیش از پنج برابر نشیمنگاه توالت است."

در صفحه این شرکت همچنین نوشته شده که این دستمال‌های توالت "برای تمیز کردن صفحه‌های نمایشگر ساخته شده‌اند تا گردشگران خارجی بتوانند با رعایت بهداشت از سفرشان لذت ببرند".

طبق شیوه مرسوم ژاپنی‌ها، یک ویدیوی آموزشی دو دقیقه‌ای عجیب، نحوه‌ استفاده‌ صحیح از این دستمال‌ها را نشان می‌دهد؛ و همچنین شیوه کار لوله‌ای را که در توالت فرنگی برای شست‌و‌شو نصب شده، به نمایش می‌گذارد.

خبر دستمال توالت‌های گوشی هوشمند به سرعت بین کاربران فیسبوک پخش شد.

راجر چن از سنگاپور نوشت: "در حالی که مشغول پاسخ به ندای طبیعت هستید، موبایلتان را دستمال بکشید."

کاربر دیگری پرسیده: "اگر خسته و دچار جت‌لگ (اختلال خواب ناشی از اختلاف ساعت در سفرهای هوایی) باشید و تصادفا دستمال توالت‌های گوشی هوشمند را با دستمال معمولی اشتباه بگیرید، چه می‌شود؟"

اما برخی دیگر مانند گیل گایول از این حرکت استقبال کرده‌اند. او در فیسبوک نوشت: "به چنین چیزی احتیاج دارم. من عادت دارم که گوشی هوشمندم را هر شب بعد از کار با دستمال و الکل تمیز کنم".

مایک پاترو نیز نوشته است: "نخندید. تجربه‌ی توالت رفتن شما در مقایسه با این همیشه افتضاح خواهد بود به ژاپنی‌ها در رابطه با مسائلی که به هوشمندانه اندیشیدن نیاز دارند، اعتماد کنید.".

کاربر دیگری نوشته است: "به ژاپن خوش آمدید؛ این‌جا چیزها خیلی فوق‌العاده طراحی می‌شوند طوری که به نظر می‌رسد پشت هر چیزی یک اندیشه خوابیده است. حتی چیزهایی که فکر نمی‌کردید به آن‌ها احتیاج داشته باشید ناگهان به چیزهایی تبدیل می‌شوند که نمی‌توانید بدون آن‌ها زندگی کنید."

نسلی که طرفدار بازیافت، محصولات ارگانیک و زایمان طبیعی است، همچنین مایل است که پس از مرگ در کفنی ساده پیچیده شود و در تابوتی از جلبک‌های دریایی یا لفافی از قارچ‌های گوشتخوار پوشانده و به خاک سپره شود و بدین ترتیب کمترین آسیب را به محیط زیست وارد نماید. هر روز شمار بیشتری از طرفداران محیط زیست به این گروه که از "خاکسپاری سبز" حمایت می‌کنند، می‌پیوندند.

به باور اين افراد، انسان پس از مرگ هم نبايد براي محيط زيست مشكلي ايجاد كند و پيكر به خاك سپرده شده‌اش بايد هرچه سريع‌تر تجزيه شده و به چرخه محیط زیست برگردد تا به اين ترتيب گياهانی که بر مزارش كاشته شده از بقایای بدن او، مواد مورد نياز رشد خود را به دست آورند.

کاهش هزینه‌های خاکسپاری

کیت کالانیک، مدیر اجرایی شورای "خاکسپاری سبز" GBC در ایالت متحده آمریکا می‌گوید: «دلیل اصلی این طرح تلاش در جهت کاهش هزینه‌‌هاست. عدم استفاده از تابوت و سنگ قبر هزینه‌های خاکسپاری را که بین ۷ تا ۱۰ هزار دلار برآوردشده است تا حدود زیادی کاهش می‌دهد.»

گروه دیگری از طرفداران خاکسپاری سبز دلایل شخصی خود را برای این انتخاب دارند. کالانیک می‌گوید: «برخی از کشاورزان مایلند اجسادشان پس از مرگ بلافاصله به خاک و زمینی که خود و خانواده‌هایشان روی آن کشت و کار کرده‌اند بپیوندند و برخی افراد نیز می‌خواهند در مکانی ساده و بدون تشریفات به خاک سپرده شوند.»

