جندی شاپور (البرز)

علمی فرهنگی

4-943.jpg

ستاره‌شناسان در سراسر جهان بطور مشتاقانه‌ای در حال پیگیری ورود یک دنباله‌دار در سال آینده به فضای نزدیک زمین هستند که حتی ماه نیز در برابر نور آن بی‌فروغ خواهد بود.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دنباله‌دار «آیسون(سی/۲۰۱۲ اس۱)» برای اولین بار در داخل منظومه شمسی وارد شده و در ماه‌های نوامبر و دسامبر 2013 که به سوی خورشید در حرکت است، منظره زیبایی را در برابر چشمان ساکنان نیمکره شمالی زمین قرار خواهد داد.احتمالا این دنباله‌دار از تمام دنباله‌دارهای قرن اخیر درخشان‌تر بوده و حتی در نور روز نیز قابل مشاهده است. همچنین این سفر،‌اولین و آخرین حضور این دنباله‌دار در منظومه شمسی خواهد بود؛ چرا که احتمالا به سوی خورشید شیرجه خواهد زد.آیسون اکنون از ماورای سیاره مشتری به سمت داخل منظومه شمسی در حرکت بوده و با نزدیک شدن به زمین، یک نمایش درخشان با نور بیشتر از ماه را در معرض چشمان زمینیان قرار خواهد داد.به گفته ستاره‌شناسان، در اوایل ماه نوامبر این دنباله‌دار توسط چشم غیرمسلح در آسمان شب قابل مشاهده خواهد بود.آیسون سپس به سرعت در اطراف خورشید در فاصله حدود سه میلیون کیلومتر چرخیده و از این رو در نور روز نیز در سمت ستاره قطبی قابل مشاهده خواهد بود.این دنباله‌دار که توسط ستاره‌شناسان تلسکوپ شبکه نوری علمی بین‌المللی(آیسون) روسیه کشف شده، در نهایت در خورشید سفر خود را به پایان خواهد رساند.آیسون در یک مدار سهموی بوده، بدین معنی که احتمالا از دامنه‌های خارجی منظومه شمسی و شاید از ابر اورت نشات گرفته باشد.اگر این دنباله‌دار از مواجهه با خورشید جان سالم بدر ببرد، هزاران و شاید میلیونها سال طول بکشد تا از داخل منظومه شمسی بازگردد.آیسون با قرار گرفتن در مدار مشتری و با آب شدن یخهای درون آن توسط خورشید که آنرا مستقیما به گاز تبدیل می‌کند، درخشش خواهد گرفت.با گرم شدن مواد شیمیایی درون این دنباله‌دارها، فواره‌های درخشان از آنها فوران کرده که دنباله آنها را با طول صدها هزار کیلومتر تشکیل می‌دهند.بهترین زمان برای مشاهده آیسون از اواخر نوامبر و اوایل دسامبر پیش‌بینی شده است.

 

ثبت دامنه آسایشگاه خیریه کهریزک
نویسنده: پیمان کیان. ׀ تاریخ: برچسب:دنباله‌دار ,منظومه شمسی ,آیسون,ستاره‌شناسان,فواره‌های درخشان ,, ׀ موضوع: <-CategoryName-> ׀

8-440.jpg

ستاره‌شناسان ناسا در جدیدترین دستاورد خود از کشف دورترین جسم جهان توسط تلسکوپ‌های فضایی اسپیتزر و هابل خبر داده‌اند.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این جسم در حقیقت یک کهکشان موسوم به MACS0647-JD در فاصله 13.3 میلیارد سال نوری از زمین بوده که تنها توسط یک عدسی نسبتهای میان‌کهکشانی قابل مشاهده است.نور این کهکشان جوان که بسیار کوچکتر از راه شیری بوده، از 420 میلیون سال پس از انفجار بزرگ باقی مانده، از این رو می‌تواند یک دیدگاه ارزشمند را از ذات جهان اولیه عرضه کند.این کهکشان کوچک کمتر از 600 سال نوری گسترده است؛ در حالیکه کهکشان راه شیری 150 هزار سال نوری وسعت دارد.به اعتقاد ستاره‌شناسان، احتمالا این کهکشان در طول زمان با کهکشانهای کوچک دیگر ادغام می‌شود.MACS0647-JD بطور غیرمستقیم توسط هابل مشاهده شده، چراکه نور آن بسیار ضعیف است. بین این کهکشان و زمین در فاصله 5.6 میلیارد سال نوری یک خوشه کهکشانی موسوم به MACS J0647+7015 وجود داشته که بیشتر از ماده تاریک ساخته شده است.این خوشه به قدری بزرگ بوده که می‌تواند نور را در اطراف خود خم کرده و مانند یک عدسی گرانشی با قطر میلیونها سال نوری عمل کند.نور به دست آمده از این عدسی ابتدا توسط هابل مشاهده شده و سپس مشاهدات اسپیتزر نیز آنرا تائید کرد.این عنوان پیش از این به کهکشان SXDF-NB1006-2 در فاصله 12.91 میلیارد سال نوری از زمین اختصاص داشت که توسط تلسکوپهای سوبارو و کک در هاوایی شناسایی شده بود.

 

 

جزئیات این اکتشاف در مجله Astrophysical منتشر شده است.

 

ثبت دامنه آسایشگاه خیریه کهریزک
نویسنده: پیمان کیان. ׀ تاریخ: برچسب:دورترین جسم جهان,کشف ,تلسکوپ‌های فضایی,ستاره‌شناسان,اسپیتزر و هابل ,کهکشان,, ׀ موضوع: <-CategoryName-> ׀

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 233 صفحه بعد

CopyRight| 2009 , scientific.alborz.LoxBlog.Com , All Rights Reserved
Powered By LoxBlog.Com | Template By:
NazTarin.Com