روش‌های طبیعی خاک‌سپاری مردگان ایده تازه‌ای نیست. در انجیل، تورات و قران نیز از لزوم تماس جسد با خاک سخن به میان آمده است. در واقع ایده دفن اجساد با تابوت از زمان جنگ‌های داخلی آمریکا آغاز شده است. در آن دوره جسد سربازان را پیش از انتقال به‌وسیله کشتی‌های جهان‌پیما به قبرستان شهر زادگاهشان مومیایی می‌کردند.

با پیشرفت روش‌های مومیایی کردن اجساد، متصدیان خاکسپاری توانستند با حفظ ظاهر مردگان اجرای مراسم را به تاخیر بیندازند تا بستگان شخص متوفی از نقاط دور خود را برسانند و همچنین بدین طریق امکان فرستادن اجساد به همه نقاط جهان وجود داشت. کم کم صنعت مراقبت از مردگان شکل گرفت و بنگاه‌های خاکسپاری با ارائه خدمات گوناگون در این زمینه نوعی جدید از تجارت را به‌وجود آوردند.

دلایل زیست-محیطی

بدون شک انگیزه‌ی دیگر این طرح، صرف‌نظر ازهزینه‌های کلان خاکسپاری‌های مرسوم، نگرانی‌ نسبت به آسیب‌های زیست-محیطی است. هر ساله مقادیر زیادی ماده‌ای سمی به نام فرمالدئید وارد خاک می‌شود. به علاوه تابوت‌هایی از جنس چوب غیر قابل‌تجزیه که با قطع میلیون‌ها هکتار درخت جنگلی فراهم می‌آیند و نیز مقادیر زیادی بتن در خاک دفن می‌شود. این ضایعات که تجزیه‌شان قرن‌ها به طول می‌انجامد در حقیقت منابع ارزشمندی هستند که می‌توانند به جای دفن شدن در خاک استفاده‌های مفیدتری داشته باشند.

سوزاندن جسد که پیش از این تصور می‌شد بهترین روش برای دوستداران محیط زیست است عملا به دلیل استفاده از سوخت‌های فسیلی برای سوزاندن اجساد و نیز تولید مواد شیمیایی سمی چون مونوکسید کربن و جیوه که در اتمسفر آزاد می‌شود برای محیط زیست هزینه‌های سنگینی به دنبال دارد.

"رابرت پروت" یکی دیگر از مدیران شورای خاکسپاری سبز معتقد است که برتری این روش بر سوزاندن جسد این است که افراد بازمانده به لحاظ روحی به مراسم و آداب دفن نیاز دارند و این نوع خاکسپاری علاوه بر این که به آنها اجازه می‌دهد در مراسم دفن متوفی شرکت کنند، موجب می‌شود سهمی در حفاظت از محیط زیست داشته باشند.

روش‌های خلاقانه در خاکسپاری سبز

امروزه روش‌های ابتکارآمیزی برای خاکسپاری سبز پیشنهاد می‌شود: در فلوریدا شرکتی به نام "اترنال ریفز" خاکستر سوخته اجساد را با نوعی سیمان مصنوعی می‌آمیزد و آن را به شکل صخره در ‌می‌آورد و بدین ترتیب فرد متوفی به زیستگاه موجودات دریایی منتقل می‌‌شود.

روش دیگر استفاده از پوششی از جنس قارچ‌های گوشتخوار است که جسد را طی مدتی کوتاه به طببیعت باز‌ می‌گرداند.

در ایتالیا نیز روشی به نام "کپسولا موندی" پیشنهاد شده که در آن از غلاف‌های تجزیه‌پذیر به شکل تخم‌مرغی استفاده می‌شود که می‌توان خاکستر جسد را در آن قرار داد و سپس مانند بذر گیاه در خاک دفن کرد. بعد از مدتی گیاهی از درون آن ریشه می‌دواند و سر بیرون می‌آورد.

سنتیا بیل، مدیر موسسه خاکسپاری طبیعی در شهر یوجین در ایالت اورگن آمریکا می‌گوید خلاقیتی که در این روش‌ها ارائه می‌شود، نمایانگر میزان مقبولیت این طرح و پیشرفت‌های هر چه بیشتر آن در سال‌های آینده است.

ژاپن یک سفینه فضایی مجهز به یک کمند ۷۰۰ متری را برای جمع آوری زباله های فضایی راهی مدار زمین کرده است.این وسیله حاوی رشته های آلومینیومی و سیم کشی فولادی با هدف کاستن از سرعت زباله ها و خارج کردن آنها از مدار است.

این دستگاه با کمک یک شرکت سازنده تورهای ماهیگیری طراحی شد. 

تخمین زده می شود که بیش از ۱۰۰ میلیون قطعه زباله در مدار زمین باشد که شامل تجهیزات متروکه ماهواره های کهنه، ابزارها و قطعات موشک هاست.

بسیاری از این اشیا با سرعت بالا دور زمین می گردند که اغلب به ۲۸ هزار کیلومتر در ساعت می رسد و می توانند فاجعه به بار آورند یا به شبکه ارتباطات راه دور در مدار زمین آسیب بزنند.

این زباله ها طی بیش از ۵۰ سال فعالیت انسان در فضا از زمانی که روسیه ماهواره اسپوتنیک را در سال ۱۹۵۷ در مدار قرار داد جمع شده است.

برخورد ماهواره ها و آزمایش سلاح های ضدماهواره ای این مشکل را بدتر کرده است.

سفینه ژاپنی کونوتوری که حامل دستگاه جمع آوری زباله است از مرکز فضایی تانگاشیما در شمال اقیانوس آرام پرتاب شد و راهی ایستگاه بین المللی فضایی است.

محققان می گویند این کمند الکترودینامیکی انرژی کافی برای تغییر مسیر زباله ها در مدار به طوری که راهی زمین شوند و در جو بسوزند را دارد.

بلومبرگ ماه پیش گزارش داده بود که آژانس فضایی ژاپن برای ساختن تور این دستگاه با نیتو سیمو، یک شرکت قدیمی سازنده تورهای ماهیگیری، همکاری کرده است.

این سفینه بخشی از یک ابتکار عمل بین المللی برای پاکسازی فضا با هدف ایمن کردن مدار برای فضانوردان است.

امید می رود که این پروژه همچنین باعث کاستن از خطراتی شود که زباله های فضایی متوجه ایستگاه فضایی، ماهواره های آب و هوایی و ارتباطی به ارزش میلیاردها دلار می کنند.

کارشناسان می گویند که با کاستن از خطر زباله ها برای صنایع فضایی می توان مانع از خسارات زیاد مالی در فضا شد اما می گویند که طرح ژاپن فقط برای دفع زباله های بزرگتر موثر است.

یاهو گفته‌ که اطلاعات بیش از یک میلیارد حساب هک شده‌است.

"وحشت نکنید"

این توصیه‌ای است که گراهام کلولی، متخصص امنیت اطلاعات در صحبت با بی‌بی‌سی مطرح می‌کند. هرچند وی در ادامه می‌افزاید که دلایل زیادی برای نگرانی وجود دارند.

مردم ممکن است تصور کنند که این رخنه اطلاعاتی احتمالا تاثیری بر آنان ندارد. زیرا این حمله هکری سه سال پیش اتفاق افتاده‌ و در طول این مدت، بابت سوءاستفاده احتمالی از آن اطلاعات اخبار گسترده‌ای منتشر نشده است.

با این حال، امکان دارد که هکرها ایمیل کاربران را هدف گرفته ‌باشند.

یاهو همچنین گفته که در حال تحقیق بر روی ماجرای دیگری است که موجب شده ‌بود تعدادی از اکانت‌های یاهو بدون پسورد قابل دسترسی باشند.

طبق توضیحات آقای کلولی، اکانت ایمیل شما در واقع ستاد مرکزی کل فعالیت‌های شما در فضای آنلاین است. اگر هکرها به آن دست یابند، می‌توانند درخواست ریسِت کردن رمز عبور حساب‌های دیگر آنلاین شما را نیز بدهند.

علاوه بر آن، هر فردی که از حساب ایمیلش برای امور کاری، از جمله ارسال و دریافت مدارک اداری و تجاری استفاده می‌کند، در تئوری می‌تواند هدفی برای جاسوسی صنعتی محسوب شود.

حتی اگر اکانت‌ها تنها از طریق پسورد قابل دسترسی باشند، شیوه رمزگذاری آن پسوردها نسبت به تکنیک‌های مدرن سطح ایمنی به مراتب پایین‌تری دارد. 

گراهام کلولی در ادامه می‌افزاید که ممکن است اطلاعات شخصی از قبیل نام، شماره تلفن و تاریخ تولد افراد در اختیار خریداران بالقوه در "دارک نت" قرار داده شود و چه بسا این کار پیشاپیش انجام شده‎باشد؛ ولو اینکه تا کنون شواهدی از این بابت موجود نباشند.

برایان کربس، نویسنده و کارشناس امنیت اطلاعاتی در یک وبلاگ گفت: "من برای چندین سال دوستان و آشنایان را ترغیب به ترک ایمیل یاهو می‌کردم. دلیل اصلی‌ام برای چنین درخواستی این بود که به نظر می‌رسید این شرکت از رقبایش در زمینه بلاک کردن اسپم‌ها و جلوگیری از دیگر حملات ایمیلی عقب افتاده‌است."

یاهو به کاربرانش اطمینان داده که: "ما به طور دائم تدابیر امنیتی‌مان و سیستم‌های پیشگیری از دسترسی غیر مجاز به حساب کاربر را توسعه می‌دهیم."

چه باید بکنید؟

آقای کلولی می‌گوید: "تنها پسورد حساب یاهو را عوض نکنید. این کار صرفا نقطه شروع اقداماتی است که باید انجام دهید. پس از عوض کردن آن پسورد، باید سراغ دیگر اکانت‌هایتان بروید و مطمئن شوید که هرکدامشان پسورد متفاوتی نسبت به دیگری داشته‌باشند."

ممکن است این کار از حوصله خیلی از افراد خارج باشد و حفظ کردن چندین پسورد برایشان مشکل باشد. به همین دلیل است که متخصصان امنیت اطلاعات، به مردم توصیه می‌کنند از یک نرم‌افزار ساده مدیریت پسورد مانند Password Chef، LastPass یا 1passwordاستفاده کنند.

توصیه دیگر، استفاده از شیوه ورود دو مرحله‌ای است که به کاربر امکان می‌هد روال ورود به حساب کاربری را - مثلاً با ورود یک کد مجزا بر روی موبایلش - تایید کند.

جعفر والی کارگردان تئاتر، بازیگر و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی، امروز شنبه ۲۷ آذر ماه در ۸۳ سالگی درگذشت. 

آقای والی در سال ۱۳۱۲ در تهران به دنیا آمد. این سینماگر پرکار با کارگردانان شناخته‌شده‌ای چون ناصر تقوایی، علی حاتمی، امیر نادری، مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی و رسول صدرعاملی کار کرد و در تلویزیون به ویژه تله‌تئاترهای قبل از انقلاب هم حضور موثر داشت.

جعفر والی از سال ۳۹ بیش از بیست تله تئاتر کارگردانی کرد. او تله تئاتر گاو را بر اساس نوشته غلامحسین ساعدی حدود چهار سال قبل از نسخه سینمایی آن به کارگردانی داریوش مهرجویی، یعنی سال ۱۳۴۴ کارگردانی کرد. آقای والی بعدها در فیلم سینمایی گاو به کارگردانی داریوش مهرجویی هم به ایفای نقش پرداخت.

ابن تنها نمایشنامه‌ای نبود که آقای والی از غلامحسین ساعدی کارگردانی کرد، او پیش از انقلاب چندین نمایشنامه­‌ از غلامحسین ساعدی را اجرا کرده بود که از آن جمله می­‌توان به نمایش‌های «آی با کلاه آی بی کلاه» و «چوب به دست‌های ورزیل» اشاره کرد.

او بعد از انقلاب هم با بازی در دو نمایش«اتاق شماره شش» نوشته خسرو حکیم رابط بر اساس اثری از چخوف و «ویتسک؛ یک داستان ناتمام» نوشته بوشنر هر دو به کارگردانی ناصر حسینی‌مهر به کار تئاتر ادامه داد.

از جمله تله‎تئاترهایی که او کارگردانی کرده می‌توان به "شنل" و "گرگها"اشاره کرد.

جعفر والی بعد از انقلاب اسلامی ایران به فعالیت‌های سینمایی‌اش هم ادامه داد. و در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های مهم بازی کرد.

از جمله فیلم‌ها و سریال‌های شناخته‌ای که آقای والی در آنها بازی کرده می‌توان به "گاو" با کارگردانی داریوش مهرجویی، "گل‌های داوودی" و "پاییزان" رسول صدرعاملی، "خاک" و "سفر سنگ" مسعود کیمیایی، "تنگسیر" امیر نادری، "ناخدا خورشید" ناصر تقوایی، سریال "هزاردستان" علی حاتمی و سریال هنوز در حال پخش "معمای شاه" اشاره کرد.

داستانی که جعفر والی درباره حضور فیلم "گاو" در یک جشنواره خارجی، با وجود توقیفش در ایران می‌گوید، داستانی است که بعد از آن هم به شکل‌های مختلف تکرار شد.

او در گفتگو با روزنامه ایران درباره این موضوع می‌گوید:

"رفتیم دفتر مهرداد پهلبد، وزیر فرهنگ وقت، دیدیم دور تا دور نشسته‌اند.. پهلبد با اشاره به اینکه گاو در فستیوال «ونیز»برنده جایزه فیپرشی شده است گفت من نمی‌دانم شما را تشویق کنم یا تنبیه. پهلبد پرسید چه کسی فیلم را به ونیز فرستاده؟ گفتم ما فرستادیم و از همین جا می‌خواهم اعلام جرم کنم نسبت به آن سانسورچی که فیلم را داخل ایران توقیف کرده است. چطور کاری که در دنیا جایزه اول را می‌برد در کشور خودش توقیف می‌شود؟"

والی می‌گوید با مهرداد پهلبد فیلم را دیده‌ بودند و قرار بر این شد که با همان خط تیتراژ بنویسند داستان این فیلم ۲۵ سال پیش اتفاق افتاده تا قابل نمایش باشد.

جعفر والی در آتش بدون دود نادر ابراهیمی به عنوان اولین سریال تلویزیونی‌اش بازی کرد، گرچه از کارگردانی آقای ابراهیم راضی نبود.

سابقه همکاری آقای والی با مسعود کیمیایی به فیلم «خاک» برمی‌گردد آنها بعدها در «سفر سنگ» نیز با هم همکاری کردند.

جعفر والی که از سال ۵۸ تا ۶۶ در سریال هزاردستان علی حاتمی نقش رییس نظمیه تهران را ایفا کرد در سال ۱۳۷۸ هم در فیلم تهران روزگار نوی او بازی کرد.

داستان این فیلم قبل از شهریور ۱۳۲۰ اتفاق می‌افتد؛ زمانی که رضاشاه می‌خواهد سرشماری کند. در جریان این سرشماری که لازم است مردم بخاطر آن در خانه‌هایشان بمانند، عده‌ای از عوامل نظمیه یک جواهر فروشی را در لاله زار غارت می‌کنند.

جعفر والی، مرحوم علی حاتمی را یکی از چهره‌های استثنایی ایران می‌دانست و می‌گفت آقای حاتمی آنقدر صمیمی و درست بود و کارش را بلد بود که هر کسی با او کار می‌کرد شیفته اش می‌شد. او که با ناصر تقوایی هم کار کرده بود می‌گفت که کار او را می‌پسندد و "وسواس‌های" ویژه او برخلاف برخی تهیه کنندگان و بازیگران دیگر، به دل او می‌نشیند. جعفر والی در "ناخدا خورشید" که یکی از فیلم‎های مطرح سینمای ایران است ایفای نقش کرده بود.

او قرار بود در سریال کوچک جنگلی به کارگردانی آقای تقوایی نقش دکتر حشمت را بازی کند اما به گفته آقای والی "نگذاشتند" که ناصر تقوایی کارش را بکند. بعد از آقای تقوایی بنا بر این شد که این سریال را که از محبوبترین سریال‌های دهه ۶۰ بود.، بهروز افخمی کارگردانی کند. این نخستین کارگردانی بهروز افخمی محسوب می‌شد. آقای افخمی که سراغ جعفر والی رفت اما او از بازی در این سریال به کارگردانی آقای افخمی سرباززد.

علیرضا مجلل در این سریال نقش میرزا کوچک خان جنگلی را بازی می‌کرد و مهدی هاشمی، سیروس گرجستانی و اسماعیل محرابی هم از سایر بازیگران آن بودند.

جعفر والی که اعلام کرده بود از بازی در سریال "معمای شاه " پشیمان است در گفتگوی مفصلش با سایت آی‌سینما گفت «من اصلاً آقای ورزی را نمی‌شناختم. یک روز من را دعوت کرد، همانجا قرارداد بستند و برای فردا قرار گذاشتند. نه سناریو را خوانده بودم و نه حتی اسم کار را می‌دانستم."

جعفر والی که نقش روح‌الله خالقی آهنگساز سرود معروف "ای ایران ای مرز پرگهر" را در این سریال بازی می‌کند گفت نمی‌داند چرا او را برای ایفای نقش آهنگسازی انتخاب کرده‌اند که در ۳۷ سالگی می‌میرد. به ویژه اینکه وقتی قرار بر این است که در مورد کار موسیقی او صحبت کنند، سازش را نمی‌توانند نشان بدهند و او باید فقط دستانش را تکان می‌داده است. خلاصه اینکه او علاوه بر این‌که از روایت‌های نادرست این سریال راضی نبود می‌گفت نقشش اصلا اوج یا لحظه دراماتیک نداشته و مثل "سیاهی‌لشکر و زینت المجالس" بوده است.

خیلی ها استدلال می کنند که مصرف متعادل شکر مضر نیست، ولی این پنداشت از زمانی که بشر شکر را به رژیم غذایی اش افزود، جای بحث و گفتگو را باز گذاشته است.

به گزارش روزنامه وال استریت جورنال، افرادی که با مصرف شکر از هر نوع، از شکرهای کریستال شده که در چای و قهوه می ریزیم تا شربت فروکتوز ذرت مخالف هستند، همچنان به عموم هشدار میدهند که شکر دلیل اصلی خیلی از بیماری ها، به خصوص یکی از دلایل اساسی بیماری مقاومت به انسولین است.

و اگر حق با این افراد باشد، شکر نقش اصلی ای در چاقی زیاد از حد و بیماری دیابت دارد، که هر دو خطر ابتلا به بیماری های مزمن مثل بیماری قلبی را بالا می برند.

این بحث جدیدی نیست. مصرف شکر در غرب از اواسط قرن نوزده میلادی با افزایش صنایع تولید آب نبات و شکلات و بستنی افزایش ناگهانی داشت.

انواع نوشابه های شیرین مثل روت بیر، داکتر پپر، کوکا کولا و پپسی از سالهای ۱۸۸۰ وارد بازار شد. در سالهای ۱۹۲۰ ممنوعیت الکل در آمریکا باعث شد که مردم از الکل به شکر رو آورند. و همین موجب افزایش فروش شکر و غذا ها و نوشیدنی های شکر دار در کشور شد.

پزشکان مصرف شکر را دلیل خیلی از بیماریها می دانند از جمله روماتیسم، سنگ کیسه صفرا، زردی، و سرطان. آنها می گویند دیابت، و مرگ و میر حاصل از آن که در طول سالهای ۱۸۵۰ تقریباً وجود نداشت، بعد از جنگ داخلی آمریکا رایج تر شد.

آمدن یخچال های ارزان به بازار به مردم آمریکا فرصت این را داد تا نوشابه های شکر دار را به مقدار زیاد در خانه انبار کنند و بعد از جنگ جهانی دوم آمدن شربت و عصاره متمرکز شده ، آب میوه شیرین را یکی از لازمه های صبحانه مردم آمریکا کرد.

و در سالهای ۱۹۶۰صبحانه های شکر دار مثل انواع غلات فرایند شده با شکر اضافه، مثل کورن فلکس و رایس کریسپی، و شیرینی های مربا دار مثل «پاپ تارت» جای صبحانه کودکان را گرفت.

و یکی از ترکیب های نهایی در شیرین کردن رژیم غذایی آمریکا، شربت فروکتوز ذرت در سالهای ۱۹۷۰ بود؛ که تا سال ۱۹۹۹ مصرف سالانه این ماده شیرین، نفری به ۱۵۰ پوند یعنی بیش از ۶۸ کیلوگرم رسید.

صنایع تولید شکر به دفاع از خود می گویند مصرف شکر نمی تواند تنها دلیل چاقی باشد، چون کالری کالری است و فرقی بین کالری ای از خوردن یک استیک می آید، یا میوه، یا غذای دیگر با شکر فرقی نمی کند.

ولی این حقیقت ندارد. نتایج یک سری پژوهش که در سالهای ۱۹۶۰ میلادی در بریتانیا روی حیوانات و انسان شد پیشنهاد کرد که ترکیب شیمیایی خاص شکر مسئول بوجود آمدن مجموعه ای از شرایط شیمیایی غیر طبیعی در بدن است که امروز به سندرم متابولیک یا نشانگان سوخت و سازی شناخته می شود.

در بین این شرایط می توان به مقاومت به انسولین، چاقی و تمرکز چربی در ناحیه مرکزی بدن یعنی شکم و دور کمر اشاره کرد.

مقاومت به انسولین شرایطی است که در آن سلول‌های بدن پاسخ مناسبی به انسولین نمی‌دهند و در جذب گلوکز دچار اختلال می شوند و در نهایت منجر به بالا رفتن قند خون در بدن، چاقی، و ابتلای یک فرد به بیماری دیابت ۲ می شود.

دیابت نوع ۲ ارتباط نزدیکی با بیماریهای دیگر از جمله بیماری قلبی، و حتی الزایمر دارد. بنابه مطالعاتی که در دانشگاه آلابامای آمریکا روی موشهای آزمایشی انجام شده، علایم بیماری الزایمر در موشهایی که به آنها آب قند داده شده بالاتر از موشهایی است که تنها آب خالی نوشیده اند.

مطالعات زیادی نیز بر روی ارتباط شکر و سرطان همچنان در دست انجام است که با وجود اینکه ارتباط مستقیمی بین مصرف شکر وسرطان ممکن است نباشد ولی برخی از پژوهشگران معتقدند بالارفتن میزان انسولین در بدن با مصرف زیاد شکر ممکن است روی رشد سلولهای سرطانی تأثیر داشته باشد.

آمار نشان میدهد که بیماری قلبی، سرطان، الزایمر، و دیابت در بین ۱۰ کشنده ترین بیماریها در آمریکا هستند.

لباس‌های مشابه گارد جاوید هخامنشی در جشن های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران

گارد جاویدان یا سپاه جاویدان، خُبره‌ترین و یکی از بزرگترین نیروهای جهان روزگار خود بود که برای ایفای دو نقش تربیت شده بودند، هم به عنوان گارد نگهدارنده شاهنشاهی و هم به عنوان عضوی از ارتش در جنگ‌های ایران و یونان در دوران هخامنشی ایفای نقش می‌کردند.

داریوش بزرگ برای این که بتواند از سرزمین ایران پاسداری کند، نیروی ویژه‌ای به وجود آورد به‌نام سپاه جاویدان، آن‌هم در سال ۴۶۵ پیش از میلاد یعنی زمانی که بسیاری از کشورها هنوز ارتشی نداشتند و هنوز از نظم نظامی ناآگاه بودند. رویدادنگاران نوشته‌اند که سپاه جاویدان از بین جوانان بلندبالا و نیرومند و خوش‌سیما گزینش می‌شد.

سنگ‌نگاره کمان‌داران، تزئیاناتی مجلل و معروف از بخش مسکونی کاخ آپادانا، ساخته شده توسط داریوش اولدر شوش را نمایش می‌دهد. این کتیبه از آجر سفالی براق ساخته شده‌است و بلندی آن ۴٫۷۵ متر و پهنای آن ۳٫۷۵ متر می‌باشد. هرودوت تاریخ‌نگار یونانی این سپاه برگزیده را فناناپذیر (جاویدان) می‌دانست. از این کتیبه هم‌اکنون در موزهٔ لوور در فرانسه نگهداری می‌شود.

این سپاه ۶ سال باید دورهٔ آموزشی را پشت سر می‌گذاشت. در این آموزشگاه افزون بر دانش آن زمان فنون جنگی را نیز فرا می‌گرفتند، ولی مهم‌تر از همه این‌ها، پرورش اخلاق بود که برای آن‌ها ارزش داشت. افراد حاضر در سپاه جاویدان از قبایل پارس و ماد بوده‌اند.

شمار آن‌ها به ده هزار تن می‌رسید. این سپاه به ده هنگ هزار نفری بخش می‌شد. از آن روی به آن سپاه جاویدان می‌گفتند که هیچ‌گاه از شمار آن‌ها کم نمی‌شد. اگر یک نفر بازنشسته یا کشته می‌شد، به‌شتاب فرد جدیدی جای او را پر می‌کرد. این سپاه ده هزار نفری در آن هنگامه از نظر دلیری نمونه بودند و از نظر جوانمردی یگانه. فرماندهی این سپاه در زمان خشایارشا بر عهده هایدرانوس بود.